Hey moppie,
Het is nu al een jaar geleden, maar ik weet het nog al de dag van gisteren.
Ik moest werken de volgende dag & moest heel vroeg op staan..
Maar slapen kon ik niet. Ik was zo moe maar mijn ogen konden gewoon niet dicht.
En toen voelde ik iets bij me, en het leek of ik een meisje zag, met lang donker haar, in een witte jurk.
Precies zag ik het niet,maar het leek op een meisje.
Het leek net of ze haar hand in mijn hand legde, en toen was ze weg...
Niet veel later ging de wekker.
Ik had bijna geen slaap gehad maar was nu ook niet moe.
Toen ik bijna vrij was van m'n werk, kreeg ik telefoon van 1 van m'n vriendinnen..
'Je hebt niet geslapen hé vanacht?' zei ze.
Ik begreep er niets van , hoe wist ze dat toch?
Toen vertelde ze van jou, ik moest een beetje lachen, want ik geloofde het niet.
Toen ik de telefoon ophing, moest ik toch echt wel even een traantje wegpinken omdat ik moest denken aan vanacht.
Toen hoorde ik dat het op de radio was geweest van je moeder, en van jou..
Op dacht moment leek de grond onder me weg te zakken..
Ik heb die dag bijna alleen maar gehuild, onderweg naar huis, hoorde ik het ook op de radio.
Ik kon het gewoon niet geloven, ik wou het gewoon niet.
En nu, zijn we een jaar verder.. Dit leek echt snel te gaan.. Maar toch denk ik elke dag nog aan je.
Misschien kende ik je amper, misschien ook wel goed.
Ik weet wel dat ik in die tijd om je ben gaan geven, maar jammer genoeg ben ik me er nu pas bewust van.. En nu ben je niet meer hier.
Nu kunnen we geen foto's maken, zoals we nog eens zouden doen.
Sorry moppie, voor dingen die ik gezegt heb over jou, Ik hoop dat je het begrijpt en ik hoop dat je weet dat ik van je hou.
Nu ben je bovn ons, en kijk je zeker weten naar beneden.
En lach je om alle blunders die wij hier maken, en misschien huil je af en toe wel eens omdat we je zo missen. Maar ik geloof dat je bij ons bent ookal zien we je niet..
Morgen brand ik een kaarsje voor je.
Hou van je meisje, Je bent uit ons oog, maar never-nooit uit ons hart!
Kusje en knuffels naar de hemel voor je!