Geen Kans.

Ik wilde je honderden jaren als geliefde koesteren, wilde alles voelen. Van de koude vroege strandwandelingen tot de wind boven op de berg met zonsonderdergang en bovendien met het ademlozen uitzicht op de wereld, onze wereld. Want wat was hij mooi, o zo mooi. Onze weg, daar was geen einde aan. Voor eeuwig zouden we blijven lopen, ondanks de blaren op de voeten, ondanks de vergrendelde pijn in onze harten. Dan nog was er voor ons geen stoppen meer aan. Zo beweerde jij te spreken.
Ineens streek ik neer, ik was buiten adem en kon niet meer.

- Liefde gaf me geen kans, en ik de liefde ook niet.

© Dubble.

03 feb 2009 - bewerkt op 03 feb 2009 - meld ongepast verhaal

Dubble., vrouw, 35 jaar

Wolfe Tone dinsdag 03 februari 2009 17:47
Prachtige laatste zin. Bitter, maar waar.
Faye,, (opgeheven op 18-12-2010) dinsdag 03 februari 2009 19:29
Wauwmooi

O 03 dec 2009 Beschermd achter mijn handpalm. ( 2 )
O 11 nov 2009 Spelen.
O 22 okt 2009 Dat terwijl ik op de bus wacht.
O 14 okt 2009 Zoals liefde jou toebehoort.
O 26 sep 2009 Jeugdpassie.
O 25 sep 2009 Dingen roepen die ik niet voel.
O 08 sep 2009 Zomer van 2009 ( 2 )
O 10 aug 2009 Geen antwoord.
O 10 aug 2009 Eenzaamheid. ( 1 )
O 24 jun 2009 Onze liefde. ( 3 )
O 12 mei 2009 Wat ik wilde vergeten. ( 1 )
O 11 mei 2009 Jij en Ik.
O 08 mei 2009 Per Sempre. ( 3 )
O 08 mei 2009 Wederzijse waardering.
O 03 mei 2009 Wederom.

vorige volgende