fashiontalk**

Soms voel ik me echt een meisjes meisje.
Het is één van de guilty pleasures want ik geef niet graag toe dat ook ik wel eens van tutten houd.

Toen ik klein was hadden we geen geld voor hippe kleding. Ik weet nog dat mijn papa me ooit had uitgelachen omdat zijn vriendin een broek voor me had gekocht met lange broekzakflappen hangend aan de zijkanten. Hij vond het een spuuglelijke broek maar ja, ik moest wel want er was niet veel anders. Ik leerde maling te hebben aan de mening van een ander.

Zo kwam het ook voor dat ik in groep 5 op hoge hakken liep. De zus van mijn moeders vriend had een kledingzaak in stad en ze had héle kleine voetjes. Ik had voor mijn leeftijd woonboot voeten dus ik paste haar schoenen. Prachtige lange veterlaarsjes met kleine hak en mooie lage enkelschoenen met vrij hoge hakken. Geweldig vond ik het om erop te lopen! Dan voelde ik me helemaal het dametje! De zus van mijn moeders vriend besloot ze aan me te geven en vanaf dat moment was ik onafscheidelijk van de schoenen. Ook op school. De leraren vonden het maar raar en ik was ineens langer dan iedereen in mijn klas. Sowieso was ik al lang voor mijn leeftijd dus ik maakte het er niet beter op, haha!

Uiteindelijk, nadat ik wild aan het doen was in de gangen van de school, ging ik keihard door mijn enkel waar de juf bij was en werd mij geadviseerd geen hakken meer te dragen naar school. Daar was ik toch immers ook nog veel te jong voor? Dus vanaf toen was het uit met de pret.

Later, toen ik verhuisde naar Groningen met mijn vader, kwam ik groep 6 in een nieuwe klas. We hadden géén geld en ik mocht af en toe een broek hebben van mijn stiefbroertje (die nog langer was dan ik, lol). Dit zorgde ervoor dat ik rondliep in jongensbroeken op een school waar iedereen mij vreemd was. Heb het zelfs een keer gepresteerd om in een wit (licht) doorschijnend truitje te verschijnen (little did I know). Waarin mijn tepels te zien waren. Uiteraard werd ik doelwit van pesterijen. So much for a fresh start! Uiteindelijk besloot ik dat ik 2 opties had.
1: me naar voelen over het feit dat ik niet net als iedereen merkkleding kon dragen zodat ik geaccepteerd zou worden....
2: Het leren accepteren en gewoon blij zijn met de broeken. 1 van die broeken had héle gafe plaatjes en ik was er oprecht heel blij mee.
Ik koos voor optie 2. Fuck it. Dat witte truitje heb ik nooit weer aangedaan btw. Denk dat ik me nog nooit zo hard geschaamd had als op dát moment..

Op de middelbare school had ik iets meer geld te besteden aan kleding omdat mijn moeder weer in beeld kwam. Ze zorgde ervoor dat ik passende broeken had, goede truien en jas en een paar goede schoenen. Hierdoor maakte ik een veel betere start op school en bouwde ik zelfs een vriendenkring op! Niet direct door de kleding maar indirect wel. Ik was zekerder van mezelf.

Uiteindelijk werd ik écht een puber en gedurende de middelbare school leeftijd tot een jaar of 18 ben ik 'alternatief' geweest. Een vakantie naar Noorwegen had mij de ogen geopend voor deze stijl. Zoveel chicks die de skaterstyle droegen en ze deden het zó fucking goed, haha.
Een voordeel van mijn basisschooltijd was dat ik geleerd had schijt te hebben aan wat anderen over mijn smaak dachten. Ik verfde mijn haren zwart, zette een wenkbrauw piercing en verving mijn normale jeans voor skatebroeken en mijn sandalen voor skateschoenen. Zelfs gothic truitjes heb ik gedragen. (zwarte fluwelen strakke dingen met vleermuismouwen en linten, the real deal haha) Just didn't give a damn. En mijn pa? Die vond alles wel best. Hij vond het ergens wel stoer geloof ik. Hij begon zelfs mijn muziek leuk te vinden en zette de muziek soms zelfs harder. (Within temptation) Hij zag de 'rebel' in mij die hij vroeger ook was. Alleen in tegenstelling tot zijn vader kreeg ik alle ruimte om deze rebel te zijn. (Forever thankful for this!!)

