mijn hart is gebroken

verder;

2 weken geleden:
ik had t zwaar met alles, en toen werd mn hond ziek. Blaasontsteking leek t. We gaven haar speciale brokjes. Maar toen poepte ze niet meer. Wij naar de dokter op goeie vrijdag. Ze moest meteen geopereerd worden, want ze had een blaassteen. En een joekel.. net zo groot als een ei of mandarijn.
Wij halen haar weer op. Maar ze ging niet eten, en als ze dronk moest ze meteen overgeven. Ze gilde het ook steeds uit van de pijn. Spoedlijn gebeld: kijk t maar ff aan.
Na weekend afspraak gemaakt. Ik naar de training, en ik kom thuis en denk dit is niet goed. Ze was zo dik en geen energie, dit kon niet wachten, dus wij snachts naar de dierenarts. Het was heel erg, ze wisten niet of ze t zou halen.
Werd volgende dag gebeld, ze werd weer geopereerd. Blijkbaar was haar blaas weer opengesprongen, en haar buik zat vol met urine.
Haar blaas was broos en opengescheurd buiten haar hechtingen. Ze moest een paar dagen blijven. Had een katheter en infuus.
Ondertussen was mn man zn vader gevallen in zn huis en lag in t ziekenhuis.
Donderdag konden we phoebe de hond weer ophalen. Die dag moesten we s ochtends voor jaarlijkse controle naar het ziekenhuis voor mn man zn hart. En s middags had ik mn rugbehandeling weer. Daarna haar ophalen.
Ze wou nog steeds niks eten, maar misschien zou ze dat thuis wel weer doen, anders moest ik de volgende dag bellen.
De volgende dag hoorde we dat mn schoonvader op sterven lag. Wij erheen.
Later bellen naar de dierenarts, ze eet nog steeds niet... Kom maar meteen zeiden ze.
Wij erheen... phoebe kreeg een echo.. alles zag er goed uit. Temperatuur opgemeten.. was goed, maar er zat poep aan de thermometer. De dokter zei: ze heeft last van haar darmen.. vertroetel haar maar. En heeft een paar prikken gegeven. vitamineprik, darmontspanners, en pijnstilling.
De volgende dag was ze slap, maar ja ze had al een week niet gegeten dachten we.
Wij weer naar t ziekenhuis voor mn schoonvader.
Wij komen thuis: de hond ligt dood op de grond
Mn hart brak. De dierenambulance gebeld, die kon niks doen. wij naar de dierenarts, en die verklaarde haar dood. Hij zei: 2 operaties is toch teveel geweest.......
Ze was nog maar 8!!! en mn kindje....ons kindje.
NOg geen 24 uur later is mn schoonvader ook overleden..wel met zn kinderen bij hem... Ons schatje phoebe is alleen gestorven, en daar voel ik me heel schuldig over.... Had ik niet meer kunnen doen...Was ik maar thuisgebleven.
Ik ben nu op.. ik kan niet meer...Heb alleen maar gehuild. Wil liever niet thuis zijn... Ik mis haar vreselijk..Kan en will niet zonder haar, maar het zal wel moeten.
Vraag me af of de pijn ooit minder word, en hoop en bid dat ik haar ooit weer terugzie