Geen Kans.

Ik wilde je honderden jaren als geliefde koesteren, wilde alles voelen. Van de koude vroege strandwandelingen tot de wind boven op de berg met zonsonderdergang en bovendien met het ademlozen uitzicht op de wereld, onze wereld. Want wat was hij mooi, o zo mooi. Onze weg, daar was geen einde aan. Voor eeuwig zouden we blijven lopen, ondanks de blaren op de voeten, ondanks de vergrendelde pijn in onze harten. Dan nog was er voor ons geen stoppen meer aan. Zo beweerde jij te spreken.
Ineens streek ik neer, ik was buiten adem en kon niet meer.

- Liefde gaf me geen kans, en ik de liefde ook niet.

© Dubble.

03 feb 2009 - bewerkt op 03 feb 2009 - meld ongepast verhaal

Dubble., vrouw, 35 jaar

Wolfe Tone dinsdag 03 februari 2009 17:47
Prachtige laatste zin. Bitter, maar waar.
Faye,, (opgeheven op 18-12-2010) dinsdag 03 februari 2009 19:29
Wauwmooi

O 11 nov 2013 Eens
O 07 nov 2013 Al vliegend ( 1 )
O 27 mrt 2013 Foto van jou. ( 1 )
O 01 okt 2012 De held die hij ooit eens was. ( 1 )
O 24 jun 2012 Houden van het idee.
O 22 apr 2012 Eenvoud. ( 1 )
O 14 mrt 2012 Ik was en ik ben.
O 19 aug 2011 De Passie voor de Nacht. ( 1 )
O 21 mrt 2011 Herinnering.
O 18 aug 2010 Boven op de berg. ( 2 )
O 20 mei 2010 Even.
O 19 apr 2010 Het ga je goed.
O 09 mrt 2010 September 1903 ( 1 )
O 10 feb 2010 Leven. ( 2 )
O 24 dec 2009 -

vorige volgende