F.

Tja, soms moet je even stil staan bij wat er is gebeurd. De laatste tijd sta ik er vaker bij stil, en ik zou eens wat gaan uittypen.
Wat gisteren mijn gedachten raakte, ging geloof ik over vertrouwen. Het houd me nu nog in zo verre bezig, dat mijn vriend wel met me mag praten, ook over serieuze dingen, maar blijf gewoon op een afstand alsjeblieft.
Ik wil niet dat hij mij kan raken, als persoon. F kon me raken vroeger. En dat deed hij ook. Soms op positieve manier, vaker negatief.
Wat me het meest bezighoud daarin, is het misbruiken van woorden als "trouwen" en "samenwonen". We hebben samengewoond natuurlijk, en dat was geen succes. Sinds het begin van onze relatie al waren we 2 boze mensjes. Boos op de hele wereld, en dat hadden we van elkaar te verduren. Ik soms wat meer dan andersom. Het is niet verstandig te schreeuwen naar meisjes die 2 jaar met misbruik te maken hebben gehad. Het was sowieso niet verstandig om direct een relatie te beginnen, maar F zei dat het wel kon. Hij wist dat A me geslagen had, hij zei dat hij meer vriendinnen had gehad die misbruikt waren. En hij kon het wel aan. Maar hij kon het niet aan, hij kon zijn eigen leven al niet aan. Aan de ene kant wilde hij er wel zijn voor me, maar hij kon het niet, door teveel problemen in zijn eigen leven. Ik wilde er wel voor hem zijn, maar ik was er al niet voor mezelf.
Een eerste grote klap volgde na ongeveer 9 maanden, toen hij het uitmaakte. Ik weet niet meer waar de ruzie om ging.. Ook niet meer hoe hij het exact uitmaakte, maar het was via de telefoon. Ik snap nog minder hoe ik hem weer terug heb genomen! Hij was toen veel bezig met spirituele dingen, waarop ik nu terug kijk alsof hij misschien psychoses had. Wie weet..
In die week kwam ook mijn eeuwige keelpijn opzetten, misschien doordat het uit ging met F, misschien wel door herinneringen van mijn keel die werd dichtgedrukt. Mama moest rond die tijd ook naar het ziekenhuis, ik was toen thuis en ging mee. Een enorme druk lag op me, het leek eigenlijk nergens goed mee te gaan. Het ging ook gewoon niet goed.
Nog wat later kreeg F een haak op zijn neus. Een hersenschudding, en geen rust nemen hebben een constante hoofdpijn veroorzaakt. Medicijngebruik zorgde dat hij niet van zijn bed af kon komen, in een tijd dat ik hem eigenlijk nodig had. Het werd namelijk mijn examentijd. En werd weer aangerand door b, net als het schooljaar er voor. Omdat het zo kort voor mijn examens was kon ik er niet veel aan doen. Die mening heb ik nu nog steeds. Hij had het zo uitgedacht, ik kon er weinig aan veranderen. Ik voelde me weerloos, als ik bij F was, was ik verdrietig, hij snapte het ook niet.. Dat ik geen aangifte wilde doen, want zo kon het blijven doorgaan. Ik wilde b gewoon ontlopen, proberen tenminste. Nam ik mezelf eigenlijk wel serieus hierin? Tuurlijk, ik weet dat hij van me af moest blijven, en dat de school me had moeten helpen. Maar mijn eigen wil was gebroken. Ik wilde niet meer vechten, ik wilde de examens maken en er nooit meer bij stil hoeven staan! F heeft met de school en onderwijsinspectie contact gehad, er zou geregeld worden dat b niet bij me kon komen tijdens de examens. Met het ophalen van mijn rooster, stond hij naast me. F mocht niet de school in, dus wat kon ik nog doen? Tijdens de examens zou b aan de andere kant van de zaal zitten. Maar doordat mijn school zo weinig leerlingen had, zat hij 4 rijen verder. Er werden tijden afgesproken zodat hij niet in mijn buurt kon komen. Mijn lerares zei na de examens dat ik het zelf zo moeilijk had gemaakt. Dus ik moest het maar gewoon laten gebeuren ofzo?? Ik was niet eens boos, voelde me alleen maar intens schuldig tegenover iedereen, omdat ik zo moeilijk deed. Een keer na de examens stond de hele gang vol met leerlingen. Ik weet niet meer of het ook mijn klasgenoten waren eigenlijk. Ze zeiden dat ik zo lelijk was, niemand zou mij aanranden. Waarom zou hij dat niet doen bij een mooi meisje. Dat stak er wel in ja, ik was wel heel verdrietig.
