Studievertraging
Ik ga even niet zo lekker. Al ruim een maand niet zou ik zeggen. Of misschien al langer niet. Ik vind het moeilijk vast te stellen wanneer het nou precies slecht is begonnen te gaan.
Ik voel me moe, slaap veel, eetbuien, stemmingswisselingen (dus echt van dansend tot huilend over straat), ik praat (weer) heel erg negatief over mezelf en ik heb suïcidale gedachtes. Ik voel me gewoon echt niet goed.
Er spelen allerlei kut dingen in mijn leven die hier de oorzaak van zijn. Ik stelde me vandaag de vraag waarom ik eigenlijk nog 'goed' functioneer ondanks dat ik me zo slecht voel. Ik ga gewoon naar colleges, ik doe de opdrachten, ik spreek af met vrienden. Het eerlijke verhaal is gewoon dat ik niet 'goed' functioneer. Ik heb enorm veel studiestress, ik raak in paniek tijdens colleges (soms vanwege een triggerende inhoud, soms vanwege het overweldigende gevoel dat ik het allemaal moet onthouden), ik wil eigenlijk niet met vrienden afspreken, maar gewoon slapen.
En het kwam even heel hard binnen dat ik eigenlijk niet functioneer zoals ik dat zou willen. En nu is even de vraag of ik dat accepteer.
Een gedeelte van mij zegt: "Je moet je niet aanstellen. Je hebt een paar deadlines en dat maakt je aan het huilen. Je moet gewoon je beter concentreren en niet zo zeiken. Het lukt nu toch ook? Nou, nog een paar maanden en dan ben je klaar. Gewoon even doorbijten. Een studie hoort een beetje uitdagend te zijn. En jouw moeilijke omstandigheden zijn helemaal niet zo erg."
Een ander gedeelte van mij zegt: "Je gevoel doet er toe. Als een half jaar studievertraging jou helpt om je studie positief af te sluiten, waarom het dan niet doen? Het is maar een half jaar. Wat is een half jaar op een leven? En dan kan je de komende tijd wat rust nemen waar nodig en je focussen om mentaal sterker worden."
Het dominante gevoel in mij zegt nu dat ik me aanstel. En dat ik gewoon moet doorpakken. Zeker omdat ik zo veel last heb van stemmingswisselingen, vertrouw ik mijn gevoel minder. Ik voelde vanmiddag en vanavond echt intense paniek over mijn studie, maar morgen kan dat dus weer volledig anders zijn.
Ik heb voor de zekerheid een afspraak gemaakt met de studieadviseur om te bespreken wat de mogelijkheden zijn.
Het is gewoon ziek frustrerend dat ik mijn best doe en dat dat op dit moment gewoon niet genoeg is. Ik heb gewoon te veel last van dingen die in mijn hoofd spelen waardoor ik niet goed kan functioneren. Maar tegelijkertijd ook het idee dat ik me aanstel. Om gek van te worden.
Ik ga proberen een afspraak te maken met de POH om over de stemmingswisselingen te praten. Want ik word daar echt gek van.
Ik voel me moe, slaap veel, eetbuien, stemmingswisselingen (dus echt van dansend tot huilend over straat), ik praat (weer) heel erg negatief over mezelf en ik heb suïcidale gedachtes. Ik voel me gewoon echt niet goed.
Er spelen allerlei kut dingen in mijn leven die hier de oorzaak van zijn. Ik stelde me vandaag de vraag waarom ik eigenlijk nog 'goed' functioneer ondanks dat ik me zo slecht voel. Ik ga gewoon naar colleges, ik doe de opdrachten, ik spreek af met vrienden. Het eerlijke verhaal is gewoon dat ik niet 'goed' functioneer. Ik heb enorm veel studiestress, ik raak in paniek tijdens colleges (soms vanwege een triggerende inhoud, soms vanwege het overweldigende gevoel dat ik het allemaal moet onthouden), ik wil eigenlijk niet met vrienden afspreken, maar gewoon slapen.
En het kwam even heel hard binnen dat ik eigenlijk niet functioneer zoals ik dat zou willen. En nu is even de vraag of ik dat accepteer.
