Hoe help je een ander?
Tja, hoe help je iemand. Weet je dat dit niet zo eenvoudig kan zijn...
Zeker niet als je, zoals ik, perfectionistisch ben. Waar ligt de grens bij helpen en dan weer loslaten. Belangstelling tonen en dan weer loslaten. Checken of het goed gaat en dan weer laten gaan. Kijk als het om een collega of kennis gaat dan is het niet zo ingewikkeld en kunnen we wel volgens de boekjes te werk gaan. Dan leef ik wel mee maar speelt mijn ratio de boventoon en heb ik het onder controle.
Maar wat als het om je kind gaat of man of iemand waar je veel voor voelt en die je raakt?
Dan wordt het ingewikkeld. Niet teveel pushen maar toch laten zien dat je aan iemand denkt. Ja, ik vind het soms een beetje lastig. Ik ken een meisje van 16 jaar en zij heeft haar moeder verloren (mijn vriendin). Het is geen extravert meisje. Dus als ik met haar ga lopen met de hond bijvoorbeeld vertelt ze waar ze me zit, dit gaat heel natuurlijk voor haar en spontaan. Als ik er naar vraag gaat het wel aardig zegt ze. Dus bij haar zijn helpt denk ik, voel ik. Ik kan niet altijd bij haar zijn natuurlijk en ze redt het wel met haar pa en broertje maar toch zou ik haar meer willen helpen. Ik weet niet zo goed hoe en daar wordt ik dan weer verdrietig van. Ach het is een schatje en zo belangrijk ben ik natuurlijk niet. Ik geef haar regelmatig een seintje zodat ze weet dat ik aan haar denk en verder weet ik het even niet. Niet hoe ik dit beter moet doen...
Zeker niet als je, zoals ik, perfectionistisch ben. Waar ligt de grens bij helpen en dan weer loslaten. Belangstelling tonen en dan weer loslaten. Checken of het goed gaat en dan weer laten gaan. Kijk als het om een collega of kennis gaat dan is het niet zo ingewikkeld en kunnen we wel volgens de boekjes te werk gaan. Dan leef ik wel mee maar speelt mijn ratio de boventoon en heb ik het onder controle.
Maar wat als het om je kind gaat of man of iemand waar je veel voor voelt en die je raakt?
Dan wordt het ingewikkeld. Niet teveel pushen maar toch laten zien dat je aan iemand denkt. Ja, ik vind het soms een beetje lastig. Ik ken een meisje van 16 jaar en zij heeft haar moeder verloren (mijn vriendin). Het is geen extravert meisje. Dus als ik met haar ga lopen met de hond bijvoorbeeld vertelt ze waar ze me zit, dit gaat heel natuurlijk voor haar en spontaan. Als ik er naar vraag gaat het wel aardig zegt ze. Dus bij haar zijn helpt denk ik, voel ik. Ik kan niet altijd bij haar zijn natuurlijk en ze redt het wel met haar pa en broertje maar toch zou ik haar meer willen helpen. Ik weet niet zo goed hoe en daar wordt ik dan weer verdrietig van. Ach het is een schatje en zo belangrijk ben ik natuurlijk niet. Ik geef haar regelmatig een seintje zodat ze weet dat ik aan haar denk en verder weet ik het even niet. Niet hoe ik dit beter moet doen...
02 aug 2012
- meld ongepast verhaal
-
MissD
donderdag 02 augustus 2012 12:37
Soms is 'er zijn' al voldoende...
-
Jessie01
donderdag 02 augustus 2012 13:48
Dank je, laat ik het hopen
-
Ingrain (opgeheven op 13-9-2015)
donderdag 02 augustus 2012 16:47
Inderdaad, soms is het 'zijn' al genoeg.
Ze is haar moeder kwijtgeraakt, ik zelf heb wel een moeder
[en wat voor een -_-] maar ben eigenlijk opgevoed door mijn
tante. Toen mijn tante overleed, merkte ik zelf dat ik me meer
open stelde voor 'moederfiguren' zoals mijn schoonmoeder.
Het is niet een, de een vervangen voor een ander, maar ik denk
dat sommige mensen gewoon af en toe iemand nodig hebben,
om mee te praten, om het over bijvoorbeeld meidendingen te
hebben; mijn moeder was er niet voor mij dus keek ik dan naar
mijn tante om mij het voorbeeld te geven.
Dat hoeft het natuurlijk niet te zijn. Maar misschien geeft het je een
beetje een rust om te weten dat ze het gewoon fijn bij je vind, ik denk
dat als ze meer nodig heeft, ze het wel aan iets laat merken. Zorgen
maken doe je uiteindelijk wel als je iemand zo goed kent en speciaal
voor je is. Maar dit klinkt als iets heel moois, een band die je gewoon
uit zichzelf kan laten ontstaan. Wie weet wat voor moois daar weer
uit kan komen, toch?
-
Jessie01
donderdag 02 augustus 2012 22:18
Wat goed dat je dat zo aangeeft, heel belangrijk. En dan zelfs uit jouw eigen ervaring. Dank je, ik heb hie zeker wat aan!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 02 aug 2012 Hoe help je een ander? ( 4 )
- O 02 aug 2012 gezondheid, zo belangrijk, altijd!
- O 02 aug 2012 vakantie met mijn lief...
- O 31 jul 2012 Obsessie?
- O 31 jul 2012 afscheid van mijn vriendinnetje ( 2 )