Warrigheid regeert!!! ;)

Ik weet geen orginele titel te bedenken, maar ja dat krijg je wanneer je wilt gaan schrijven maar zelf nog geen idee hebt waarover. Momenteel wordt ik op msn besprongen dus wordt nog eens goed afgeleid ook Ik wil niet afgeleid worden maar kan ook niet tegen mensen zeggen dat ze me niet moeten storen. Of mijzelf op offline weergeven zetten. Dan komen de mensen morgen weer naar me toe: Waar was je ineens? of: Wil je mij niet spreken ofzo? Krijg ook steeds meer het idee dat msn gewoon een eigen leven leidt, het zelf besluit wanneer ik online of offline ben... Daarbij komt nog dat me vriend naast me zit en star trek zit te kijken, en hoewel ik het zowiezo al een stomme serie vind, deze aflevering is nog eens zo belachelijk dat hij de hele tijd keihard in me oor loopt te bleren van het lachen
Vandaag was een normale dag, zoals iedere zaterdag. Werd wakker naast me vriend (in het weekend slapen we samen) en hij ging oefenen met zijn band en ik ging naar huis. Maar eenmaal thuis wilde ik met mijn moeder praten over de afgelopen dagen. Meestal kom ik thuis wanneer mijn ouders al slapen, dus dacht, laat ik mijzelf eens van mijn goede kant laten zien en proberen te praten met ze, maar toen ik zei dat de afgelopen dagen moeilijk waren en dat ik 'savonds gebroken was, vond mama het leuk om commentaar te geven op hun nieuwe telefoon. Dat er vreemde nummers instonden enzo. Alsof dat ertoe doet? Wordt de laatste tijd al zo moe van het feit dat iedereen vakantiegeld heeft en teruggave van de belasting. Dat mensen spontaan last hebben van de koopziekte en de meest onzinnige dingen uit de winkel worden gehaald. Dat mensen ineens denken dat het geld voor het oprapen ligt en ze spontaan grote aankopen doen als een nieuwe auto (terwijl de oude net 3 jaar oud is en goed rijdt), een nieuwe stereo (terwijl menig mens jaloers is op de instalatie die ze nu hebben staan) of een nieuwe telefoon (voor de 4de keer dit jaar!!!!) Maar goed, dat komt ook omdat ik misschien van mijn belastinggeld en vakantiegeld mijn ouders moest terugbetalen. Vorig jaar besloot de belasting zoveel geld terug te vragen dat ik nu dus al mijn geld heb moeten inleveren. Misschien heb ik wel last van die vreselijke emotie genaamd jaloersie Ik HAAT die emotie, meer dan welke andere...

Dan nu leuk nieuws, ik ben spontaan opnieuw verliefd op mijn boeken van Anne Rice, en dat met name op Lestat. Wie hier kent de vampier boeken van Anne Rice, de grondlegster van de films: Interview with the vampire en Queen of the damned? Ik heb de boeken nu ruim 6 jaar geleden voor het eerst gelezen en ben nu overnieuw begonnen maar ditmaal in het engels. Moet zeggen, het sarcasme en harteloosheid van Lestat komt beter tot zijn recht nu. Niemand kan het juist vertalen omdat de nederlandse taal harteloosheid en sarcasme vertalen vanuit het engels nou eenmaal niet mogelijk maakt. Of je moet de context zo veranderen dat het niet meer klopt. Nu heb ik opnieuw de liefde voor Lestat gevonden. Het verlangen om zijn emoties, of eigenlijk gebrek daarvan, de ervaren. Om ook te kunnen genieten van de onnozele gedachtengang die een mens kan bezighouden. Van het sarcasme tegenover allerdaagse dingen. De emoties die een sterveling nooit zal ervaren, simpelweg omdat dit leven ons te dierbaar is en wij kuddedieren zijn. We willen er niet aan, en ieder mens wil een idividu zijn, maar toch zullen mensen altijd volgelingen zijn. Simpelweg omdat we té weinig tijd hebben om een eigen leven te leiden. Om zelf te besluiten om diegene op te zoeken waar we ons altijd bij op ons gemak zullen voelen. We houden ons liever in die veilige omgeving waar we zijn grootgebracht, en het liefst ziet iedere ouder zijn kind gesetteld rond hun 30ste en met kids etc. Het leven is kort, té kort om de wereld af te reizen naar ware vriendschap, ware emoties. Een sterveling vind de tijd en de rust niet, een mens moet werken om te kunnen leven, geld verdienen en een huis hebben en een grote tv en een mooie auto en een dvd speler en nog zoveel meer...
Lestat daarintegen kan de hele wereld afreizen om die zoeken naar onsterfelijken als hij, om zijn gelijke te vinden en door te gaan. Lestat is eenzaam, maar heeft alle tijd om iemand te vinden om die eenzaamheid mee te delen en ervoor te zorgen dat eenzaamheid omspringt in iets moois

Volgens mij ben ik aan het lallen, en ben ik lekker lastig om te volgen. Ik schrijf misschien vanavond en anders morgen meer. Heb het idee dat ik nu vreselijk afgeleid ben en daardoor ook nog eens warrig overkom en daarbij komt: kopspijkers begint