en hoe nu verder ?
ik weet dat ik niet echt een heel makkelijk kind ben .
en ik zal het ook niet gaan worden voor me ouders.
maar volgens mij is er geen een kind makkelijk.
ik wil gewoon begrip en respect.
ik wil me familie en vrienden geen pijn doen maar ik wil ook niet over me heen laten lopen.
soms snap ik het leven en niet meer en wil ik het liefste stil staan en van een afstandje toekijk hoe ik me leven leef.
maar dat gaat natuurlijk niet.
ik vraag me af of ik wel zo close met me ouders ben als ieder kind als ik naar mijn vrienden kijk zie ik gelukkige kinderen die heel veel plezier hebben en samen op vakantie gaan. of leuke dagjes weg zonder ruzie te krijgen in de auto.
een avondje gezellig met zijn of haar moeder / vader wat leuks te gaan doen.
ik kan me amper herinneren dat mijn moeder me uit eigen idee ergens mee naar toen nam om wat leuks te gaan doen.
we zijn dan wel samen naar Urbanus geweest maar dat kwam ook puur omdat mijn stiefvader er geen zin meer in had.
ben ik dan niet meer als een back-Up optie .
ik zou zo graag tegen me moeder aan willen gaan liggen en haar alles vertellen wat er door me heen gaat .
ik kan dat gewoon niet omdat mijn moeder het naar mijn weten al zwaar genoeg heeft .
ik kan me verhaal niet kwijt ik wil me moeder niet nog meer belasten naar mijn idee.
ook al zegt ze dat ik dat niet doe.'
hoe moet ik nu verder vraag ik me af , een uitlaatklep zoeken lijkt dan de enige optie .
maar iedereen heeft zijn eigen ding en ik heb mijn uitlaatklep nog niet gevonden.
ik moet gewoon doorleven en er niet zo over zitten te janken denk ik dan doorleven en uitkijken naar de mooie momenten die er aan gaan komen .
kijken moet ik zeg ik dan tegen mezelf kijk naar de toekomst waar de zon nooit meer onder zal gaan.
en ik zal het ook niet gaan worden voor me ouders.
maar volgens mij is er geen een kind makkelijk.
ik wil gewoon begrip en respect.
ik wil me familie en vrienden geen pijn doen maar ik wil ook niet over me heen laten lopen.
soms snap ik het leven en niet meer en wil ik het liefste stil staan en van een afstandje toekijk hoe ik me leven leef.
maar dat gaat natuurlijk niet.
ik vraag me af of ik wel zo close met me ouders ben als ieder kind als ik naar mijn vrienden kijk zie ik gelukkige kinderen die heel veel plezier hebben en samen op vakantie gaan. of leuke dagjes weg zonder ruzie te krijgen in de auto.
een avondje gezellig met zijn of haar moeder / vader wat leuks te gaan doen.
ik kan me amper herinneren dat mijn moeder me uit eigen idee ergens mee naar toen nam om wat leuks te gaan doen.
we zijn dan wel samen naar Urbanus geweest maar dat kwam ook puur omdat mijn stiefvader er geen zin meer in had.
ben ik dan niet meer als een back-Up optie .
ik zou zo graag tegen me moeder aan willen gaan liggen en haar alles vertellen wat er door me heen gaat .
ik kan dat gewoon niet omdat mijn moeder het naar mijn weten al zwaar genoeg heeft .
ik kan me verhaal niet kwijt ik wil me moeder niet nog meer belasten naar mijn idee.
ook al zegt ze dat ik dat niet doe.'
hoe moet ik nu verder vraag ik me af , een uitlaatklep zoeken lijkt dan de enige optie .
maar iedereen heeft zijn eigen ding en ik heb mijn uitlaatklep nog niet gevonden.
ik moet gewoon doorleven en er niet zo over zitten te janken denk ik dan doorleven en uitkijken naar de mooie momenten die er aan gaan komen .
kijken moet ik zeg ik dan tegen mezelf kijk naar de toekomst waar de zon nooit meer onder zal gaan.
17 feb 2015
- meld ongepast verhaal
-
LifeJourney
dinsdag 17 februari 2015 17:51
Heee whatifiwrite,
Compleet logisch dat je je zo voelt. Een kind heeft aandacht/zorg/affectie nodig. Ook als het al 17 is! Een kind hoort kind te zijn en moet zich niet verantwoordelijk voor de ouder voelen, dat is de omgekeerde wereld.
"ik moet gewoon doorleven en er niet zo over zitten te janken", je mag je gevoel serieus blijven nemen meid, ook al weet je misschien geen oplossing. Het is heel moeilijk (weet ik uit ervaring) omdat het makkelijker is om een bepaald gemis te negeren dan toe te geven dat je tekort geschoten ben. En het is heel hard, maar als je moeder niet de moeder kan zijn, moet je proberen je eigen moeder voor jezelf te worden. Lief zijn voor jezelf en erkenning geven aan jezelf. Jezelf toestaan je rot te voelen en jezelf te troosten als je verdrietig bent.
Liefs
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 03 nov 2015 ben ik raar nu ? of denk ik gewoon te veel ?
- O 03 apr 2015 met beide benen op de aarde ( 1 )
- O 14 mrt 2015 alles op een rijtje , of toch niet ( 1 )
- O 20 feb 2015 boeken & bossche bollen
- O 19 feb 2015 blijf je nog even ? ...
- O 17 feb 2015 en hoe nu verder ? ( 1 )
- O 16 feb 2015 berlin du bist so wunderbar ( 4 )
- O 16 feb 2015 het (in)perfecte gezin
- O 15 feb 2015 first time in forever ( 1 )