Festival: Wolfe's Whisky's 15

Eerdere proefnotities
Uitleg over de smaken in Whisky



Vorige week was ik op het Pot Still festival in Amersfoort. Een aanrader voor iedereen die van goede drank houd. Het festival is niet enkel voor Whisky, maar ook Rum, Grappa (italiaanse brandewijn), Cognac, Armagnac, Calvados, Gin en andere distillaten die gemaakt worden in een Pot Still.

Een paar van de meest opvallende of bijzonderste dingen die ik gedronken heb waren de volgende:



Millstone, één van de drie Nederlandse Whiskies had een paar goede dingen. De 12 jaar oude Sherry was mooi, en typisch sherry: marsepein, amandel, wat hout en rook.

De Rye Whisky op 50% was top: rijk en zacht, met sinaasappel, leer, hout en typische bourbon zoetheid.

De 20 jaar oude korenwijn was daarentegen wat te oud, veel hout, weinig smaak.

Glenfarclas had een paar erg mooie Single Malts: de 21 jaar oude was mijn favoriet: veel hout door de leeftijd, wat roet, volle karamel, frisse appels, dan rozijnen, sinasschil en amandel, ontwikkelde zich enorm langzaam en complex.

De 25 jaar oude had wat meer typisch sherry karakter: sinaasappel, karamel, noten, fudge etc. ook wat roet en hout, maar sappig voor de leeftijd.

Ook de Indische Single Malt Amrut had een paar mooie Whisky's: hun 6 jaar oude sherry cask was top: bloemig, kruidig, vol en zacht met chocolade en sinas, maar ook de typische Amrut smaken: kardemom, munt etc.

Onafhankelijke bottelaars Gordon & MacPhail hadden ook een paar mooie flessen: de Tamdhu 2001 had een aparte geur van ijzer en roet, gecombineerd met zacht fruit en marsepein.

Ze hadden ook een mooie fles van de gesloten distileerderij Imperial uit 1993, met een mooie moutige smaak, zoete perzik, room, sinas.

Maar de mooiste was een Ardmore op vatsterkte uit 1997: rook, hout, dikke kruiden, stevig en aards, met ook wat zoetheid.

Ook onafhankelijke bottelaar Ultimate had een paar erg mooie Whisky's: Bunahabhain 2001 sherry cask: dikke vette sherry, zoet en rijk, met daaronder het zilt en hout van de distileerderij, prachtig in balans!

De Caol Ila 1996 was vrij rechtoe rechtaan, De Laphroaig 1998 op vatsterkte was.. Laphroaig.. Eenduidig als altijd. De Highland Park 1989 werd wat teveel overheerst door het oude sherryvat: mooi zacht en zoet, maar te weinig pit, wel erg mooi bloemig.

De Daliluaine 1997 was wel weer erg goed: veel fruit, bloemen, perzik, beienwas, wat roet.. Prachtig!

Over naar de Cognac, van één van mijn favorieten nog wel: Chateau de Montifaud. Hun 20 jaar oude single cask was top, rijk en kruidig, met warme bloemen, was, toffee en een eindeloos lange, zoete finish.

Maar de 40 jaar oude sloeg alles; rijke honing, kruiden, cederhout, bloemen.. enorm en complex met een prachtige zoete, kruidige smaak.

Ook Armagnac merk Tariquet had een mooie verrassing, een pure Folle Blanche van 15 jaar oud. Folle blanche is een zeer zeldzaam gebruikte druivensoort sinds hij eind 19e eeuw vrijwel verdween door een parasiet. De Tariquet Folle Blanche was enorm bloemig, met licht fruit, wat citrus en een enorme aromatische ontwikkeling.

Rum Clement is een prima rum merk, vooral hun 10 jaar oude rum was enorm: vol van smaak, met suikerstroop, stoffig hout, kruiden.. Super!

De Angostura 1824 van 12 jaar oud was daarnaast wat vlak en saai: wat drop, hoestsiroop en weeïg zoet.

Ook Calvados was vertegenwoordigt: calvados is in feite appelcognac. Calvados merk Chateau du Breuil had een paar erg mooie. Vooral de oudere varianten waren erg goed, de jonge zijn wat erg zoet. de 30 jaar oude smaakte naar appel, maar ook peper, nootmuskaatceder.. De 35 jaar oude was zelfs nog beter: gedroogde appel, ceder, kruiden, eikenhout en een licht zuurtje; top.

Isle of Arran Single Malt had ook een aantal aparte versies, de Sauterness zoete witte wijn finish was erg fruitig, met veel appel en perzik. De Amarone rode wijn finish was wat steviger, met rood fruit, sinas en masepein. Maar de ster was de 5 jaar oude geturfde Arran Machrie Moor: met dikke aarde, klei en turf, maar ook marsepein, frisse citrus.. Prachtig droog en friszoet.

De beste Amerikaan van de dag was de Jefferson 17 jaar oude Bourbon: rijk en zoet, met karamel, toffee, hout en kruiden, droog en zoet.

Benromach had nog een mooie verrassing in hun 30 jaar oude Single Malt: enorm licht voor de leeftijd, met perzik, citrus, appel, enorm fruit, maar ook wat hout en aarde die de leeftijd tonen. Mooi complex.

Grappa-winnaar van de dag was Grappa Nardini met hun 5 jaar oude op vatsterkte: zoet en hartig mengen perfect, vol, fris en kruidig met een zachte rijke finish. Top!

Cognacmerk Ragnaud Sabourin had een paar prachtige cognacs, vooral hun 20 jaar oude stal de show: honingzacht, vol, rijk en een tikje decadent.

Hun concurenten van Jean Filioux winnen echter de dagprijs wat mij betreft met hun absurd goede 50 jaar oude cognac: Enorm fruitig, honing, custard, vanille, ceder, eikenhout, tabak, bloemen.. Het hield niet op! Eindeloos complex en goddelijk.

Calvados Toutain deed ook nog een gooi met hun 45 jaar oude, die smaakte naar volle appels, siroop, karamel, citrus, ceder, met veel tanines, noten en hout. Erg goed! Maar net niet zo goed als de Filioux.




Dit is slechts een beperkte selectie van alles wat ik geproefd heb op het festival. Ik heb ook niet van alles notities, en niet al te uitgebreid, daarvoor was het veel te veel. Top dag, en een aanrader voor iedereen!