Na de examens deed ik een aangifte. Ik vertelde wat er was gebeurd, was alleen daar. F mocht niet mee naar binnen, als ik me niet vergis was ik er ook alleen. Eigenlijk had ik recht op slachtofferhulp. Anyway, er werd nogal simpel mee omgesprongen, ik deed mijn best alles uit te leggen, en overal kwamen vragen op waardoor ik aan mezelf ging twijfelen. Ze leken zelfs wat lacherig, en ik had niet genoeg kracht om ze nog terecht te wijzen. Heel veel later hoorde ik dat er niet genoeg bewijs was, er kon niet iets gedaan worden dus.
Mja, toen was ik eigenlijk best wel stuk dus. Probeerde wel leuke dingen te doen, F deed ook hard zijn best. Maar het ging niet goed. Rond die tijd ging ik veel met A om, een lieve jonge, was wel blij dat hij een vriend was. F woonde praktisch bij me in, hij was er wel zo vaak! Wat ook weer voor meer problemen zorgde natuurlijk. Zo ben ik een jaar doorgestruikeld met veel ziekenhuis bezoeken, en veel ruzies met F. Ruzies waarover weet ik niet meer, maar nachtenlang hebben we ruzies gehad. Nu weet ik het weer, sinds mijn examens was hij al bezig met zijn depressieve oom. Die toevallig ook op zeer jonge meisjes viel. Obsessief was richting vrouwen, maar ook naar F toe. Steeds bellen, klagen, stukken typen en F moest dat lezen! Sms op sms op sms, nooit rust tot dat F zijn telefoon uitzette. Nu herinner ik me weer dat ik gruwelijk alleen was tijdens de aanrandingen en aangifte. Want F had een nieuw persoon om te helpen. Dat zijn oom mij eigenlijk niet mocht was wel duidelijk, ik was een concurrent in zijn zoektocht naar aandacht. Dit duurde totdat F er eindelijk achter kwam dat zijn oom een stalkende pedofiel was. Daarna kwam een heel gezeik met de politie, aangifte tegen die oom doen.... Online volgde veel zwartmakerij, richting mij en F. Ik had het niet verdient, ik heb er nooit om gevraagd om in contact met die kerel te komen. Tja, vanwege zo'n figuur, was ik dus alleen in een moeilijke periode. Want al was F veel bij mij thuis, hij was veel aan het bellen, emailen, enz. En natuurlijk veel naar zijn oom toe, aan de andere kant van het land. Alle keren dat ik F gewaarschuwd heb dat P veel trekjes vertoonde die mijn ex van het misbruik ook had, werden in de wind geslagen. Later, zo rond de aangifte gaf F toe dat P ook zijn buurvrouw begluurd heeft. Had hij mij nooit verteld, maar waarom wil je zo iemand dan nog helpen???
Zo'n 6 maanden later ongeveer, ging F op zoek naar therapie. Zijn eis was dat als hij er klaar mee was ik ook geen problemen meer moest hebben. Maar als iets mij boos maakt is het wel iets moeten. Het was toch al een belachelijke eis, ik was niet degene die mensen in elkaar wilde slaan.... Maar hij werd gevaarlijk, was hier thuis moeilijk te houden, heel snel boos, vaak zomaar weg. Uiteindelijk ging hij toen weer naar huis, achter behandeling aan, zei hij. Eigenlijk ging hij naar M, R en A. Sterker nog, hij ging naar een festival toe, terwijl hij zei naar zijn ouders te gaan. Ik snapte er vrij weinig van natuurlijk, maar was wel behoorlijk gekwetst. Hij bleef ook daar wonen, sliep ook veel bij A thuis. Zelfs bij A in bed. Omdat ze zo bang was ofzo Das geen reden, kun je simpelweg niet maken.... Ook al heeft hij 100x beweerd dat er niets gaande was, ik vertrouwde hem niet (meer). Zijn gewoon te veel leugens de wereld rond gegaan toen. Een dag, staat me nog heel erg in mn geheugen gegrieft, had ik F aan de telefoon, gelukkig had ik A bij me op dat moment. Hij wilde zijn zoontje terug. Hij was van plan een voogdij zaak te starten enz. Of ik er problemen mee had, en we moesten een woning zoeken voor ons samen dan enzo. Ik wilde geen kindje, en wilde F niet kwijt. Was bang ook dat hij met A zou gaan, zij had zelf een kindje, waar hij papa-gevoelens bij ontwikkelde. Ook die dag beweerde F dat mensen over hem roddelden. Ik had die week met vrienden van mij gepraat, goede vrienden. En die viel hij nu aan, zonder enig bewijs van zijn ideeen. Maar het vertrouwen in mijn vrienden verzwakte, en steeds meer raakte ik van hen vervreemd, en in zijn web van eenzaamheid gezogen. Uiteraard had hij wel vrienden, alle mensen met wie hij woonde en daar omheen. Al mijn vrienden die volgens F er in betrokken waren, ben ik kwijt geraakt. OOk kwam ik toen op een forum, ik was best wel down n kon daar mijn verhaal kwijt.... Al was het een afgescherm forum, F heeft daar mijn dingen gelezen voor een groot deel. Ik moest hem vertrouwen, ondanks alles, maar hij las wel mijn dingen door..
A deed een zelfmoordpoging, wat maakte dat F voor haar wilde zorgen. Totdat ze met een mes voor zijn neus stond, toen vond hij haar niet meer lief. Maar natuurlijk heeft er tot die tijd heel veel tijd in gezeten, die er voor mij niet was. Ook in die tijd vertelde hij dat hij met veel meer meisjes seks heeft gehad dan hij ooit tegen mij had verteld. Het deed me pijn, heb uren versuft rondgelopen. Het had niet zoveel uitgemaakt, wederom ging het om eerlijk zijn en vertrouwen op elkaar.
Op 5 December waren R&M naar Londen, hadden wij het huis voor ons samen. we zouden gourmetten, maar F ging door zijn rug. Om 1 of andere reden maakte dit hem zo boos, was geen land meer mee te bezeilen. ik zorgde voor hem en liet hem verder veel met rust. Uiteindelijk ontstond er ruzie, omdat F zo boos was terwijl ik niets gedaan had om dat uit te lokken. Ik was zo over mijn toeren dat ik een schaar pakte en in mijn been kraste. Toen F er achter kwam werd het natuurlijk alleen maar erger. Hij pakte messen en dreigde om te laten zien wat echt snijden was. Je wil niet weten hoe eng het er uit ziet, zo'n agressieve kerel, met een groot mes. In de gang scheurde hij nog mijn trui stuk, en ben gevallen. Doodsbang was ik, voor degene die ik lang geleden vertrouwd had. Niet veel daarna maakte F het weer uit met me, na een urenlange ruzie. Later belde hij en wilde me terug zei hij, hij wilde er aan werken, we zouden praten, enz.... Zijn volgende hulpproject was R&M, om hun relatie te redden. Mislukt natuurlijk, R is er uit geschopt, en F bleef er wonen. Niet veel later kwam ik toch bij ze in wonen, ik maakte de afweging tussen thuis 4 vervelende mensen, of met samenwonen 1 vervelend persoon (M). Een enorme fout, M was ook niet volledig overtuigd om mij daar in te laten wonen, maar ik ben wel in de woning ingeschreven, wat F niet kon vanwege schulden. In die tijd had F een zoveelste crashed mind gevonden, H. Dat kind was zo chaotisch als wat, vaak snapte ik er niets van.... En aanstellen joh! Niet normaal. Tuurlijk, therapie is vervelend, kon ik best wel begrijpen, maar maak er geen nog groter drama van. F daar weer heel druk mee, en ik blijf erbij dat hij waarschijnlijk meer voor haar voelde dan wat hij toe wilde geven. Ik was zelf ook op zoek naar behandeling, kwam bij Jeugdzorg even terecht, maar dat liep niet zo.. Tijdens het telefoon gesprek was de vraag al waarom ik hulp zocht en niet F. In een gesprek met jeugdzorg en F samen wilde F ook nergens naar luisteren en verweet mij van alles. De belofte om samen te praten had hij in de 1e week nadat hij het had uitgemaakt al verbroken. Hij wilde geen serieuze gesprekken meer, kon hij niet aan.... Das niet mogelijk nadat je het hebt uitgemaakt. Dus ik voelde me gedwongen hem te dwingen om te praten. Hij was toch vet agressief in zijn woorden, geen succes dus. Eigenlijk, op dat punt was er geen relatie meer. Ik wilde ook geen seks meer, dat was altijd al moeilijk voor me, en nu vertrouwde ik hem totaal niet meer. En toch probeerde ik het, om hem niet officieel ook kwijt te raken.
