Gratis myDi~Integriteit voor niets?!
Als
de gevangenisdeuren
opengaan ...
Integriteit
wordt omschreven als:
'een complete hoedanigheid of staat van zijn'!
Hoewel we die integriteit duidelijk nastreven, zijn er maar heel weinig mensen die zich compleet en onverdeeld voelen? Als we bij onszelf naar binnen kijken is dat ontmoedigend; ons streven naar geluk
- samen met anderen - raakt aan onze
diepste wonden ...
Er bestaan geen
magische oplossingen voor dat gegeven.
Dit is de grondstof voor het leven, het ruwe materiaal dat wij ter transformatie hebben meegekregen.
We moeten het kneden en vormgeven, er een kunstwerk van maken.
Ons leven is niets anders dan dat: een kans om
onszelf te scheppen.
Een pottenbakker
kan makkelijk de klei van de hand wijzen omdat de kwaliteit hem niet aanstaat en hem te min is, maar als hij dat zou doen, dan zou zijn leven geen zin hebben.
Hij wordt niet bepaald door de klei, maar door wat hij ermee
besluit te doen.
Wat besluiten wij te doen
met de kaarten die we in handen hebben gekregen?
Hoe kunnen we de uitdagingen in ons leven gebruiken om vrede te vinden in ons hart
en in onze relaties?
Het antwoord is simpel,
maar het is misschien niet het antwoord dat je verwacht.
Het antwoord luidt dat je NIETS
hoeft te doen.
"Maar", vraag je dan, "hoe krijgt de klei vorm als ik niets hoef te doen?"
De klei
krijgt vorm doordat jij bereidt bent om mee te gaan in het proces.
De klei krijgt vorm door je strijd, door je overgave. Het kunstwerk ontstaat, wordt uit elkaar gehaald en ontstaat nogmaals. Er komt een moment dat je weet dat het klaar is
en dat je er niets meer aan
hoeft te doen ...
En dan laat je het achter.
En voor je het in de gaten hebt, heb je nieuwe klei in je handen.
Het is klei met een andere samenstelling, andere mogelijkheden.
Zij brengt andere problemen en uitdagingen met zich mee.
We hoeven de klei niet vorm te geven.
Het vormgeven vindt al plaats doordat we leven.
Zelfs als we ons ogenschijnlijk tegen ons leven verzetten of ontkennen wat er gaande is, wordt de klei nog bewerkt ...
Met andere woorden:
je kunt niet in leven zijn zonder bezig te zijn
met het scheppen van een kunstwerk.
"Hoe zit het dan met een misdadiger", vraag je, "heeft die ook van zijn leven een kunstwerk gemaakt?"
Jazeker.
Zijn leven is de neerslag van wat hij met zijn angsten heeft gedaan, net zoals dat geldt voor jouw leven.
Jullie hebben elk je eigen mydiverhaal verteld en als je in zijn hart kijkt dan zul je zien dat zijn verhaal niet echt zo heel erg van het jouwe verschilt.
Mislukkingen bestaan niet op deze planeet.
Zelfs de daklozen, de hoeren en de pushers geven vorm aan de klei die hen gegeven werd?
Het feit dat JIJ een bepaald kunstwerk al of niet mooi vindt, wil nog niet zeggen dat het dan ineens geen kunstwerk meer is: er bestaan dus eigenlijk geen saaie mydilevensverhalen!
ELK relaas is een edelsteen en elke sculptuur
heeft karakter ...
Integriteit is een kosmisch geschenk.
Iedereen beschikt erover: het hoort bij de klei zelf!
Alles wat jij van jouw leven maakt staat er ~ je kunt er zelf over nadenken
en anderen kunnen het zien?
Je kunt besluiten om het te laten staan of je kunt het afbreken: dat is JOUW keuze!
Het kan zijn dat anderen het aangapen en er onaardige dingen over zeggen: DAT is HUN keuze?
Dat betekent allemaal niets ...
Er bestaat bij dit proces geen goed en fout.
Als dat zo zou zijn, dan zouden degenen die het 'goed' hadden
voortdurend met een halo rondlopen?
Je kunt niet zeggen
dat wat de ENE van zijn leven maakt minder waardevol is dan wat een ander ervan maakt:
je kunt eigenlijjk alleen nog maar zeggen dat JIJ wat de EEN gemaakt heeft
prefereert boven wat de Ander ervan heeft
gemaakt ...
Gelukkig
deelt g d die voorkeuren niet.
Niet de jouwe en ook niet die van een ander.
G d hoort ieders mydiverhaal aan: 'hij/zij/het/m/v/k'
legt zijn oor bij ieders hart
te luisteren.
Niemand heeft
g d nog kunnen afschrikken
door een fout
te maken.
G d
wil alleen
nog maar het
volgende
weten:
"Heb je iets
van jouw fout
GELEERD?"
~@~
