eindelijk een woning...

Heeeej daar ben ik dan weer om verder te gaan waar ik gisteren gebleven was. Na drie dagen mocht ik dus naar huis vanuit het ziekenhuis. Ik was weer aangesterkt door middel van infuus met zoutoplossing om te voorkomen dat ik niet uit zal drogen. Toen het infuus aangelegd werd ging het ook niet direct goed waardoor mijn hele hand dik en blauw werd. Waarodoor ze het infuus aan de zijkant van mijn pols moest komen. En geloof me dat is echt een rot plek voor een infuus want je kan dus niet op je zij slapen zoals dat ik dat gewend ben. Wat er voor zorgde dat ik dus al die nachten echt rot geslapen heb. En dan wordt je s'ochtends om zeven uur ook nog eens gewekt zeg. Daar hoef je ook niet blij mee te zijn. Maar ja het was gelukkig maar voor even.

Nadat ik uit het ziekenhuis kwam ging ik mee met mijn vriend en zijn ouders om eerst nog ff goed uit te zieken. Lekker bij hun thuis en niet naar ons eigen huisje. Nou daar werden we beide lekker verwent hoor. Nou de tijd vloog weer voorbij en ik had in het ziekenhuis medicijnen gekregen tegen het braken als ik weer misselijk zal worden. En die medicijnen deden ook goed z'n werk. Want voordat ik er erg in had werdt het sinterklaas en toen kerst. Met de kerst was het echt heel gezellig, en we werden ook lekker verwent. En als klap op de vuurpijl kregen we in december ook een woning om samen in te zitten. Alleen stond de woning helaas nog niet op onze eigen namen maar was mijn stiefvader de bewoner op papier. We hadden dus nog een goede twee maanden de tijd om er voor te zorgen dat alles op tijd klaar zal zijn voordat ik zal gaan bevallen. En toen ik samen met mijn moeder en stiefvader in het huis ging kijken toen de vorige bewoners er nog in zaten, zag het er allemaal best goed uit. En had ik zo iets van oooh dat is een makkie. Maar dat viel achteraf toch allemaal best wel tegen. Het huis was een flat op de 6e verdieping. Een vierkamer woning en er was ook een lift aanwezig. Dus op zich best allemaal toe doen om te beginnen. Alleen bleek wel dat er in het huis veel meer moest gebeuren als dat ik eigelijk verwacht had. Het was al een oude flat dus de muren en de plafonds waren niet al te best weer. En in onze aankomende slaapkamer zat een hele grote barst in de muur. Kon bijna naar binnen kijken bij onze buren.

Door mijn zware zwangerschap verliep het opknappen in ons huisje niet echt vlot, en dat kwam ook omdat we bijna geen hulp hadden. Want mijn oma en opa waren toevallig ook net bezig met verhuizen waardoor mijn familie regelmatig daar aan het helpen was in hun vrije tijd. Maar mijn schoonvader was een hele goed hulp in twee opzichten. Namelijk als klusjesman maar hij sponserde ons ook verschikkelijk veel met het geld. Ik hielp zelf ook regelmatig mee in het huis, en als ik daar aan terug denk dan moet ik meestal lachen. Want in het huis was ik altijd te vinden met een emmer bij mij in de buurt voor het geval dat ik misselijk mocht worden. En er stond in een kamer ook nog een klapbed die de vorige bewoners achter hadden gelaten, maar ik ook regelmatig op te vinden was als ik er even helemaal door heen zat. Maar hoeveel obstakels er ook waren ik ging wel.

Eind januari was het dan eindelijk af, en was de tijd aangebroken om te verhuizen naar onze nieuwe woning. De spullen stonden er al dus we konden er zo in. Maar op een of andere manier was er toch iets wat me een beetje bang maakte om daar heen te gaan. Het was namelijk een eind uit de buurt bij mijn familie maar weer heel vlakbij mijn vriend z'n ouders.

Het was ook nog maar kort dag voordat ik zal gaan bevallen dus dat was wel weer heel gemakkelijk als het dan zo ver was dat ik naar het ziekenhuis moest. Want ze konden nu binnen 10 minuten bij ons zijn als het nodig was. Nou dat was maar goed ook want ik zat er maar net 3 dagen in toen mijn weeen begonnen.

Nou voor nu weer even genoeg verteld, je hoort snel weer het vervolg

Dikke kus

Missy