Na de gothic fase ben ik eigenlijk jarenlang in een 'muurbloem' fase terecht gekomen. Trying to blend in again.
Ik merkte gewoon dat ik onbewust mensen op afstand hield. Gothic fase is natuurlijk hardstikke leuk, maar ook vrij extreem.

Dat 'trying to bled in' gedoe duurde van begin tot eind van de MBO opleiding. De focus lag niet op het vormen van mijn identiteit maar het overleven van het MBO en het succesvol afsluiten van de opleiding. Dan zou ik verder zijn dan beide ouders. Dan zou ik een diploma hebben. Kleding kwam op de laatste plaats.

Pas toen ik op de kunstacademie kwam, kreeg ik door HOE ontzettend belangrijk het is om als artiest je eigen identiteit te hebben en deze te kunnen vertalen in beeld. Ik liep COMPLEET vast.
Want wie ben ik nou eigenlijk? Waar houd ik van? Wat is mijn stijl? En ik moest tot de conclusie komen dat ik helemaal geen eigen stijl beschik. Ik kon mezelf niet zijn want ik wist niet wie ik was. Stom he? Komt ook nog bij kijken dat nét in deze periode mijn moeder overleed en ik ook nog eens een groot stuk van mezelf kwijt raakte.
Om dat te compenseren liep ik veel rond in haar kleding. Wéér niet mijn eigen stijl en hoewel ik dacht een stukje van mezelf te hebben gevonden, dwaalde ik steeds verder van mezelf af. Ik nam de stijl van een ander voor mijn eigen aan. Na verloop van tijd deed ik om de zoveel weken een schoonmaak in mijn kledingkast. En na 2 jaar was er niks meer over van haar kleding en kocht ik beetje bij beetje écht mijn eigen smaak kleding. Telkens op zoek in kringloopwinkels en in de stad met in mijn achterhoofd; 'Ben ik dit, of wil ik dit zijn?' en op de één of andere manier heeft mij dat tot de stijl gebracht waar ik me nu heel erg gelukkig in voel en die anderen ook kunnen waarderen.

Hoewel ik lang ben (1.82m) draag ik hoge hakken. Schijt aan wat vriendlief en vreemden vinden. I like 'em. Deal with it Vorige zomer heb ik DE perfecte enkel boots gevonden met HELE mooie hakken. Ik verzorg ze nu goed en poets ze regelmatig.

Ik houd van vintage. Het heeft iets nostalgisch, iets romatisch. En dat wil ik laten terug komen in mijn stijl.
Ik houd ook van stoer, van rock en blues. En ik denk dat stoer en vintage best goed te combineren valt.
Bijvoorbeeld een high-waist pencil skirt gecombineerd met stoere enkel boots en wollen trui. Of juist met een licht doorschijnend tshirt (basic) en leren jasje erover.

Het haar is nu ook aan de beurt. Voorheen droeg ik het in 3 modellen.
1: los
2: paardenstaart
3: knotje op het hoofd.
Gewoon SAAI. Want ik ben haar-gehandicapt en weet nergens iets van te maken. ALLES mislukt
Maar nu heb ik een vlogger gevonden (milabu) en die legt alles ZO goed uit. Zelfs iemand als ik kan het volgen, haha.
Nu is invlechten niet meer iets dat ik als onmogelijk beschouw en kan ik leuke dingen uitproberen met een bandana. I bandana's!

Vanochtend heb ik een moodboard gemaakt die wel aansluit op mijn huidige fase van de zoektocht naar mijn identiteit. Zo zal ik het maar noemen.



(btw: die schoenen van dat meisje met hondje zijn echt lelijk Maar denk er zwarte boots onder en het is een match)

Nu over tot de orde van de dag; website ontwerpen!!

Liefs,

Inoue