Het uiterste
Je mag bijna alles tegen mij zeggen, alles behalve dat ik zwak ben. Dan ga je te ver. Dus dan ga ik me juist bewijzen, het tegendeel bewijzen. Dat ik niet zwak ben, en dan ga ik tot het uiterste. En tja, dan ben ik kapot. Maar dan nu wel voldaan. Alleen jammer dat het na afloop fout ging. Kleinigheidje zal ik het maar noemen. Verder tja, mensen zijn zoals ze zijn, maar soms kan ik ze dus echt niet uitstaan! Doe toch normaal, want ik kom erachter, misschien heb jij ook wel gelijk. En gaat het allemaal te ver. Moet iemand zich maar gewoon normaler gaan gedragen. Omdat we echt wel weten dat ze steeds liegt over wat ze zegt. Waarom zouden wij dan nog moeite doen om er in eerste instantie nog naar te vragen?
Ik verstijf verder en krimp in een van angst. God, dat spijt mij. Dat spijt mij. Geloof het of niet, maar zo heb ik het ook niet gewild. Ik zou wel willen dat we meteen alles konden doen, maar dat gaat niet. Ik ben een ingewikkeld persoon en ik heb een hele handleiding, zou je daarmee kunnen lezen? Of heb je er over een paar dagen schoon genoeg van? En breek je mij dan? Dat weet ik niet, en zal ik pas weten als het moment daar is.
Boekje, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende