Gewoon niét speCiaal?
Nja, het gaat nu allemaal wel iets beter. Tog voeld alles alleeen maar kut.
Ik dacht eigenlijk dat wij samen iets speciaals hadden .
Maar als ik dingen hoor van anderen,,dan denk ik 'het leek net of wij dat alleeen samen hadden, en verder met niemand'.
Dus dan vraag ik me steeds maar af: 'Ben ik wel zo speciaal voor hem?'
Ik weet dat hij ook een sterke vriendschap voeld, maar waarom laat hij dat zo weinig blijken?
Waar moet ik verdomme altijd alleen maar verdriet hebben terwijl hij gewoon rustig verder gaat?!
Ik wou dat ik niet zo veel piekerde.
Ik wou dat ik gewoon even mn verstand op 0 kon zetten en gewoon even niét denken.
Gewoon even niet twijfelen over alles, maar gewooon rustig verder gaan met mn leven.
Maar ik moet er mee leren leven, ik heb gewoon een zwak voor hem.
Iets van hem trekt mij aan als een magneet!, iets van hem kan ik gewoon niét weerstaan!
Het is gewoon : Hij zou perfect voor mij zijn.
Hij heeft alles wat ik in een jongen zoek. Hij is iemand met inhoud!
Hij is gewoon iemand die zn gevoelens toont, waarmee je een gesprek kan voeren, die om andere mensen geeft,,,& dan ook nog over dingen nadenk waar ik zelf nóóit over na denk en daar dan uitgebreid over wil praten.
Geweldig zoals hij over bepaalde dingen denkt,,,als hij daarover vertel kan ik daar úúúren en úúúren naar luisteren.
Fantastish vind ik dat!
Soms serieus en andere keer gaat het egt werkelijk nergens over.
Maar altijd is het gezelig.
Tja, zo kan ik daar dus ook uren over vertellen.
Naja, ik hoop dat ik dit nu niet verpest heb!
Het gaat iiG nu wel weer een heel stuk beter maar het word misschien wel niet meer hetzelfde.
Misschien vertrouwd hij mij wel nooit meer iets toe,,,door mij fout die ik heb gemaakt zei hij:
'Hier uit blijkt tog maar weer dat je tog gewoon zo'n 14 jarig meisje bent'.
Dan denk ik bij mezelf: KIJK DAN GVD VERDER DAN DIE ENE FOUT!!!
Alstie nou is keek naar alles wat er gebeurt was, en alles wat ik hem ooit heb verteld, dan kan die ene fout daar tog niet tegenop?!
Opeens vraag ik me af : 'Hecht hij eigelijk wel veel waarden aan onze vriendschap?'.
Uiteindelijk is alles alleen maar om mij te bescheremen maar...heeft hij dan niet door hoe het voeld om van de gene, waar je je diepste gevoelens aan verteld, te horen dat je 'blijkbaar tog echt nog gewoon zo'n 14 jarig meisje' bent!?
Hoe langer ik hier over nadenk,hoe meer dingen ik me ga afvragen.
&dat is niet goed...
Maar wat er ook gebeurt , 1 ding weet ik zeker ; Ik hou van hem , en hij blijft voor altijd in mn hart, hij is één van de belangrijkste personen in mn leven ... élk dingetje dat ik met hem heb meegemaakt staat in mn hoofd,, en wat er ook gebeurt: Niemand kan die herinneringen van mij afpakken!
Ik dacht eigenlijk dat wij samen iets speciaals hadden .
Maar als ik dingen hoor van anderen,,dan denk ik 'het leek net of wij dat alleeen samen hadden, en verder met niemand'.
Dus dan vraag ik me steeds maar af: 'Ben ik wel zo speciaal voor hem?'
Ik weet dat hij ook een sterke vriendschap voeld, maar waarom laat hij dat zo weinig blijken?
Waar moet ik verdomme altijd alleen maar verdriet hebben terwijl hij gewoon rustig verder gaat?!
Ik wou dat ik niet zo veel piekerde.
Ik wou dat ik gewoon even mn verstand op 0 kon zetten en gewoon even niét denken.
Gewoon even niet twijfelen over alles, maar gewooon rustig verder gaan met mn leven.
Maar ik moet er mee leren leven, ik heb gewoon een zwak voor hem.
Iets van hem trekt mij aan als een magneet!, iets van hem kan ik gewoon niét weerstaan!
Het is gewoon : Hij zou perfect voor mij zijn.
Hij heeft alles wat ik in een jongen zoek. Hij is iemand met inhoud!
Hij is gewoon iemand die zn gevoelens toont, waarmee je een gesprek kan voeren, die om andere mensen geeft,,,& dan ook nog over dingen nadenk waar ik zelf nóóit over na denk en daar dan uitgebreid over wil praten.
Geweldig zoals hij over bepaalde dingen denkt,,,als hij daarover vertel kan ik daar úúúren en úúúren naar luisteren.
Fantastish vind ik dat!
Soms serieus en andere keer gaat het egt werkelijk nergens over.
Maar altijd is het gezelig.
Tja, zo kan ik daar dus ook uren over vertellen.
Naja, ik hoop dat ik dit nu niet verpest heb!
Het gaat iiG nu wel weer een heel stuk beter maar het word misschien wel niet meer hetzelfde.
Misschien vertrouwd hij mij wel nooit meer iets toe,,,door mij fout die ik heb gemaakt zei hij:
'Hier uit blijkt tog maar weer dat je tog gewoon zo'n 14 jarig meisje bent'.
Dan denk ik bij mezelf: KIJK DAN GVD VERDER DAN DIE ENE FOUT!!!
Alstie nou is keek naar alles wat er gebeurt was, en alles wat ik hem ooit heb verteld, dan kan die ene fout daar tog niet tegenop?!
Opeens vraag ik me af : 'Hecht hij eigelijk wel veel waarden aan onze vriendschap?'.
Uiteindelijk is alles alleen maar om mij te bescheremen maar...heeft hij dan niet door hoe het voeld om van de gene, waar je je diepste gevoelens aan verteld, te horen dat je 'blijkbaar tog echt nog gewoon zo'n 14 jarig meisje' bent!?
Hoe langer ik hier over nadenk,hoe meer dingen ik me ga afvragen.
&dat is niet goed...
Maar wat er ook gebeurt , 1 ding weet ik zeker ; Ik hou van hem , en hij blijft voor altijd in mn hart, hij is één van de belangrijkste personen in mn leven ... élk dingetje dat ik met hem heb meegemaakt staat in mn hoofd,, en wat er ook gebeurt: Niemand kan die herinneringen van mij afpakken!
25 okt 2006
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 21 jan 2007 Wat was is geweest. ( 1 )
- O 25 dec 2006 xGedichtx
- O 24 dec 2006 Tóg niet compleet. ( 2 )
- O 23 dec 2006 Eenzame kerst. ( 3 )
- O 09 dec 2006 Gedicht. ( 3 )
- O 09 dec 2006 Missen.
- O 09 dec 2006 Alleen.
- O 07 dec 2006 Het is uit! ( 3 )
- O 05 dec 2006 Brief voor 'jou'.
- O 04 dec 2006 Bespaar me de pijn!
- O 02 dec 2006 Een arm om me heen..
- O 01 dec 2006 Vergeven,!
- O 29 nov 2006 Frustratie,,-_-' ( 2 )
- O 28 nov 2006 Tword me even te veel!
- O 28 nov 2006 Ups &. Downs ?! ( 3 )