herrineringen

Al die boze herrineringen kan je niet vergeten,
je probeert te denken aan het goede maar je gedachtes gaan weer uit naar het slechte.
Je hoofd tolt af'en'toe rond van de ellende, de vragen spoken door je hoofd.
Wat als, waarom, wat is de waarheid?
Wat moet ik doen, wat moet ik denken?
Iedereen kent die onzekerheid wel is, de roddels het gepraat, het denken erover.
Je gaat altijd maar van het beste uit, en je hoopt dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Maar ookal denk je dat je de beslissing hebt genomen, ookal denk je dat je het weet, de twijfels zijn er nog steeds.

Je hebt al genoeg aan je hoofd. Gedachtes van vroeger, hoe het was, het meeste ben je al vergeten maar er blijft toch altijd die herrinering
- Overleden geliefden
- Je ex
- Je problemen

Je wil het allemaal vergeten, maar op de een of andere manier wil het je toch niet lukken..
Het beinvloed je, bij alles, je keuzes je denken, je doen en laten.

Waarom kan je alles wat je overkomt, je pijn en verdriet,
Waarom kan je het niet gewoon weghalen, waarom vaagt het niet weg.
Het is alsof er een deel is, een deel in je hoofd, je hersenen die al je slechte memories opslaat.
Je hart is het al vergeten maar je hoofd zit er nog vol van.
Je kent zelf ook het gevoel wel, er overkomt je iets, iets wat je zo'n pijn doet dat je er niet van kan slapen, je ligt op bed, de tranen lopen over je wangen, je vraagt je af waarom het jou allemaal overkomt.
Je wil er dan met niemand over praten want je bent bang wat ze over je zullen denken, wat ze zullen zeggen. Je wil iemand in vertrouwen nemen maar je bent bang dat je dan een fout maakt.
Ik ken het gevoel...
Je vertrouwt iemand verteld alles wat je dwars zit.
Maar soms kan je mensen beter niet vertrouwen.
Ze kunnen je kapot maken, je vertrouwen erg beschamen ze vertellen alles door, of nog erger:
Ze gaan het tegen je gebruiken.
Omdat ze weten het doet hem/haar pijn, ze kunnen je zo pijn doen dat je liever wou dat je er niet meer was.
Maar je moet sterk zijn, er zijn voor de mensen die toch om je geven.. Je best doen voor je geliefden.
Soms kan het zo moeilijk zijn maar je doet altijd hetzelfde:
Je zet een masker op, glimlacht en hoopt dat mensen niet zien dat er je iets dwars zit.
Je wil er niet meer over praten, je hoofd loopt dan zo vol met gedachtens dat hij bijna barst.
Je hoopt dat het wel overgaat, maar laten we reeel blijven. Het gaat nooit over. Nooit vanzelf je moet er over praten, niks opkroppen anders ga je er echt aan kapot.

Daarom:

Praat erover zoek iemand op waar je echt van weet; Die kan ik vertrouwen.
Vertel je problemen en wat jou zo verdriet doet.
Als dat echt niet wil lukken schrijf het dan gewoon op dan lijkt het toch of je het een beetje kwijt bent,

Zorg dat de boze herrineringen verdwijnen, laat ze los!!