Herinnering

Hey, leuk dat je dit leest. En als je de tijd wilt nemen, laat me eens weten wat je ervan vind. Inhoudelijk, schrijftechnisch, alles welkom.

18 April 2007

Samen met twee vrienden organiseerden we een tennistoernooi. Na 4,5 jaar een vriend te hebben gehad was ik twee maandjes vrijgezel. Aan beide kant geen tranen, geen nare woorden over elkaar, we gingen beide verder met ons leven. Een soort van uit elkaar gegroeid, er was geen ander, wel een broer-zus relatie. Je kent de cliches, trek ze maar uit de kast, ze kloppen!
Ik was totaal niet bezig met mannen, had net mijn eigen appartement in de binnenstad, studie liep als een trein, werkte in een van de beste clubs van nederland achter de bar, en was zowaar net bij mijn eerste fotoshoot geweest.
Ik zat in een liftje, en was zeker niet van plan eruit te stappen.

Via 1 vriend zouden er wat jongens meekomen, en ik was zenuwachtig. Voorzitter van de studentenvereniging was ik net niet meer, met veel lof afgezwaaid. En toen kwam de nieuwe uitdaging, we gingen een studenten tennis vereniging opzetten. Ik werd gevraagd als voorzitter. En deze jongens die langskwamen konden tennissen, en dan bedoel ik echt tennissen. Talentjes van jongs af aan, speelden landelijk mee in de top, maar hadden er verder geen ambities meer mee. Deze jongens hadden we nodig voor de club.

Toen ze aankwamen pikte ik hem er meteen uit, gebruinde huid, donker wat langer haar, een perfect lichaam en hij lachte. Poeh... dies leuk...

Het toernooi verliep vlekkeloos en het sloot af met een hapje en een drankje. Ik merkte dat Daniel en ik elkaar al opzochten, en uiteindelijk hielpen ze nog even mee opruimen. Het idee ontstond nog een drankje in het centrum te gaan doen, en ik fietste snel naar huis, douchen, omkleden, make-upperen, trillen.. Sta ik nou te trillen?!?!

Aangekomen in de kroeg sloeg hij meteen een arm om me heen, gewoon een verschrikkelijk gespierde, gebruinde arm, die voelde als een kabel die niet meer los mocht laten. Tsjee, doe eens normaal hey, denk ik bij mezelf, WAAR BEN JE MEE BEZIG??

De hele avond lachen, dansen, zingen.. Mijn vrienden waren er ook, die kenden zijn vrienden dan weer. Belachelijk dat we elkaar nooit eerder hadden gezien. Iedereen hield wijselijk zijn mond, maar ze wisten het al. Cupido had raak geschoten.

Hij bleef slapen, de hele nacht in zijn armen gelegen, geen geneuk, niks plats, zo fijn. De volgende dag samen ontbeten in de vensterbank van mijn open raam, beide niet naar ons werk gegaan. De zon scheen, en met een fles rose richting het park geslenterd.

Verliefd, tot over mijn oren....