met beide benen op de aarde

zo we hebben alles weer helemaal onder controle.
ik ben over naar niveau 3 & ik doe weer leuke dingen.
naja meestal , school blijft erg druk .

ik heb het idee dat alles wel weer redelijk in orde is.
werk gaat goed school gaat goed en ik heb goede vrienden waar ik op kan bouwen .
maar toch voel ik me zo enorm ongelukkig,
is het de wond van mijn relatie met den die nog moet genezen of is het dat ik gewoon naja niet gelukkig ben met hoe alles nu is zonder dat ik het zelf echt besef.

het voelde alsof ik zweefde toen ik een relatie met hem had ik zweefde boven de grond waar de realiteit was.
ik ontvluchte het in liefde en samen zijn.
maar als ik alleen was wachten de realiteit me op als een pestkop je na school op zou wachten.
en hij sloeg me hard in me gezicht als ik eenmaal alleen was.
ik heb weken op een rand gebalanceerd zonder dat ik het zelf doorhad den die mij naar beneden trok omdat ik hem boven school zetten en realiteit die me naar boven trok omdat ik af en toe echt wel in moest zien wat ik aan het verkloten was.
en daarom ook op het moment dat het uit was koos ik
School of blijf je op zoek naar medelijden en ga je hem terug winnen.
ik heb er 3 ween over na gedacht en me compleet op de achtergrond gehouden.
daarna koos ik ervoor.
kies verstandig kies voor school en zie maar waar het schip strand wat een vaste relatie betreft.

nooit had ik gedacht dat ik weer verliefd zou worden naar ral , maar dat werd ik dus wel een het waren 3 maanden ook mooie tijden , maar ik merkte wel dat dit niet het beste voor mij was..
ik had zelf nooit de knoop door kunnen hakken en het toen al op papier kunnen zetten.

nu kan het veel beter en voel ik niet zo veel woede en pijn meer van binnen.
alleen teleurstelling en nog waterig verdriet als ik aan hem terug denk.
ik heb tenslotte wel een heel deel van me eerste jaar als studente bij hem achtergelaten.
maar daar kozen we toen de tijd voor en nu gaat hij door met zijn leven en ik ook.
het liefste zou ik natuurlijk niks meer met m te maken willen hebben maar ik ontkom er niet aan zijn beste vriend is ook een goede vriend van mij , en ik denk dat over een paar maanden dat misschien wel overslaat in een gemeende relatie van 2 kanten .
maar we zien we waar het schip strand ,den heeft al aangegeven er geen moeite mee te hebben zolang wij maar gelukkig zijn en hij en ik mekaar niet in de weg lopen.

als ik nu zo naar de tijd kijk besef ik me dat ik een jaar geleden om 23:25 een heel belangrijk stukje uit mijn leven verloor .
het gene waar ik steun en toeverlaat had en een hele boel liefde van kreeg .
mijn oma vorige jaar 3 april om 23;25 blies oma haar laatste puf .
haar laatste mep tegen de kanker om het te overleven.
ik snap best dat sommige mensen het kut hebben met familie die al 3 jaar kanker hebben en geen hoop meer opgegeven etcetc.
mij oma heb ik amper gedag tegen kunnen zeggen en fatsoenlijke antwoord op al haar vragen kunnen geven en ik heb geen antwoord gehad op de mijne.

maar zoals ik wel zei het zijn de dingen waarvoor je leeft om te sterven en te leven .
dat houd het realistisch hoe hard ik er ook voor weg zou willen rennen , ik moet eraan geloven dat ik volwassen moet worden en me eigen rekeningen en zooi moet gaan betalen dus moet je wakker en bij de les bijven..