Gedwongen rol

Ik word gedwongen om een rol aan te nemen die niet bij mij past en waar ik zelf nooit voor zou kiezen.

Ik voel mij gedwongen een jaren-50 huisvrouw met daarnaast een fulltime baan. Iets waarvoor ik in iedere andere situatie was weggelopen en niet had geaccepteerd…

Maar ik ben moeder. Ik gun haar een stabiel gezin en in mijn ogen is er absoluut geen optie om haar met gescheiden ouders op te laten groeien.
Daarbij houd ik ook zeker van mijn partner. Alleen denk ik toch dat dit op de langere termijn wel slijt door de ergernissen en de benauwdheid die ik voel omdat alle verantwoordelijkheden bij mij liggen.

Ik houd van mijn gezin. Maar ik voel me ongelukkig als persoon. Ik heb geen moment voor mezelf en niet eens het puf om nog bij mezelf stil te staan. Ik verslof en ben mentaal aan het uitputten.
Als ik dit aangeef bij mijn partner, laat hij blijken dat hij dit heel erg vindt en dat hij er alles aan gaat doen om mij meer te ondersteunen. Alleen zie ik dit niet voldoende terug in daden.

Daarbij heb ik vóór de komst van ons kind heel duidelijk aangegeven dat ik alleen een gezin wil stichten met een persoon die het huishouden en de opvoeding 50-50 wilt verdelen. Al járen zijn we samen en ik had er vertrouwen in. Hij gaf ook aan dat hij hier hetzelfde in stond. Na 8 jaar samen denk je ook wel dat je elkaar op je woord kan vertrouwen.
Maar we zijn nu twee jaar verder en als ik iets niet bedenk of regel, doet niemand het.
En dat is niet eens alles. Als hij even een momentje alleen is met de kleine, zit hij constant filmpjes te kijken op z’n telefoon. Het breekt mijn hart om dat te zien. Dat kleine meisje zal op deze manier leren dat zij niet belangrijk genoeg is voor papa om zijn telefoon even weg te leggen en haar de volle aandacht te geven.

En ik kan zeggen wat ik wil. De situatie lijkt niet te veranderen.
Ik ontdek mezelf er op dat ik de laatste tijd fantaseer hoe het gezinsleven had kunnen zijn als ik dit had gedaan met een andere man. Die zijn dingen wel regelt zoals beloofd. Die zorgen met mij deelt en dat er dingen spontaan geregeld zouden worden zonder dat ik er enig invloed op hoef uit te oefenen.
Ik kan me niet eens voorstellen hoe dat zou zijn of voelen.