Een voor alleen maar niet alleen voor een.

Dagboek van een vleugellamme vlinder

Een voor alleen maar niet alleen voor een

Een tijdje geleden zijn we met de familie een weekend weg geweest om het huwelijks jubileum te vieren van mijn schoonouders. Vrijdags vertrokken we en alles leek zo goed en gezellig tot dat het zaterdag werd. Ik kan me herinneren dat ik de ruimte in liep en het leek alsof er een donkere wolk boven hun allen hing. Er hing z`n bedrukte sfeer alsof er een mega ruzie heeft plaats gevonden en ik dit niet mee heb gekregen maar dit was niet het geval. Ik heb mijn ontbijt gemaakt en ben aan de tafel gaan zitten maar de sfeer was zo sterk aanwezig dat ik me afvroeg wat er aan de hand was. We bespraken wat we die dag gingen doen en we zouden naar een dicht bijzijnde stad gaan om gezellig met elkaar te winkelen de architectuur te bekijken en meer over de plaats te weten te komen. Altans die gedachte had ik er bij na de plannen die gemaakt waren.

Eenmaal aangekomen verliep het toch anders dan er in eerste instantie af gesproken was. Iedereen was alleen maar bezig met waar we koffie gingen drinken en werden alleen maar gefrustreerde toen alles keer op keer vol bleek te zitten wat op zich voor dat tijdstip nog al voor de hand liggend was. Ze bleven maar lopen nou lopen rennen en ik kon haast niemand bijbenen. Ik liep geregeld achter met mijn schoonvader die het allemaal wel best vond net als ik. Niemand keek op of om naar me of merkte dat ik in de menigte op ging door de drukte van de stad, de markt en het feit dat ik vrij klein ben. Dit tafereel duurde minstens 2 uur voordat we ergens konden zitten. Ik was uitgeput ik kon niet meer en emotioneel voelde ik me een beetje vervreemd. Elke keer als ik wat wou zeggen luisterde haast niemand of werd er niet op geregeerd en niemand leek door te hebben of ik er wel of niet was. Dit was nog maar het begin van het hele weekend wat totaal anders liep.

Uiteindelijk aan het einde van de dag had mijn vriend door dat ik het niet zo naar mijn zin had en toonde meer interesse in me. We splitste uiteindelijk op als groep en ik ging verder met mijn schoonouders en vriend en er was niks aan de hand, ik had het zelf naar mij zin.

Eerlijk is eerlijk mijn schoonvader heeft die hele zaterdag het meeste naar me om gekeken en de rest van het weekend hebben mijn schoonouders me overal bij betrokken terwijl de rest mij volledig buitensloot. Ze "vergaten" me met teams maken bij spellen, reageerde niet als ik wat vroeg of zei. Mijn gekozen nummers kwamen nooit voorbij op de spotify list en dit waren nog maar een paar dingen van dit alles. Ik heb al die tijd gedacht dat ik wat verkeerd heb gedaan, ik heb het hier en daar gevraagd maar niks. Zaterdag avond kwamen we in onze accommodatie aan en ik kon niet meer voor het eerst in mij leven had ik heimwee en appte mijn beste vrienden met wat er voor gevallen was. Dit bleef ik het hele weekend doen omdat ik niet meer wist waar ik het moest zoeken. Ik legde alle situaties voor om feedback te kunnen ontvangen of ik het allemaal verkeert zag. Zij is mijn spiegel en zou me altijd helpen bijstaan of rechtzetten. Helaas kwamen we beiden op het zelfde uit dat ik het niet verkeerd zag en begrepen we er beiden niet vele meer van. Ik ben die zaterdag avond op bed gaan liggen, heb netflix aangezet en heb de tijd voor mezelf genomen, ik was op. Ik ben van nature niet het type die snel neergeslagen is, eenzaam voelt of gepasseerd en dat maakte dit tafereel nog al vreemd.

Zondag werd het er niet echt veel beter op ik heb niks laten merken dat het me kwetste en heb er niks van gezegd puur om mezelf te beschermen (Mijn schoonzusje is meesterlijk in omdraaien en manipulatie en dan komt het verhaal op: dan zie ik het verkeerd, dit heb ik geleerd van het verleden) en het niet te verpesten voor mijn schoonouders die het allemaal geregeld hebben en in mijn ogen niet veel misdaan hebben. Twee weken voor we weggingen is mijn schoonzusje met dezelfde ziekte als ik geconstateerd je zou denken dat je dan steun aan elkaar hebt maar ze duwde me alleen maar van haar af gedurende dat weekend. Haar wispelturige gedrag verstoord mijn evenwicht en kan er over het algemeen slecht tegen. De ene keer sluit ze me buiten en wanneer haar 2 broers en haar vriend niet in de buurt zijn praat ze met me en deelt ze diep liggende dingen. Het kwam erg over dat ze alleen haar "eigen" mensen wou dus haar 2 broers waarvan 1 mijn vriend is en natuurlijk haar vriend. Ze is van nature nog al een drama queen en onze karakters liggen totaal niet op een lijn. De broer van mijn vriend en mijn schoonzusje neem ik iets minder kwalijk door zijn lichte autisme en kan situaties niet goed inschatten. Ik heb zelf niet z`n grote familie en vind familie heel erg belangrijk en had verwacht dat dit weekend ons dichter bij elkaar zou brengen maar het heeft mij alleen maar de ware aard laten zien. In heel mijn leven heeft een weekend nog nooit zo lang geduurd en was blij dat ik maandag weer thuis kwam.

Ik heb hier veel van geleerd en kijk nu heel anders naar het in mijn gedachte bepaalde plaatje. Ik hou mijn schoonzusje en haar vriend iets meer op afstand en probeer wat er gebeurd is achter me te laten. Ik heb even de tijd nodig om hier van bij te komen en we zijn nu enige tijd verder en het gaat al een stuk beter met me. Ik weet wel dat ik nooit met hun op vakantie wil ongeachte wat zich voordoet ik heb geleerd dat ik nu mijn grens moet aangeven en die heb ik nu gevonden. Nu we thuis zijn is de situatie niet geheel veranderd en met Sinterklaas en kerst kwam dit nog even terug wat ontzettend jammer is maar ik heb het links laten liggen. De hele situatie heb ik nog voorgelegd aan mijn ouders die het ook niet echt snapte en niet begrepen waarom ze zo deden en konden zich in mij vinden. Ze vonden het vervelend dat het zo voorgevallen is en vinden dat ik als mens gegroeid ben door er boven te staan en er niet op te hebben geregeerd. Soms moet je je niet op de kast laten jagen en de dingen nemen zoals ze zijn. Mijn schoonouders hebben het naar hun zin gehad ook al voelde ze heel goed aan dat dat niet voor mij zo was vind ik het fijn dat hun het wel leuk hebben gevonden.

Familie, vrienden en de liefde brengen soms moeilijk situaties met zich mee maar het is wat je er zelf mee doet en hoever je het zelf laat komen.

Liefs Vlinder