*gil*
Vandaag besloten dat het leven geen doel meer heeft. Ik ben zó kapot, ik kan gewoon niet meer. Ben té moe om nog na te denken of te kunnen discussieren met iemand. Ruzie met papa,voor de verandering 
Het lijkt wel of hij iedere keer wanneer hij een goede dag heeft gehad hij een reden zoekt om zijn eigen dag te verneuken, en wat is dan mooier dan ruzie maken met je dochter om haar dan vervolgens de schuld te geven van je KUT humeur?
En waar ging het over? Over mijn finacieen en zijn deelname in mijn financieen verminderen. Ik moet kostgeld betalen, zoals vele andere mensen van mijn leeftijd, denk ik. Maar ik heb een wao uitkering en dat is geen jackpot. Nou zeg ik niet dat ik mijn ouders veel moet betalen, maar met alle andere vaste lasten erbij hou ik amper geld over om kleren te kopen of whatever. Moet iedere maand geld bij elkaar sprokkelen om shag te kopen, en stoppen? Nu? Nee...
Maar goed, nu wil mijn pa dus ook nog dat ik ga sparen en eigenlijk ook dat ik het huis uitga. Is goed pap, zal komende maand 50 euro sparen dan kan ik vast volgende maand een huisje kopen van 100 euro
Ik ben ook al achter urgentie aangegaan bij de woningbouw maar ook dat werkt niet, mijn vriend en ik willen graag samenwonen, maar het huizenaanbod is nou eenmaal gering. Zeker omdat ze hier hebben besloten om alle huizen plat te gooien (huur) en daar dan koop van te maken.
Nu ga ik dus maar ook 50 euro in de maand sparen en dan maar kijken hoe ik alles moet rechbrijen. Lukt me vast wel, ik leef ook nog steeds...
Ik kan niet langer helder nadenken, en dit maakt me bang. Ben vandaag ook naar de huisarts geweest, even vragen wat ik nu moet doen, en over David vertellen. Zij wist het ook niet en zei dat ik maar moet proberen tot de 8ste te blijven staan dmv oxazapam. Helaas mag ik er niet iedere dag één om te voorkomen dat ik er verslaafd aan raak. Maar dat is soms zo moeilijk! Gisteren heb ik er geen genomen, maar om nou te zeggen dat het lekker ging. Baal er gewoon van dat mijn stemming zo minimaal is, en ik niet alleen. David vind het ook maar niets. Vanmorgen wilde hij me opvrolijken en dat is hem aardig gelukt. Leven in een droomwereld kan heerlijk zijn, en David wilde mijn droomwereld werkelijker voor me maken door mijn droomman te zijn. Het enige probleem was dat ik bij een vriendin zat en die zal wel gedacht hebben, wat is zij hyperactief
Soms zou ik echt willen dat het leven wat minder pijnlijk kon zijn, dat ik een huisje had, samen met me vriend. Dat ik kon leven, zonder dat mijn ouders me proberen te kleineren. Iedere keer wanneer ik denk ze te begrijpen slaan ze om als een blad aan de boom. Zondag waren ze zo lief, leek het alsof ze oprecht geintereseerd waren, alsof ze wilden praten met me. Dan vandaag Ik had gisteren mijn kamer opgeruimd en mama ging er vandaag met de krediet vandoor. Zij had ineens mijn kamer opgeruimd dus ik zal wel weer spoken zien ofzo
Ben zo moe, wil niet meer zo... Waarom bestaan er geen wonderen, dat ik een ander huis krijg en dan gewoon weg kan. Vrij ben Ik wil een eigen leven, samen met mijn vriend.
Mijn ouders hebben het in bol dat ze willen verhuizen, ik wil niet. Ik kan nu al geen plek voor mijzelf vinden, waarom willen ze dan verhuizen? Papa zei vandaag zo mooi dat het was voor het gezin. Mijn broertje is bijna 18 en gaat studeren, het huis uit, Ik ben 22, ik wil gaan samenwonen met mijn vriend. Welk gezin blijft er dan over? Papa, mama en hun evil twins????
Genoeg voor vandaag, ik ga proberen mijn kop rustig te krijgen. Hoop dat het eens een x lukt, dat ik rust kan vinden in de dagelijkse dingen.
Wil papa vertellen wat er mis is, 8 juni, dan kan ik het hem zeggen en misschien dat we dan overnieuw kunnen beginnen. Op eerlijke basis. Wel praten, wel elkaar begrijpen in plaats van elkaar continu pijn doen
"I do not like myself, you know? I love myself ofcourse and I am devoted to myself till my dying day. But I do not like myself, you know?"
Lestat
Het lijkt wel of hij iedere keer wanneer hij een goede dag heeft gehad hij een reden zoekt om zijn eigen dag te verneuken, en wat is dan mooier dan ruzie maken met je dochter om haar dan vervolgens de schuld te geven van je KUT humeur? En waar ging het over? Over mijn finacieen en zijn deelname in mijn financieen verminderen. Ik moet kostgeld betalen, zoals vele andere mensen van mijn leeftijd, denk ik. Maar ik heb een wao uitkering en dat is geen jackpot. Nou zeg ik niet dat ik mijn ouders veel moet betalen, maar met alle andere vaste lasten erbij hou ik amper geld over om kleren te kopen of whatever. Moet iedere maand geld bij elkaar sprokkelen om shag te kopen, en stoppen? Nu? Nee...
Maar goed, nu wil mijn pa dus ook nog dat ik ga sparen en eigenlijk ook dat ik het huis uitga. Is goed pap, zal komende maand 50 euro sparen dan kan ik vast volgende maand een huisje kopen van 100 euro
Ik ben ook al achter urgentie aangegaan bij de woningbouw maar ook dat werkt niet, mijn vriend en ik willen graag samenwonen, maar het huizenaanbod is nou eenmaal gering. Zeker omdat ze hier hebben besloten om alle huizen plat te gooien (huur) en daar dan koop van te maken. Nu ga ik dus maar ook 50 euro in de maand sparen en dan maar kijken hoe ik alles moet rechbrijen. Lukt me vast wel, ik leef ook nog steeds...
Ik kan niet langer helder nadenken, en dit maakt me bang. Ben vandaag ook naar de huisarts geweest, even vragen wat ik nu moet doen, en over David vertellen. Zij wist het ook niet en zei dat ik maar moet proberen tot de 8ste te blijven staan dmv oxazapam. Helaas mag ik er niet iedere dag één om te voorkomen dat ik er verslaafd aan raak. Maar dat is soms zo moeilijk! Gisteren heb ik er geen genomen, maar om nou te zeggen dat het lekker ging. Baal er gewoon van dat mijn stemming zo minimaal is, en ik niet alleen. David vind het ook maar niets. Vanmorgen wilde hij me opvrolijken en dat is hem aardig gelukt. Leven in een droomwereld kan heerlijk zijn, en David wilde mijn droomwereld werkelijker voor me maken door mijn droomman te zijn. Het enige probleem was dat ik bij een vriendin zat en die zal wel gedacht hebben, wat is zij hyperactief
Soms zou ik echt willen dat het leven wat minder pijnlijk kon zijn, dat ik een huisje had, samen met me vriend. Dat ik kon leven, zonder dat mijn ouders me proberen te kleineren. Iedere keer wanneer ik denk ze te begrijpen slaan ze om als een blad aan de boom. Zondag waren ze zo lief, leek het alsof ze oprecht geintereseerd waren, alsof ze wilden praten met me. Dan vandaag
Ik had gisteren mijn kamer opgeruimd en mama ging er vandaag met de krediet vandoor. Zij had ineens mijn kamer opgeruimd dus ik zal wel weer spoken zien ofzo Ben zo moe, wil niet meer zo... Waarom bestaan er geen wonderen, dat ik een ander huis krijg en dan gewoon weg kan. Vrij ben
Ik wil een eigen leven, samen met mijn vriend. Mijn ouders hebben het in bol dat ze willen verhuizen, ik wil niet. Ik kan nu al geen plek voor mijzelf vinden, waarom willen ze dan verhuizen? Papa zei vandaag zo mooi dat het was voor het gezin. Mijn broertje is bijna 18 en gaat studeren, het huis uit, Ik ben 22, ik wil gaan samenwonen met mijn vriend. Welk gezin blijft er dan over? Papa, mama en hun evil twins????
Genoeg voor vandaag, ik ga proberen mijn kop rustig te krijgen. Hoop dat het eens een x lukt, dat ik rust kan vinden in de dagelijkse dingen.
Wil papa vertellen wat er mis is, 8 juni, dan kan ik het hem zeggen en misschien dat we dan overnieuw kunnen beginnen. Op eerlijke basis. Wel praten, wel elkaar begrijpen in plaats van elkaar continu pijn doen
"I do not like myself, you know? I love myself ofcourse and I am devoted to myself till my dying day. But I do not like myself, you know?"
Lestat
25 mei 2004
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 jul 2004 grom ( 2 )
- O 05 jul 2004 ex vriendjes *GROM* ( 2 )
- O 03 jul 2004 eenzaamheid
- O 01 jul 2004 is ik weer (met diagnose)
- O 25 mei 2004 Euhm...
- O 25 mei 2004 *gil*
- O 23 mei 2004 *krabt op haar bol* hé? ( 3 )
- O 22 mei 2004 Warrigheid regeert!!! ;) ( 5 )
- O 21 mei 2004 HIM ( 2 )
- O 21 mei 2004 HIM Lyrics ( 3 )
- O 21 mei 2004 Depressie ( 6 )
- O 20 mei 2004 Hoi ( 6 )