Verjaardagsstress tot Yoga

Dagboek van een vleugellamme vlinder

Verjaardagsstress tot Yoga

Over een paar dagen ben ik jarig en voor het eerst zit ik er tegen op. Niet zo zeer tegen het ouder worden maar het idee dat er een jaar voor bij is en ik nog niks opgeschoten ben in mijn doelen. Ik sta nog steeds even stil als dat ik verleden jaar deed. Elk jaar zeggen mijn ouders: het komt wel goed meid, dit word jou jaar. Inmiddels is het nog steeds niet "mijn jaar". Ik probeer er nog steeds wat van te maken en elke dag sleur ik mezelf uit bed, doe mijn bijverdiensten baan en huishouden en probeer vooruit te gaan. Ik solliciteer me het heen en weer heb ook wat gesprekken gehad maar ben net niet de uitverkoren omdat ik niet genoeg ervaring heb. Ik moet de laatste tijd erg denken aan het beeld wat ik stelde bij 28 zijn toen ik jonger en nog niet ziek was. De werelden lijken ontzettend ver uit elkaar. Toen zei ik tegen mezelf met 28 wil ik wel moeder worden als het me gegeven is of een kindje adopteren. Ik zou een baan hebben of geëmigreerd zijn. Geen van dit alles is vandaag de dag van toepassing. Ik weet helemaal niet of ik wel kinderen wil omdat ik het gewoon niet voel. Het klokje tikt niet en de vraag is ook nog of het wel kan met mijn ziekte. Is het realistisch? Ik weet wel dat als ze me zouden vertellen dat het niet mogelijk is ik er prima mee zou kunnen leven. Ik weet het nog steeds niet zeker of ik het wel of niet wil maar de tijd zou het leren.

Sinds kort ben ik begonnen met het yoga weer op te pakken gewoon omdat ik het nodig heb. Ik voel op het moment maar een paar emoties. Woede teleurstelling of leegte. Voor zover leegt een emotie is. Ik weet precies wanneer ik blij en gelukkig moet reageren ook al voel ik het niet. Mijn eerste actieve les in een klas voelde geweldig. De laatste keer dat ik innerlijk rust heb ervaren was tijdens mijn eerste paar dagen op vakantie in Italië. Ik ben nu een jaar of 3 aan het fitnessen maar ik merk dat het niet meer voldoende is voor mijn mentale gezondheid. Die jaren daar voor heb ik ook yoga gevolgd in een klas. Tijdens mijn fitness deed ik thuis aan yoga maar het is toch niet het zelfde voor mij. Ik ben niet gestabiliseerd genoeg om thuis yoga echt te kunnen ervaren. Ik ben nog maar weer net begonnen maar ik voel me gewoon beter, als of mijn lichaam en geest in een warm bad terecht komen. Om het maar zo te moeten omschrijven. Ik hoop dat dit mijn betere stabiliteit gaat geven maar dit zou pas uitwijzen over een paar weken en ik zou er zeker nog eens op terug komen.

Hoe creëren jullie innerlijke rust?

Liefs Vlinder