Einde ...
Een einde komt vaak op het juiste moment. Ook al voelt dat niet zo op het ogenblik zelf. Soms niet. Als je het einde voelt naderen, ben je er eigenlijk op voorbereidt. En toch ... Toch kan het dan nog veel pijn doen. Kan het nazinderen tot diep in je hart en tot diep in je lichaam. Dat is wat ik nu doormaak.
Je kan dan wel zeggen: het komt goed, kop op, je komt er door ... Dat zijn niet de dingen die je dan wil horen. Soms wil je horen dat het oke is om je even rot te voelen. Even door het dal te gaan en daar te blijven tot je de dingen kan plaatsen. Kan voelen, doorvoelen en verwerken. Maar van wie hoor je zulke dingen? Vaak volgen we voorgekauwde patronen. Daarom zeggen we wel eens dat de mens een kuddedier is. Let maar eens op als je rond aan het rijden bent. Hoeveel mensen volgen de massa als een kip zonder kop? Vaak zijn ze onoplettend. Maar ik wijk af.
De pijn die ik nu voel is niet alleen mentaal, ook fysiek. Ik hield en hou nog steeds van die persoon. Maar ze koos voor iemand anders. Ze hoopte dat ik zou blijven hangen in hetzelfde huis, terwijl ik altijd zei dat als zoiets zou gebeuren, ik niet blijf hangen. Ik heb woord gehouden. Mijn gevoel geeft me gelijk. Haar daden en woorden ook. Ze vraagt niet of ik oke ben. Of ik veilig ben. Niets van dat alles. Enkel of ik haar nog financieel kan helpen voor 1x. Dat is toch het laatste waar ik aan denk.
Ben ik boos? Nee. Ik ben verdrietig. Gekwetst. Ik heb teveel gehoopt dat het niet zou gebeuren. Ik had het kunnen voorspellen. Maar wat doe je als je van iemand houdt? Je gelooft, tegen beter weten in.
Ik nu mijn weg. Zij de hare. Ik weet dat ik er door kom. Welke termijn dat in beslag gaat nemen ... Mij kennende, kan dit lang duren. Omdat ik dingen erg hard door moet voelen om erdoor te komen. Als je niemand vertrouwt, is dat lastig. Daarom ben ik weer gevlucht in gebruik van slechtere middelen. Is dat een oplossing? Neen. Maar het is wat ik ken. Ik probeer het niet te doen, maar het is sterker dan mezelf en het is vertrouwder dan praten met mensen.
Waarom ik dit hier deel ... Hier mag en kan ik onbekend blijven. Jullie mogen oordelen, dingen roepen, schelden, ... Het zal me minder raken dan als dat in het echt zou gebeuren.
Voor wie de tijd neemt me te begrijpen, dank je. Oprecht dank je.
Voor wie de tijd neemt het te lezen en me niet te begrijpen of geen begrip te hebben, ook dank je.
Dank jullie wel. Voor jullie tijd.
Jullie lezen me nog wel.
S.
Sterocco, man, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende