Geruchten, opzet
En dan gaan er nu geruchten. Geruchten dat het geen ongeluk was, maar dat het opzet was. Dat dit is wat hij wou. Dat is zijn laatste wens was.
Auw
Dat deed pijn. Stilte toen wij het hoorde, ongeloof in onze blikken, geen woorden om het uit te spreken. Was dit waar? Kon dit echt zijn gebeurd? Was dat de rede dat ze geen details gaven over 'het ongeluk', omdat het eigenlijk helemaal geen ongeluk was? Mijn god, ik kon mijn oren niet geloven, en ik kan mijn gedachtes niet bedwingen. Wat als ik dat was geweest? Waren de reacties dan net zo geweest? Mensen die mij niet eens kennen die gaan huilen, voor de nabestaande die ik in ontwetendheid achter zou hebben gelaten? Shit, dit deed echt pijn. Hij nog zo jong, nog een zo mooi leven voor zich, de dood in gedreven? Door wat? Door wie? Wat is er dan mis gegaan in zijn leven, waar is het fout gegaan? Was er niemand die hem nog kon helpen? Stond hij er alleen voor? Waren er geen mensen in zijn omgeving die voor hem wouden zorgen? Die over hem zouden waken, óók als hij in leven was? Wist niemand hoe hij zich voelde, zodat hij zijn eigen dood zou veroorzaken? Allerlei soorten vragen die in mij rond blijven spoken.
Ik kan ze maar niet kwijtraken, ik blijf maar op zoek naar de antwoorden, maar ik kan ze niet vinden. Niemand zal ooit een echt fatsoenlijk antwoord kunnen geven, niet op deze vragen. Want blijkbaar kende niemand hem dan écht.
Maar goed, misschien was het wel een ongeluk. Want toch blijft het feit:
Geruchten zijn slechts geruchten.
Boekje, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende