f*cked up memories

When Was The Last Time You Slept On The Floor?

Deze vraag werd ik helemaal down van... Ik sliep vroeger op de grond, toen ik nog "met a. was". Omdat het zo'n vieze man was, dat ik liever onder mijn bed kroop... Want ook al legde ik een extra matras neer, zodat hij in mijn bed kon liggen, dan kon ik op het rotte matrasje op de grond.. Dan kwam hij nog bij me liggen, en ik zo ver mogelijk onder het bed.... Zelfs al was ik grieperig, midden in de winter, lag ik onder mijn bed, zonder deken om me heen.. Zo bang was ik, te bang om alsnog in mijn eigen bed te gaan liggen, want echt ontsnappen kon ik niet.
Je had het recht niet om een plaats in mijn leven te eisen. Je had je poten bij je moeten houden, zoals ik je zei. Ik ging in een ander bed liggen, om niet bij jou te liggen. Omdat je niet van me af bleef, omdat je meer deed met me dan ik je toestond.
Mijn gedachten zijn naar de klote, ik heb een geweldige vriend, en word er doodsbang van.. Wil ik T wel vertrouwen? Alles leuk en aardig, maar ik ben doodsbang voor herhaling! Natuurlijk, hij is geweldig.... Maar wat als hij macht over me krijgt? Is het dan weer einde verhaal met me?
Nu scheid ik dus mijn vrienden een beetje van T, ook doordat F me van alles heeft voorgelogen vroeger, wat nog meer problemen veroorzaakte. Ik probeer alles in de gaten te houden, geen kwetsbaarheid tonen waar die wel zit, wel vertrouwelijke dingen vertellen, maar niet datgene wat me raakt, en ik wil op geen enkele manier afhankelijk van hem zijn..
Gisteren lag ik in bed te huilen, mezelf afvragend of en hoe ik T hierover zou kunnen vertellen. Zonder dat het een drama word, maar ook niet een feitelijk verhaaltje.. Ik kom er maar niet uit... Liever vertel ik gewoon niets, maar ik wil dat het serieus iets word tussen mij en T. Dat houd helaas ook in dat ik gekwetst kan worden