in die tijd ook nog veel ruzie gehad met hem, ook over H, die veel van zijn tijd opeiste, en waar hij veel tijd mee doorbracht. Hij zag het als jaloezie, maar feitelijk vertrouwde ik hem gewoon niet. Ben in een asiel gaan werken, daar veel leuke mensen en dieren leren kennen waar ik werkelijk gek op was. Mis die plek nu nog steeds vaak. Ik haalde er veel steun uit, was blij dat ik daar kon zijn. Voelde me eindelijk niet meer zo nutteloos. Tijdens het samenwonen was ik ook veel met het misbruik bezig. F zei dat ik maar nee had moeten zeggen. Met mensen had moeten praten. Dat hakte er wel in.... Hij kende het hele verhaal, hij wist hoe het zat.. Hoe kon hij dit zeggen? Dat hakte er wel in, heb nog weken geprobeerd het er over te hebben en een ander antwoord te horen.. Dat is nooit gekomen.
Uiteindelijk moesten we uit de woning, vanwege problemen met de huisgenote. Tuurlijk, ik was best wel wat vervelend tegenover haar geweest, maar zij was een smeerkees. Hartverscheurend om daar katten achter te laten waar je lang voor gezorgd hebt. Heel even nog bij F ingewoond, en zijn ouders, maar het werkte niet. Nog meer ruzies, en een te kleine ruimte voor 2 personen. Ben weer thuis gaan wonen, en heb therapie gezocht. Wel snel gevonden ook, maar ik had nergens geld voor. Ook geen enkele hulp van F meer gekregen toen. Ben ook gaan krassen weer, wilde niet meer eten, drinken en slapen.. In de begingroep ging het heel slecht, alles leek te zwaar en ik bleef in paniek raken.. F was er soms wel voor me, maar het bleef slecht gaan, en we hadden vaak knallende ruzies. Toen ik met de echte behandeling begon, zou hij er zijn als ik thuis kwam. Hij vertrok met dezelfde bus als waarmee ik aankwam, met een klote excuus dat hij een vriend moest helpen. Kreeg ik te horen net na mijn eerste dagbehandeling. Een week later ongeveer had hij nieuws over het misbruik, hij zou bewijs hebben gevonden ervan, en een getuige. Ik kon het gewoon niet aan, stortte helemaal in. Toen vertelde hij ook nog dat hij die jongen bedreigd had..... Was weer helemaal in paniek, hoe kon hij dat doen! Kreeg weer telefoontjes waarin niets werd gezegd, en ik was bang op straat. In therapie er wel over gehad, maar ik was doodsbang.
Tijdens mijn behandeling ook nog veel ruzie gehad, groepsgenoten werden er ook moe van soms. Meerdere keren wilde ik het uitmaken, maar durfde ik niet. Rond Juli/Augustus zijn we nog op vakantie gegaan, voor een midweek. Was wel fijn, even wat tot rust te komen, het leek goed voor onze relatie. We hebben het leuk gehad daar. Kort daarna wilde F een tattoo laten zetten van een halfnaakt elfje, was ik zeer boos over. In mijn ogen was het respectloos, 1 grens teveel die hij over wilde steken. Dat werd ook onze laatste ruzie, heb hem hier de deur uit geschopt, en wilde hem uiteindelijk een maand niet meer zien. Zeer goede keus was dat. In die maand voelde ik me veel beter, tot het eid dichterbij kwam, toen werd ik nerveus. Besloten om het echt uit te maken, maar ik wist dat hij me wilde kwetsen. En inderdaad, hij had het over trouwen, samenwonen, tot hij snapte dat het echt mijn keus was. Toen was er niets meer van over, alleen nog pure haat. Hij wilde me stuk maken, aan het huilen, en dat ik mijn keuze in zou trekken. Heb het niet gedaan, daarom werd alles op financien gedraaid. Ineens zou ik hem 1000 euro verschuldigd zijn. Mijn geld zal ik nooit meer terug gaan zien natuurlijk. Toen hij zijn spullen kwam ophalen was hij ook zeer agressief, blijkbaar moest dat. Een aantal spullen zal ik nooit meer terug gaan zien, maar dat is niet het ergst. Ik vertrouwde hem gewoon, ooit. Dat heeft hij meegenomen en moet ik weer opbouwen.