Een gedeelte van mij zegt: "Je moet je niet aanstellen. Je hebt een paar deadlines en dat maakt je aan het huilen. Je moet gewoon je beter concentreren en niet zo zeiken. Het lukt nu toch ook? Nou, nog een paar maanden en dan ben je klaar. Gewoon even doorbijten. Een studie hoort een beetje uitdagend te zijn. En jouw moeilijke omstandigheden zijn helemaal niet zo erg."
Een ander gedeelte van mij zegt: "Je gevoel doet er toe. Als een half jaar studievertraging jou helpt om je studie positief af te sluiten, waarom het dan niet doen? Het is maar een half jaar. Wat is een half jaar op een leven? En dan kan je de komende tijd wat rust nemen waar nodig en je focussen om mentaal sterker worden."
Het dominante gevoel in mij zegt nu dat ik me aanstel. En dat ik gewoon moet doorpakken. Zeker omdat ik zo veel last heb van stemmingswisselingen, vertrouw ik mijn gevoel minder. Ik voelde vanmiddag en vanavond echt intense paniek over mijn studie, maar morgen kan dat dus weer volledig anders zijn.
Ik heb voor de zekerheid een afspraak gemaakt met de studieadviseur om te bespreken wat de mogelijkheden zijn.
Het is gewoon ziek frustrerend dat ik mijn best doe en dat dat op dit moment gewoon niet genoeg is. Ik heb gewoon te veel last van dingen die in mijn hoofd spelen waardoor ik niet goed kan functioneren. Maar tegelijkertijd ook het idee dat ik me aanstel. Om gek van te worden.
Ik ga proberen een afspraak te maken met de POH om over de stemmingswisselingen te praten. Want ik word daar echt gek van.
27 nov 2024
- meld ongepast verhaal
-
LilAngel
donderdag 28 november 2024 11:57
Ons eigen hoofd is een kei is onszelf gek te maken helaas..
Goed dat je wel beseft dat het nu een moment is om in te grijpen doordat je er minder goed door kunt functioneren. Zeker met de stemmingswisselingen die je beschrijft, lijkt me verstandig om dat met de huisarts en/of POH te bespreken. Klinkt niet alsof je je aanstelt! Je mag er zijn, mét je problemen.
Je eigen gezondheid is écht belangrijker dan je studie zonder vertraging te behalen. Hopelijk kan de studieadviseur dat ook onderstrepen.
Wanneer ik terugkijk naar mijn eigen studie dan denk ik wel eens ‘had ik maar’. En dan bedoel ik dus, had ik maar naar mijn gevoel en lichaam geluisterd dat doorzetten en doorgaan ondanks de sh*t in mijn hoofd en de eeuwige vermoeidheid van mijn lijf om zo maar zonder vertraging alles te halen.
De tijd die je nu op moment dat het nodig is investeert in je lijf, je geest, je gezondheid.. dat krijg je later in veelvoud terug. Niets is k*tter (vind ik, nu ik er middenin zit) om juist door al het doorzetten en pushen uit de bocht te vliegen en in onzekerheid van inkomen te belanden. De sh*t die al die jaren voor me uit geduwd is, lijkt zich te hebben verhonderdvoudigd in de tussentijd, minstens.
Neem jezelf serieus. Dat doe je volgens mij (gelukkig) ook wel. Dan komt de rest later wel weer wanneer je hoofd er weer klaar voor is
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 27 nov 2024 Studievertraging ( 1 )
- O 22 nov 2024 richting afstuderen
- O 01 sep 2024 weight watchers 2
- O 25 jun 2024 Idee ( 1 )
- O 16 mei 2024 weight watchers
- O 18 apr 2024 Alleen
- O 26 sep 2023 adhd ( 2 )
- O 28 jun 2023 bijna
- O 29 mei 2023 scriptie ( 1 )
- O 17 aug 2022 lang geleden ( 4 )
- O 02 sep 2021 IJsland #11
- O 23 aug 2021 IJsland #10 ( 2 )
- O 16 jun 2021 IJsland #5
- O 29 apr 2021 Gered! ( 6 )
- O 29 apr 2021 ik heb het verpest ( 6 )