Game over.
Eigenlijk zou ik dit liever schrijven op een moment dat er minder mensen op mD rondhangen, maar het zij zo.
Mijn leven is tegenwoordig één lange dissociatie, dag in, dag uit, de wereld is een nachtmerrie, niet in de positieve zin van het woord. Ik word niet meer wakker. Ik ben, 8 jaar na mijn eerste dissociatie, eindelijk het contact met de werkelijkheid kwijt. Ik ben vaker niet op de wereld dan wel. Ik moet mij enorm op dingen kunnen focussen om er een paar minuten uit te komen.
Dagen gaan voorbij en ik merk het niet eens. Deze morgen bestaat al niet meer.
Mijn handen zijn mijn eigen handen niet meer.
Ik ben dood.
Ik weet dat ik hier nooit uitkom zonder medicatie. Ik wil geen medicatie.
Als dit nog lang doorgaat ben ik straks echt dood.
"Game over."
Misschien moet ik mijn zaken maar eens op orde stellen.
Roveresu, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende