Grijs

Vanmorgen, en nu nog steeds, hangt er een grijze sluier over Den Haag. Soms zie je dat de zon er doorheen probeert te prikken, maar het is 'm nog niet gelukt.
Het doet me er aan denken dat ik tot een jaar geleden door dit soort weer helemaal beinvloed werd. Als de zon scheen, was er niets aan de hand en was ik vrolijk, ook al zit ik de hele dag binnen (werk).

Als het echt regende, bakken uit de hemel met onweer en bliksem, gezellig bij de verwarming en ook blij dat je op dat moment niet buiten staat. Nat worden vond ik een crime en beinvloedde dan wel weer mijn stemming. Maar het allerergste was dit grauwe onbestemde weer.... wat is het nu voor soort weer? Beklemmend en met een soort stilte en onvoorspelbaarheid. Ik voelde me dan zonder aanleiding niet goed in mijn vel zitten en werd neerslachtig. Kon uren op de bank zitten en apatisch maar voor me uit zitten turen. Mijn vriendin werd er gek van. Tja, maar ik had het al heel mijn leven zo, dus het was altijd al zo geweest en dus was ik zo en dus niets aan te doen. Het was gewoon zo en dus moest zij dat maar accepteren, want ik had dat ook al een soort van gedaan.
Toen gebeurde er iets, dat mijn gevoeligheid voor het weer ineens zou veranderen.

Het was ongeveer in oktober of november. Ik kwam van avondschool terug en mijn vriendin stond me op te wachten bij het station. Ze was helemaal enthousiast en vertelde me wat ze die avond had gedaan. Ze was met een vriendin naar een hypnose-cursus geweest en ze vond het helemaal geweldig. De weken daarna haalde ze mij weer iedere keer op van het station en ging datgene wat ze geleerd had op mij oefenen. Dat was fijn zeg. We lagen samen op bed, kaarsjes aan en van die dolfijnenmuziek op en ik moest me dan helemaal gaan ontspannen. Zij kon het vreselijk goed. Ik vertrouwde haar uiteraard volledig en liet me helemaal begeleiden door haar rustige stem. Ik ontspande volledig en alle stress en drukte die in mijn lijf zat verdween volledig. Daarna viel ik dan steeds in slaap.
Ze vertelde me ook over een vrouw die tijdens de hypnose cursus in een vorig leven is terecht gekomen. Door het verhaal dat zo indrukwekkend klonk en door de oefeningen van mijn vriendin heb ik toen besloten een afspraak te maken met die hypnotiseur.

Ik was wel een beetje zenuwachtig, want ik moest me dus gaan overgeven aan een vreemde. Gelukkig was mijn vriendin mee dus dat was voor mij een hou vast. Ik maakte kennis met de beste man en we gingen zo een beetje kletsen. Hij wilde weten hoe het met mij ging en of ik problemen had. Nou, ik heb in een speed-tempo mijn leven verteld en de problemen die er waren en waar ik tot heden nog steeds tegen aanloop. Een voorbeeld was ook mijn stemmingen en vooral ook het beinvloeden van het weer op die stemmingen. Hij ging daar op verder...
Ik moest op de stoel gaan liggen. Ik kreeg een lekker dekentje over mijn voeten (ik werd echt zowat ingestopt door die man. Hij is een hele zachte, vrolijke en open man. Ik zag hem als een soort vader... dat gaf hem mijn vertrouwen).

Hij begon en ik raakte eigenlijk al heel snel in een trance. Helemaal weg... hij duwde op een plek in mijn maagstreek en ik voelde een golf van verdriet vanuit dat punt uitstralen naar buiten toe. Ik voelde het in heel mijn lichaam en het was...heftig.

Ik moest via dat punt afglijden naar een ander dimensie. Ik moest daar mijn ogen opendoen en kijken wat ik zag. Ik stond in een ruimte, geheel van hout, met een bureau en kaarsen. Het was een zooitje. Het was schemerig en er was iets gebeurd. Ik voelde me niet happy daar. Ik moest weg. Ik moest iets doen, maar ik wist het niet. Toen gingen we wat verder in de tijd en daar stond ik ineens in een haven. Het was een redelijk grote haven en er lagen (hoe kan het ook anders) schepen. Het waren oude schepen. Ik bekeek mezelf en hee, ik zag er heel anders uit. Ik had zwarte kleren aan, had blond lang krullend haar en ik schatte in dat het in de 18e eeuw geweest moest zijn, gezien mijn kledij. Weird. Ik liep naar een boot toe en voelde bij elke stap die ik dichter zette de angst groter worden. Het was volgens mij duidelijk dat er iets onplezierigs ging gebeuren. Ik liep de boot op en ging naar de kapiteins hut. Op de boot stonden wel wat mannen, maar die zeiden niets en keken me alleen maar aan. Snel doorlopen. Eenmaal binnen confronteerde ik de kapitein met het feit dat er tol betaald moest worden en dat er vreemde zaken aan de hand waren. In het kantoor waar de tollenaars (waar ik er dus 1 van moest zijn) hun boekhouding etc deden, was ingebroken en ik vertelde hem dat ik hem daarvan verdacht. Dat bleek dus niet een slimme zet geweest te zijn, want kort daarna stond ik omringt door de kapitein en wat ongure gasten die mij echt een afstraffing wilden geven. Uit paniek ben ik door het raam gesprongen van de kajuit. Tijdens de sprong heb ik mijn hoofd gestoten tegen de sponning van het raam en ik ben bewusteloos (of misschien al dood) het water in gevallen. Ik ben nooit meer boven gekomen. Om me heen zag ik alleen maar duister, grijs. Dat beklemmende en onbestemde gevoel dat ik dus ook had, als het weer zo grijs is. In eenkeer was alles mij duidelijk.

De hypnotiseur vertelde mij, dat ik eigenlijk nog met 1 been in een ander niet afgesloten leven stond en dat het tijd was dat af te sluiten. Op zijn aanwijzingen heb ik mezelf uit het water gehaald en heb mezelf met een soort licht gereinigd. daarna ben ik opgestegen naar een licht. Daarna stond ik als het ware naast mijn stoel, waar ik op dat moment lag. Ik ging liggen in de stoel en kwam weer in mijn lichaam terug. Daarna was de sessie afgesloten.

Ik ben iemand die werkelijk gelooft dat er meer is tussen hemel en aarde. Het houd echt niet op met dit leven. Maar ik vond deze hypnose sessie wel heel erg bijzonder en apart. Ik ben ook wel iemand die vragen stelt bij dingen en ik had ook wel zoiets dat dit verhaal zo mooi was, dat ik het zelf had verzonnen. Maar het gekke is dat ik volledig in trance was, volledig ontspannen en direct antwoorden gaf op de vragen van de hypnotiseur. Ik zou zoiets nooit kunnen verzinnen in zo'n korte tijd zeg maar.
Maar hoe dan ook, of het verhaal waar was of niet, ik heb sinds die sessie nooit meer last gehad van het weer. Het maakt niet uit wat voor weer het is, het beinvloed mijn stemming niet meer. Ik voel me bevrijd en opgelucht.

Ik kijk nu uit het raam en ja hoor, de zon schijnt!

Daan