gezondheid, zo belangrijk, altijd!

Gezondheid:
mooi woord voor fysieke goede gesteldheid en je mentaal goed voelen. Je vitaal voelen.

Wij, mijn man, 2 kinderen en ik, hebben de luxe dat we goed vitaal zijn en veel kunnen doen zoals sporten en culturele dingen ondernemen. (afgezien van dat ik me echt soms depri voel natuurlijk maar over het algemeen mag ik misschien daar niet over klagen)Waardoor we ons weer goed voelen en ons voor de verplichtingen die we hebben; werk, school. Ik ben me erg bewust van het feit dat het goed is om aan mijn gezondheid te werken. Dit heb ik ook wel overgedragen aan mijn kinderen denk ik en merk ik. Mijn man denkt en voelt dit ook zo. Hij is sinds zijn jeugd al druk met sport zoals zwemmen, waterpolo, schaatsen, surfen, wielrennen. Ik ben meer een hardloopster, wielrenster en wandelaarster. Heb ook veel getraind op de sportschool maar heb net mijn abbonnement stopgezet sinds ruim 20 jaar omdat ik het veel fijner vind om buiten te zijn en ik dit qua ontspanning nodig heb. Bovendien heb ik de sportschool wel gezien en voor de sociale contacten ben ik liever met mijn familie en vrienden.

Mijn man, of nou ja we zijn niet getrouwd, is een rustig persoon (ik bedoel hij heeft innerlijke rust van nature) maar heeft een goede conditie en heeft talent voor sport. Dit is een van de redenen waarom ik hem zo bewonder en leuk vind. Ondanks dat hij rust uitstraalt is hij enorm ondernemend en doet dus in zijn vrije tijd veel op het gebied van cultuur, vrienden en sport. Daarnaast klust hij ook graag rondom het huis, altijd handig .
Sinds gisteren weten wij dat hij een (kleine?) herseninfarct heeft gehad. Dit is gebleken uit een MRI die voor iets anders minder ernstig gemaakt werd. Dus het is toevallig ontdekt. Nu moet hij door de medische "molen"heen en blijkt hij sinds gisteren ook een wat verdikt hart te hebben. Of dit van het intensieven zwemmen komt (sporthart) is nog niet duidelijk dus na onze vakantie gaat hij diverse onderzoeken doen om te achterhalen wat er precies aan de hand is. We vinden het best spannend. Ik moet sterk zijn en hem steunen en weet niet wat er nog aan gaat komen, misschien valt het mee. Geen idee.
Een hele goede vriend van ons is sinds ruim 2 jr ernstig ziek en zal komen te overlijden. En 1,5 maand is een vriendin van mijn onverwachts overleden. Het is allemaal confronterend en maakt me soms verdrietig, ik mis mijn vriendin en maak mee hoe verdrietig het is voor haar man en kinderen, van heel dichtbij.
Toch kan ik het scheiden, mijn situatie en die van hen. Wij zijn weer een ander stel en de situatie is heel anders en natuurlijk ga ik ervan uit dat mijn man behoorlijk gezond is en dat hij met wat aanpassingen (medicatie en controle) nog heel lang bij me is. Ik ga van het positieve uit. Hoeveel mensen worstelen hier tenslotte wel niet mee?!