Gewoon

Ik lig weer in mijn bed, gister had ik het eerste deel van Lord of the Rings gekeken. Zodra het kouder wordt, moet ik Lord of the Rings kijken. Het is een traditie. Of zo. Ik denk dat ik straks met het tweede deel begin. Dat gaat wat makkelijker sinds het gewoon op Netflix staat. Weliswaar niet de extended edition, maar goed.
Ik heb zin om hier heel lang te blijven liggen, maar ik moet morgen weer ergens zijn en dingen doen.

Vandaag had ik weer eens problemen met het ov en was ik bijna twee uur onderweg in plaats van de gebruikelijke drie kwartier en daardoor ben ik toch een beetje moe.
Dan denk je: oh, ik moet via centraal, dat is langer, maar oké, en dan rijdt je trein niet, dus dan wacht je wel twintig minuten op je alternatieve vervoer, dat ook vertraging heeft, waardoor je je overstap mist, maar wacht, die overstap had ook vertraging, als je effe doorloopt- oh shit, daar gaat 'ie net. Dan maar een halfuurtje wachten. Oh leuk, een klas kinderen wacht ook op hun trein. Oh geweldig, ze gaan met zijn allen schreeuwen. Gelukkig ben je toch geen juf geworden, zoals je vroeger wilde. En een of andere kerel loopt voor je neus te ijsberen en daar word je zenuwachtig van. Dat iemand steeds langs je loopt. En natuurlijk moet de hele wereld ook jouw trein hebben en je zit er een beetje opgepropt. En ugh.
Maar ik ben wel thuis gekomen.

Volgens mij heeft mijn moeder mijn lootje getrokken voor Sinterklaas, want ze is voor de tweede keer deze week naar de kringloop gegaan, omdat ik een speculaasplank en ouderwetse wollen trui wil, gok ik, en toen ik vroeg: 'Waarom ging je nou naar de tweedehands?', zei ze: 'Dat hoef ik niet te vertellen.' en voor zover ik weet wil niemand anders iets van de kringloop, dus, ja.
En ik heb haar.
Dat wordt leuk met surprises maken in hetzelfde huis.

Ik wil een stukje schrijven over hoe ik behoefte heb aan een knuffel, maar ik wil niet mijn vriendin die dit ook leest alarmeren, want ik kreeg na mijn korte rant over hoe ik geen Tinder aan wil maken een appje over hoe het niet hoeft en we ook een keertje naar een café of zo kunnen gaan! en dat is lief en zo maar... Ik zeik gewoon een beetje en zo belangrijk is het allemaal niet. Dus dit is ook niet belangrijk. Tijdelijke first-world-problems of zo. Don't worry.
Ik zag een filmpje over een professionele knuffelaar; ze biedt haar diensten aan omdat er genoeg mensen zijn die behoefte hebben aan tast en dit niet krijgen. En toen moest ik huilen. Waarom huil ik? dacht ik. Vast omdat ik ook behoefte heb aan tast. Maar ik hoef niet per se een vriendin of een kat te knuffelen, eigenlijk. Ik knuffel mijn kat elke dag, trouwens. Ik weet niet. Het is toch anders. Dat zijn het soort dingen waar ik een partner voor zou willen hebben. Ik mis dat wel een beetje. De koude avondjes samen onder de dekentjes, met een kaarsje aan. Gewoon dicht tegen iemand aan liggen.

Ik heb het met wat vriendinnen gehad over hoe het nou is om verliefd te zijn. Bij mij is dat dat ik heel veel aan die persoon denk en bij die persoon wil zijn en met ze naar bed wil gaan. Maar misschien kan ik dat nog een beetje uitbreiden.

Verliefd zijn is toch wel een roze bril ophebben. Bij elk klein dingetje je afvragen of die persoon dat ook leuk zou vinden. Of je samen een activiteit zou kunnen doen of iets lekkers zou kunnen eten en hoe het zou zijn om met diegene koekjes te bakken. Zouden ze wel eens vaker koekjes hebben gebakken? Of zouden ze dat voor het laatst toen ze jong waren hebben gedaan? Misschien moet je dat de volgende keer dat je ze ziet eens vragen. De volgende keer. Hopelijk snel. En dan moet je glimlachen als je aan ze denkt en ook aan de gedachte dat ze aan komen lopen op een afgesproken plek en dan licht je gezicht op, maar dat heb je zelf niet helemaal door. Wat zal je eens aandoen, die dag dat je ze weer ziet? Iets leuks? Maar het moet natuurlijk niet opvallen, dat je je best hebt gedaan en tijd in je uiterlijk hebt gestoken. Nee. Maar ze moeten wel naar je kijken en denken dat je er leuk uit ziet, net als jij bij hen doet.

En als ze een keer tijd hebben, hoe zou het dan zijn als ze eindelijk bij je blijven eten? Zou je daarna samen Lord of the Rings gaan kijken? En hoe zou het zijn om in hun armen te liggen en langzaam, content, in te dutten? Misschien, heel misschien, als ze niets anders te doen hebben, zouden ze kunnen blijven slapen en dan zou je 's ochtends naast hen wakker worden en toch een hele andere kant van ze zien. Er is iets intiems aan 's ochtends samen een eitje bakken. En je wilt toch zoveel mogelijk over deze persoon te weten komen. Wat hun favoriete kleur is en de beste vakantie die ze hebben meegemaakt en wat hun lievelingsdier is, - wat is het argument vooral? -, en wat ze willen bereiken in het leven. En je hoopt dat ze jou toch ergens hebben verwerkt, in hun toekomstplannen.

Je telt de dagen af tot je ze weer ziet. Tijd gaat best snel. Nog vijf dagen en dan zie je ze weer. En dan kan je ze weer aanraken en met je handen door hun haar gaan en dan kijken ze je beledigd aan, want je hebt hun kapsel weer eens verpest, maar jij vindt het maar grappig. Of misschien zijn ze het soort persoon dat er alleen een beetje om gniffelen. Je vraagt je af hoeveel je van tevoren goed in kan schatten en in hoeverre ze je kunnen verbazen. Ze houden vast van pittig eten en meer van honden dan van katten en lopen het liefst blootvoet door huis. Toch? Straks vinden ze kale pasta met wat kaas het lekkerst. Weet jij veel.
Je dagdroomt dat je ze spontaan ergens tegenkomt en dan zou je een leuk gesprek hebben en zo. Ja. Dat zou leuk zijn. Eigenlijk draait je hele leven nu om deze hele persoon. Maar je kan er niet zoveel aan doen. En je vindt het ook niet erg.

Dat is hoe ik het ervaar, tenminste.

Vroeger vond ik Legolas het leukste personage van LOTR. Vooral omdat Orlando Bloom knap is. Maar nu ik wat ouder ben, begin ik me te realiseren dat Samwise Gamgee the whole package is. My man. Hij kan koken en tuinieren en zijn vriend steunen en komt niet altijd even intelligent over, maar dat maakt niet uit. Waar was Frodo geweest zonder my man Sam? Dood. Sowieso. Dat was niet goed gekomen.

Ik ga gewoon lekker slapen.