gevoelens genegeerd

ik heb een beetje het idee dat mijn gevoelens genegeerd worden.

gister kwamen mijn vrienden en ik er toevallig achter dat we al kunnen zien in welke klas we volgend jaar zitten. En we zijn verdeeld over twee klassen. Ik zit met een vriend (T) van me samen en twee vriendinnen (J&H) en een vriend van me zitten samen (B).

ik vind het gewoon niet leuk dat we niet met zijn alle in één klas zitten. we zijn een best wel hechte groep. en ik sluit heel moeilijk aan bij de rest van de jaarlaag omdat ik hen gewoon minder goed ken. de kans is best wel groot dat ik bij sommige vakken met niemand van mijn vrienden zit en dat vind ik best wel klote. ik had gewoon gehoopt dat we in ons laatste jaar nog even veel lol hadden kunnen maken tijdens de lessen.

nu zei J de hele tijd dat we best wel geluk hebben gehad omdat we ook erger verspreid hadden kunnen zitten en dat we misschien bij de meeste vakken toch bij elkaar zitten. het kwam op mij over alsof ze vond dat ik me niet moest aanstellen. ik snap wel wat ze bedoeld maar toch, als ik het klote vind, dan vind ik dat. en nu deed ze alsof het complete onzin was wat ik voelde. ik durfde er lastig tegen in te gaan en ik zei maar 'ja, ja'

ik vind het gewoon irritant dat J niet begrijpt hoe jammer ik het vind dat wij niet met zn alle bij elkaar zitten.

ik heb het er even met T over gehad. waarschijnlijk gaan wij nu meer tijd doorbrengen omdat we samen in de klas zitten. en hij had ook liever gehad dat we met zijn alle zaten. maar hij had ook zoiets van dan maken we er toch iets met z'n tweeën van?

en hij heeft gelijk. ik snap ook wel dat het niet het ergste van de wereld is maar als ik mij zo voel, dan kan je daar toch niet tegen in gaan? dan zeg je toch: "het komt vast goed!" in plaats van: "we hebben geluk gehad"?

ik ga nu maar de roosters afwachten. misschien valt het inderdaad allemaal mee maar zelfs als het meevalt, vind ik het nog steeds klote, wat voor argumenten J er ook tegen in brengt; ik mag voelen wat ik wil.

Xxx