is ik weer (met diagnose)

Ik weet dat ik lang niet geschreven heb, en het spijt me zo. Ben zo stom geweest om te denken dat het schrijven in een ander online dagboek veiliger zou zijn. Maar toen kwam ik erachter dat mijn ex en zijn nieuwe vriendin daar een dagboek hebben en dus mijn dagboek ook lazen. Dit had tot gevolg dat ik smsjes kreeg, precies over de zwakke punten waar ik over schreef. Dat ik op online forums kwam, waar ik meteen vanaf werd gesodemieterd omdat zij er ook was, en dreigde op te stappen wanneer ik mocht blijven. bah! Ik snap dat mensen dan de keuze moeten maken: of ik weg en een oud lid laten blijven, of een nieuweling laten komen en een oud lid verwijderen. Ik wilde niet dat ze keus moesten maken, dus heb zelf besloten weg te gaan. Maar met gevolg dat ik eigenlijk mijn andere dagboek moet weghalen. Die keus moet ik nog maken, maar heb mezelf een limiet gegeven tot maandaggemeen

Nu wat mij dwars zit. Het lijkt er gvd wel op dat wanneer ik iets wil, andere mensen het kunnen krijgen, kopen, whatever! De laatste paar maanden kan ik niet, simpelweg omdat mijn budget dat niet toelaat. Nu loop ik met een uitgroei in mijn haar, ben mezelf maar stripe gaan noemen van de gremlins. knipoog Maar ik heb van die dagen, zoals vandaag, dat ik dan s ochtends in de spiegel kijk en mijzelf zo lelijk vind. Dat ik mezelf dan niet kan uitstaan. Nu was dus vandaag een dag als dat, kom ik bij mijn beste vriendin, is ze naar de kapper geweest en gaat ze morgen terug om haar haren te verven! En de moeder van mijn vriend ook! Nu voel ik mijzelf een jaloers kreng wanneer ik dan mijzelf er zo druk om maak. Maar het lijkt niet op te houden! Mijn ouders schaffen adsl aan, mijn broertje krijgt een computer en adsl op zijn kamer, ik moet aan hem toestemming vragen of ik mijn mail mag checken! Die computer was voor iedereen bedoeld, maar meneer wil niet dat ik op msn ga (dan moet hij zijn pasword nog een x invullen als ik eraf ga), en mijn mail checken moet binnen 5 minuten. Dus online in een dagboek schrijven? Dat zit er al helemaal niet in... verdrietig Ik kan mijzelf zo boos maken dat wanneer ik iets wil, anderen het krijgen! Mijn broertje gaat maandag op vakantie (op kosten van mijn ouders), krijgt rijlessen (op kosten van mijn ouders), kirjgt adsl en een computer (op kosten van mijn ouders) en ga zo maar door...

Ik dacht altijd dat een gezin met meerdere kinderen betekende dat alle kinderen evenveel aandacht kregen. Evenveel kansen etc... Maar het lijkt er op dat hij alles goed kan doen, en ik? Het enige wat ik kan is naar de psych gaan en pillen slikken.

Come to think of it, ik heb mijn diagnose... Ik heb last van een dissociatieve stoornis. Omdat ik nog maar 22 ben, en mijn persoonlijkheid dus nog niet volledig is volgroeid, kunnen ze nog geen vaste diagnose stellen als: schizofrenie of mps, maar mijn ziektebeeld hoort thuis in die hoek. Wat zijn de klachten? Ik hoor stemmen, meerdere, maar vooral David. (weet niet of er al over heb geschreven, zo niet, dan dit weekend meer hopelijk)Ik kan mijzelf volledig afsluiten van de buitenwereld en dan in mijn wereld leven, met dingen die voor andere mensen niet waarneembaar zijn. Mensen kunnen me dan niet bereiken. Ook kan ik in een psychose terecht komen, dus ik slik antipsychotica. Zyprexa, 5mg. Eerst moest ik 2 weken risperdal slikken, maar die werkte niet, dus nu zyprexa... Ze moeten het wat rustiger maken in mijn hoofd, de onrust en angsten weghalen. Ook het gebrek aan slaap. Ik slaap nog steeds zo slecht... De angsten worden steeds erger. verdrietigMaar ik ga niet alles zo open en bloot neerleggen denk ik. Tenminste, nog niet... Niet dat iemand me kent, maar zoals ik eerder al zei, ik ben een beetje huiverig verward
Misschien dat ik morgen meer schrijf, en anders volgende week. Ik heb dan een eigen comp tot mijn beschikking met adsl (bij mijn vriend) en met een beetje geluk nog een sleutel tot het huis waar mijn comp staat ook. erg vrolijk Dan kan ik vaker mijn frustratie uiten en misschien dat mijn woede-, angst- en paniekaanvallen dan minder worden... Hope so.... verdrietig


Soms dan haat ik mijzelf. Maar bedenk mijzelf dat ik van David hou...
Als de psych gelijk heeft en David is een deel van mij, dan hou ik toch een klein beetje van mijzelf. Al is die ik dan een andere persoon.... vrolijk
01 jul 2004 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Nena
Nena, vrouw, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende