En dan ben ik
Ongesteld.
Ik merk dat t me zwaar valt.
Al die onzekerheden.
Wat als dit de laatste vloeiing is?
Zo gezond, altijd zo op tijd, altijd met dezelfde hoeveelheid en altijd met dezelfde krampjes die niet langer dan een dag duren.
God, dat ik dat zo erg zou waarderen. Wie had dat gedacht.
Ik probeer mezelf weer een beetje op te peppen. Heb vertrouwen in je lijf. Mediteer en verbind Ir.
De kans is nog steeds groter dan kleiner dat ze mag blijven in alle gezondheid.
En toch.. verdriet. Een natte kussen, maar twee lieve katten die naast me liggen en me t gevoel geven dat ze me zien, horen en voelen.
Love my poezen kindjes. Mijn kleine (b)engeltjes! ❤️
Roir, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende