Eenzaam.
Mijn broer wordt morgen geopereerd. En ik ben behoorlijk opgefokt.
Ik ging tot nu toe met mijn ouders altijd mee naar het ziekenhuis. Deze keer dus niet.
Maar ik wil bij mijn moeder blijven aangezien ze erg verdrietig is en ik de 2 afgelopen weken bijna de neiging tot janken heb gehad tijdens een les op school.
Ik voel me daar erg eenzaam door aangezien mijn vriendinnen mijn problemen niet begrijpen of willen begrijpen.
Ik ben heel snel en veel verdrietig de laatste tijd, en dan wil ik dat ze dat weten.
Maar als ik dat zeg, antwoorde zij : oh of oke of jaaaaa, je moet niet zo verdrietig zijn dat helpt niet.
Ja joh, dat kunnen hun makkelijk zeggen.
Als hun op het punt staan om te huilen troost ik hun altijd, maar bij mij doen ze dat niet.
En ik vind dat vooral vervelend van mijn beste vriendin.
Ik voel me al zo lang zo kut en rot!
En niemand die dat begrijpt.
En over die operatie, ik wil bij mij moeder blijven, omdat het heel spannend is en ik en mijn moeder op de uitslag te willen lachen.
Ik wil niet janken op school, dat wil ik niet.
Ik ben ontzettend zenuwachtig en kan niet slapen of gewoon op denles letten, ik ben totaal afgeleid door de situatie.
Ik heb het gevoel alsof ik elk moment kan neerstorten en dan alle frustratie eruit komt.
Shout
Ik ging tot nu toe met mijn ouders altijd mee naar het ziekenhuis. Deze keer dus niet.
Maar ik wil bij mijn moeder blijven aangezien ze erg verdrietig is en ik de 2 afgelopen weken bijna de neiging tot janken heb gehad tijdens een les op school.
Ik voel me daar erg eenzaam door aangezien mijn vriendinnen mijn problemen niet begrijpen of willen begrijpen.
Ik ben heel snel en veel verdrietig de laatste tijd, en dan wil ik dat ze dat weten.
Maar als ik dat zeg, antwoorde zij : oh of oke of jaaaaa, je moet niet zo verdrietig zijn dat helpt niet.
Ja joh, dat kunnen hun makkelijk zeggen.
Als hun op het punt staan om te huilen troost ik hun altijd, maar bij mij doen ze dat niet.
En ik vind dat vooral vervelend van mijn beste vriendin.
Ik voel me al zo lang zo kut en rot!
En niemand die dat begrijpt.
En over die operatie, ik wil bij mij moeder blijven, omdat het heel spannend is en ik en mijn moeder op de uitslag te willen lachen.
Ik wil niet janken op school, dat wil ik niet.
Ik ben ontzettend zenuwachtig en kan niet slapen of gewoon op denles letten, ik ben totaal afgeleid door de situatie.
Ik heb het gevoel alsof ik elk moment kan neerstorten en dan alle frustratie eruit komt.
Shout
29 mrt 2011
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 okt 2011 Positief blijven.
- O 28 sep 2011 Life just sucks. ( 1 )
- O 23 aug 2011 Dubbele longontsteking. ( 1 )
- O 20 aug 2011 Youtube namen. ( 10 )
- O 16 aug 2011 -
- O 13 jul 2011 Huilen.
- O 13 jul 2011 Mijn hele leven..
- O 13 jul 2011 Wat heb ik fout gedaan?
- O 29 jun 2011 Hoe het gaat.
- O 24 jun 2011 Geen medeleven? ( 6 )
- O 08 jun 2011 ** Written by: moi.
- O 04 jun 2011 En dan..
- O 28 mei 2011 Vreselijke droom.
- O 21 mei 2011 Soms hé.. ( 1 )
- O 20 mei 2011 Verliefd.. ( 5 )