het graf

Ik ben vandaag bij het graf geweest, ik had het plan om een uu of langer te blijven maar lang hield ik het niet vol. Bij beide graven heb ik misschien een kleine 15 minute gestaan. toch vind ik de plek niet onprettig maar ik voel dat ik er alleen heen moet gaan als ik iets te vertellen heb of als iets mij dwars zit. ik heb allemaal bloemen geplukt en ze bij de graven neergelegd. die mooie paarse speciaal voor Myra en gewon wat saai gras voor Jesse omdat ze dat zo symbolisch voor mij n sport carriere vond.
Toen ik het kerkhof af liep voelde ik mij heel raar tevreden dat ik alleen ben gegaan en toch even halo tegen hen had gezegt maar verdrietig omdat ik mijn dierbare personen moest verlaten die mij een week hiervoor moesten verlaten.
Vanavond komen de ouders van Jesse weer, ik vind het niet vervelend ik vind ook niet dat ik het vervelend mag vinden want dat kan natuulijk niet.
Iedereen verwerkt zijn verdriet op zijn manier en ik ben er nog niet aan toe om mijn verdriet te verwerken. Eigenlijk voelt mijn verdriet heel veilig aan, net alsof Jesse en Myra dan bij je zijn. natuurlijk als je huilt of als je snahct niet kan slapen voel je het heel anders. Maar zoals nu voelt die druk in mijn hoofd en door mijn helel lichaam toch wel een beetje veilig.
Morgen gaan we naar mijn oma, ik ben benieuwd hoe dat zal zijn. zij moest huilen toen ze hoorde van Myra ik hoop dat zij mij niet gaat zien als vervanging voor Myra dat doen mijn ouders al een beetje.
Mijn moeder maakt nu zelfs ongeveer iedere uur Myras amer schoon. iedere avond aan de gordijnen dicht en zet ze zacht muziek aan in die kamer een klein lampje bij het bed gaat aan en ze leest dan iedere avond een brief voor aan Myra. Iedere ochtend gaan de gordijnen open en ruimt ze alle spullen weer op een andere plek op en stoftze alles af.
Dat is haar verwerking. Mijn vader niet, die leest de krant tien keer door. gaat af en toe naar zijn werk. zit wat op het internet en zeg t maar weinig.
Darom is het wel fijn om even nar mijn oma te gaan even uit die dagelijkse duffe sleur en eens te kijken hoe zij reageerd waarschijnlijk gaat ze heel druk doen en de hele tijd bezig zijn en zo.

Ik praat nu tegen Jesse, het issoms vreemd maar het lijkt alsof ik Jesse meer mis en Myra meer het gevolg van zie.
Ik zie het verdriet om Myra van andere meer en dat is ook moeilijk. En hetverdriet om Jesse voel ik meer.
Mijn vadrr gaat iedere avond een uurtje weg of zo, ij egt dat hij gaat wandelen maar ik weet dat hij naar het graf van Myra is dan. Het maakt mij niet uit maar hij mga het ook gewoon zeggen
Dit word een lang saai verhaal zo voel ik mijn leven ook. ik weet niet precies hoe ik nu verder moet. dezevakantie ja die kom ik wel door. maar ik zie zo op tegen die dagen op school dat ik weer precies moet gaan doen wat iedereen zegt dat ik de hele dag moet werken geen tijd om te denken geen tijd om te rouwen dat is moeilijk.
Ik heb zo een vermoeen dat de leraren ook gewoon doorwalsen alsof JEsse niet dood is gegaan en als of Myra niet weg is.
Ik denk dat de school denkt "zo nu zijn die twee begraven dan kunnen we nu de verloren lessen weer inhalen." En ik hoop dat de klas daartegen in opstand komt. Want niet alleen ik heb Myra en Jesse verloren de hele klas heeft iemand verloren en Jesse had altijd met iedereen ontact en iedereen vertrouwde haar.
en nu is die steun voor de hele klas in een keer weg.
groetjes Charlie