Gekkenhuis
Ik woon nu al ruim drie weken in het huis van het RIBW. Tja, wat moet ik er over zeggen. Ik kan niet zeggen dat het zo erg is als ik had gedacht. Maar ik kan ook niet zeggen dat ik blij ben met de situatie. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen met vertellen. Ik weet niet of ik alleen moet afzeiken of dat ik moet ophemelen. Ik kan niet zeggen dat ik eenzaam ben, maar zo voelt het wel aan. Ik heb niet het idee dat het me een steek verder helpt, maar toch begin ik langzaam te geloven dat ik het nodig heb. Kan een psychische stoornis aangepraat worden? Niet altijd, maar vaak wel. Ben ik mezelf een toekomst aan het volpraten waar ik als gestoorde eindig? Volgens mij wel.
Ik merk dat ik in oude gewoontes val. Mijn huisgenoot Door heeft het altijd over hoe moeilijk ze het heeft en ik kom met allerlei oplossingen aanzetten. Ze heeft nu een vrijwilligersbaantje gezocht dankzij mij en ook een dagbesteding gevonden in puzzelen dankzij mij. En ik voel me daar goed over, maar ik doe uiteindelijk niks voor mezelf.
Mijn andere huisgenoot José schraapt het bloed onder mijn nagels vandaan, zonder dat ze het zelf door heeft. Ze heeft een raar begrip van realiteit, zo gelooft ze dat Rambo of First Blood een waargebeurd verhaal is dat door de camera is gevolgd en Sylvester Stallone is overkomen.. Dat je de Metro naar Bijlmer moet pakken om in Zaandijk te komen, of dat 3 kinderen hebben onder de 5 jaar iets is wat absurd is. En als je lastige kinderen hebt, dat het een goed idee is om ze een paar jaar in het tehuis te stoppen, om ze na een paar jaar op te halen.
Dat zijn de momenten waarop ik me afvraag wat ik er te zoeken heb. Maar de slapeloze nachten, die weer steeds vaker voorkomen, nachten waar ik maximaal 3 uur slaap. Het wezenloze besef van incompetentie dat steeds vaker door mijn lijf giert. De momenten waarop ik mezelf haat, die steeds kleinere pauzes krijgen. Het eenzame gevoel. Dat zijn de momenten waarop ik mezelf weer aanpraat dat het goed voor me is.
Maar wie weet nou wat wel of niet goed voor me is of voor zichzelf?
Ik mis mijn computerbuddies, Ik mis mijn mafkeesje.. Ik mis mezelf.
papilion, vrouw, 40 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende