Het contact verbroken.. :(

Met ontzettend veel verdriet en pijn in mijn hart, heb ik het contact verbroken met mijn moeder en stiefvader.

(Lees vorige verhalen voor gebeurtenissen)

Afgelopen dinsdagavond belde ze op, ze had mij een brief geschreven die ze niet wenste op te sturen, maar wilde voorlezen.

Het begon met: Lieve N.

Daarna, volgde alleen maar weer meer verwijten, meer verwijten richting B, mijzelf en richting ons.

Op het einde van wat zij wilde zeggen, maakte ze duidelijk dat ik een keus moet maken, B is daar nooit meer welkom in welke vorm dan ook..

Hoe kan een moeder je zo voor het blok zetten doordat ze zegt dat ik een keuze moet maken...

Ik ben gelukkig rustig gebleven en ben niet ingegaan op (nieuwe) verwijten, heb gezegd of ik de ruimte kan krijgen om dit te verwerken.
Ze gaf aan dat dit kon.
Na dit heftige gesprek sloot ze af met: dag schattekoosje van me...

De volgende morgen, alsof er niks is gebeurd krijg ik een appje: goedemorgen schatje, ik wens je een hele fijne dag toe.
Ik lees dit bericht officieel niet, maar archiveer het meteen.
Waarom stuurt ze zo'n appje.. ze weet dat ze mij een keuze laat maken en dan appt ze een fijne dag vandaag, ik kan er met mijn hoof echt niet bij.

Vervolgens smiddags in de lunchpauze zie ik dat iemand een status update heeft geplaatst op Whatsapp, dus kijk ik om te zien hoe of wat.
Was het mijn moeder (ze plaatst nóóit een status) met de tekst: echt liefde bestaat niet alleen op papier en op foto's)
Ook deze heb ik officieel nooit gezien op Whatsapp.
Wel is het heel duidelijk dat ze een reactie wilt uitlokken bij mij.
Elke vorm van aandacht is schijnbaar goed tegenwoordig, dat gevoel bekruipt mij tenminste.

Ik kan er niet omheen: ik heb zoveel gehuild en zoveel pijn gevoeld omtrent deze situatie, dit is niet goed voor mij, zeker niet met het proces waar ik nu in zit.
Ik weet eigenlijk diep in mijn hart al wat voor mij, mijn partner en voor ons het beste is om te doen..
Maar overhaasten is nooit goed, dus blijf ik zelfs thuis van stage om te overdenken.

In die tussentijd mijn hart gelucht en heel veel gepraat erover met mensen die ik vertrouw.

Gisteren wist ik het helaas zeker, dit kan zo niet meer doorgaan, ik moet mijzelf echt in bescherming nemen.
En dus heb ik eerst wat dingetjes voor mijzelf opgeschreven, en met trillende handen mijn moeder opgebeld.

Één van de eerste dingen die ze zei was: je hoeft niks te zeggen, want ik weet al wat je gaat zeggen.
Dus ik reageer met: ik wil graag wel wat tegen je zeggen, net zoals jij jou ding hebt kunnen zeggen dinsdagavond, ik wil daar graag nog op terug komen.
Ik heb mijn dingen rustig kunnen zeggen (mijzelf in bescherming nemen, je hebt mij en B ontzettend veel pijn gedaan met je woorden en acties, ik hou van je, maar deze situatie is niet houdbaar etc)
Het enigste wat ik terugkrijg is een boze reactie met weer allemaal verwijten.
Geen: N ik hou ook van jou, geen N doe dit aub niet, geen N ik wil voor onze band vechten.

Nee, ik krijg wéér allemaal verwijten.
Over hoe ik haar als moeder neerzet en dat zij zich zo door mij niet laat behandelen en nogmaals dat ze voor niemand veranderd.
(Ookal heb ik zo vaak uitgelegd dat ik niet wil dat ze veranderd)

Ik vroeg is dit het dan echt?
In de hoop dat ze zou zeggen, nee N, ik vecht voor je.
Maar het tegenovergestelde gebeurde, ze wenste me een gelukkig leven toe en beet mij nog even toe dat zij denkt dat B en ik her niet gaan redden samen.

Ik kon niks anders uitbrengen dan ik wens jullie een fijn leven en heb opgehangen...

Ik heb bijna heel het gesprek door gehuild, zij niet.
Normaal huilt ze voordat ik huil, maar nu niet.
Het doet zo'n vreselijk veel pijn.
Ik wil dit eigenlijk helemaal niet.
Maar voor mijn gevoel kon ik echt niet anders....

Maandag gelukkig weer naar de psych om dit te bespreken, blij toe..

Hsptje, vrouw, 36 jaar

• Paarseroos (opgeheven op 11-12-2023) vrijdag 13 maart 2020 10:02
  Wat verschrikkelijk. Ik weet hoe het is om te moeten breken met één van je ouders. Het is een ontzettend moeilijke keuze, want wat ze ook doen, je blijft van ze houden en om ze geven.
  
  Ondanks dat ik vaak genoeg nog aan (in mijn geval vader) hem denk, heeft het mij enorm veel rust gegeven. Uiteindelijk heeft mijn vader trouwens een jaar geleden zijn excuses aangeboden. Wie weet komt je moeder ooit ook tot dat punt, maar verwacht het niet van haar. Ik hoop dat je haar kan vergeven met of zonder excuses want dat brengt je enorm veel rust.
  
  Sterkte.
• knowthyself vrijdag 13 maart 2020 10:23
  Om de een of andere reden voel ik me boos om het feit dat je moeder normaal wel huilt, maar bij dit belletje hard was.
  
  Ik weet niets van jullie situatie af, en ik zou geen oordeel moeten vellen, maar het doet me echt denken aan mensen uit mijn leven die tranen als manipulatief middel gebruikten. Wanneer ze wisten dat tranen geen effect meer hebben, kwam hun gal naar boven. Echt mind fuckend. Pijnlijk.
  
  Huilen is in mijn leven, voor mij, zuiverend. Iets wat je doet om te ontladen. Of oprecht, uit blijdschap. Of als er wat ernstigs is gebeurd. Als iemand tranen gebruikt om te manipuleren omdat ze niet het lef hebben om achter hun acties te staan, of zich te verontschuldigen en te veranderen, maakt dat me boos.
  
  Hoe dan ook. Dat zijn mijn amateurfilosofische hersenspinsels en uitlatingen waar jij verder niets aan hebt op dit moment, denk ik. Dank voor het lezen.
  
  Sterkte in deze moeilijke periode...
• Hsptje vrijdag 13 maart 2020 14:33
  @paarseroos @knowthyself
  
  Dank jullie voor jullie woorden.
  Het is écht een hele moeilijke beslissing geweest, die met heel veel pijn, tranen en moeite is genomen.
  
  Ik weet ook dat hoe ze reageerd echt niet oke is.
  Om mijzelf en mijn partner is bescherming te nemen hiertegen heb ik dus het contact verbroken.
  
  Ik zal altijd van dr houden, ze is ten slotte mijn moeder, dat zal ze ook altijd blijven.
  
  En ik hoop oprecht dat het in de toekomst kans heeft om te veranderen.
  
  Time will tell.
• Liesa vrijdag 13 maart 2020 22:45
  Ik heb ooit ook de keuze gemaakt voor mezelf te kiezen. 2 jaar later overleed mijn oma tijdens kerst en werd ik gebeld met die mededeling. Ik heb toen even contact gehad maar ben niet naar de begrafenis geweest oid. Ik heb enkel afscheid genomen voor de begrafenis.
  
  Een half jaar later nodigde mijn ouders ons uit om uit eten te gaan(neutraal gebied) en stukje bij beetje is er contact ontstaan. Echter heb ik moeten leren dat het nooit geen diepgaande gesprekken zullen zijn. Maar ze zijn wel weer in mijn leven.
  
  Ik hoop voor jou dat je net zoals mij kunt rouwen om dit verlies om jezelf vervolgens zelf te vormen naar wie je bent. En daarna eens verder te kijken naar hoe en wat. En wat je zelf nog wilt van je moeder. Verwachtingen bijstellen is moeilijk. Maar soms heeft dit een doel.
  
  Sterkte?
• Liesa vrijdag 13 maart 2020 22:46
  Die vraagteken achter sterkte was een hartje overigens. Zie dat dit weer op de oude manier moet
  
• Hsptje zaterdag 14 maart 2020 07:45
  Dank je wel voor je mooie woorden en het delen van je verhaal Liesa!
  Het is zo moeilijk, het valt me echt zwaar.
  Ik weer ook dat dit gevoel ook wel slijt en hoop ook echt wel dat het ooit in de toekomst beter gaat worden, in welke vorm dan ook.
  En dat meen ik echt!
• anoniempje1917 zaterdag 14 maart 2020 17:59
  oei , dat valt niet mee om zo'n beslissing te moeten nemen , ook al weet je dan dat het beter voor je is. het gaat gepaard met een hele rugzak vol verdriet waar je je zelf doorheen zal moeten worstelen. en dat zal lang niet altijd meevallen. hopelijk kun je nu wel tot rust komen en je gaan concentreren op je eigen leven en je leven met B. een dikke knuffel voor jou
• Hsptje zondag 15 maart 2020 11:11
  Dank je wel voor je lieve woorden Pauline!

• O 09 apr 2020 Ik ben waardevol challenge dag 4 en 5 v/d 5   ( 2 )
• O 03 apr 2020 Ik ben waardevol challenge dag 3 v/d 5   ( 9 )
• O 03 apr 2020 Een mooi gemiddelde van deze gegevens, help?
• O 02 apr 2020 Ik ben waardevol challenge dag 2 v/d 5   ( 3 )
• O 02 apr 2020 Kan iemand mij toevallig helpen?   ( 4 )
• O 01 apr 2020 Ik ben waardevol challenge dag 1, wie doet mee?   ( 5 )
• O 25 mrt 2020 De zon schijnt, buiten en ook weer een beetje binn
• O 24 mrt 2020 Het is allemaal niet makkelijk
• O 16 mrt 2020 Afgelopen week
• O 13 mrt 2020 Het contact verbroken.. :(   ( 8 )
• O 10 mrt 2020 Een brief van mijn moeder...   ( 6 )
• O 09 mrt 2020 De bom is gebarsten   ( 2 )
• O 08 mrt 2020 8 Maart 2020   ( 1 )
• O 05 mrt 2020 Rustiger   ( 2 )
• O 02 mrt 2020 De winnaar is...   ( 5 )