Eenzame heldin
Ik zie je staan
in je deuropening
zo klein en smal
versper je jezelf
de weg tot ons,
ooit zouden wij
samen verdwijnen
uit ons leven
maar de trein
reed weg zonder
een van ons,
gevlucht in
onze angsten
durfden wij
elkaar niet meer
aan te zien
of aan te raken,
je ogen staan droevig
als je uiteindelijk
zoals elke avond
weer naar binnen stapt
het duister
van je kamer in
waar niemand
ooit nog komt
behalve zij
die je nog
wensen te gebruiken,
en je spreekt nooit
tegen een van ons
zoals je ooit deed
met je vederzachte stem
altijd zo bang
jezelf vrij te geven
van de ketenen
die je jezelf
bij geboorte
opgelegd hebt
als een huwelijk
van rouwkaarten,
de deurpost
slokt je op
als een zelfgeschapen
monster van stilte
dat zich om je
gekromde schouders buigt
als verlepte vleugels
van een vervreemde engel
zo ver van huis
zo ver van ons.
Wolfe Tone, man, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende