het jongetje

De tram leidt me door de straten. Buiten mag het dan wel koud zijn, maar hier binnen voel ik er niets van. Ik zie de winkels aan me voorbij trekken, de mensen dik ingepakt tegen de kou. Dit is het moment waarop ik even kan denken en mijn gedachten kan laten gaan… Don’t kill me tonight klinkt in mijn oor.
In de tram stapt een kleine jongen. Een muts tot ver over zijn oren getrokken, een grote boodschappentas in zijn hand, in zijn andere een strippenkaart. Maar op zijn mond een vage glimlach. Even kijkt hij me aan, maar als ik naar hem glimlach kijkt hij schuchter een andere kant op.



Waarom zijn we hier nog? Wat houdt ons toch altijd op dezelfde plek? Is het niet in de aard van de mens om te vluchten voor problemen, ze proberen te vergeten?
Waarom vluchten we niet voor onze angsten, verdriet, pijn en woede? Kan onze angst naar het onwetende zo veel sterker zijn?

Vele malen heb ik het sterke verlangen gehad om weg te rennen. Op een trein te springen en alles achterlaten wat me hier dwars zit. Even geen herinneringen of gedachten. Mijn ouders, vrienden en vriendje achter te laten. Mijn hele leven even vergeten.
Ergens uitkomen waar ik nog nooit ben geweest. Ergens waar alles nog nieuw voor me is. Een plekje waar ik een nieuw begin kan maken. Waar ik kan begin met een nieuw boek in plaats van een nieuw hoofdstuk… de inktvlekken zijn al veel te ver doorgelekt…

Op zo’n moment wil ik bij iemand zijn die nooit zorgen lijkt te hebben, alleen maar lacht.
Samen met mijn beste vriend voetballen op het schoolplein. De honden van mijn tante uitlaten en dan even gaan zitten in het openveld en mijn gedachten ordenen. Alle tijd krijgen die ik nodig heb om er achter te komen waarom ik hier eigenlijk ben. Tijd om over alles na te denken. En dan als een persoon die zijn gedachten en gevoelens op een rijtje heeft terug keren naar wat mijn thuis basis is.


De jongen stapt de tram uit, de zware tas achter zich aan zeulend. Achter hem sluiten de deuren en de tram rijd weg. Ik draai me om en kijk naar de kleine jongen die daar helemaal alleen in de kou staat. De tram maakt een bocht en het jongetje is weg…
09 nov 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van mystique
mystique, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende