Het verhaal van mijn knie blessure
Ik begon met dansen toen ik 3 jaar was en ik kreeg mijn knie blessure toen ik 11 was, ik ben nu 16.
Rond de tijd dat ik mijn blessure opliep danse ik minimaal 7 uur per week en had ik gym op school 2 keer per week. Op een dag viel ik op de gang en de volgende ochtend kon ik niet meer lopen. Dat was het begin van alle ellende. Ik had pijn, altijd.... En er waren nog steeds dagen dat ik niet kon lopen.
Ik ben toen naar 2 verschillende dokters geweest in 2 verschillende ziekenhuizen maar ze zijn er allebei nooit achter gekomen wat er mis was. Zelfs na een kijkoperatie wisten ze het nog niet. Dus ik had me er gewoon bij neergelegd en ben nooit gestopt me dansen.
Maar dit jaar ging het mis. De pijn werd erger en ik kon het niet meer aan, mijn ouders konden het niet meer aan om mij met zoveel pijn te zien. Daarom hadden we besloten om nog één laatste keer iets te proberen. Dus daarom ging ik nog een keer naar een privé kliniek, met een nieuwe dokter. En eindelijk, na 5 jaar, wist iemand wat er verkeerd was. Ik mis een stuk bot in mijn knie waardoor mijn knieschijf alle kanten op kan, daardoor had ik zoveel pijn. Dus 2 maanden geleden, op 23 december ben ik dan geopereerd, in totaal moest ik 8 maanden herstellen, nog 6 te gaan.
Ik heb op dit moment geen pijn meer en ik weet eigenlijk niet wat ik met dit gevoel moet doen. Het is iets wat ik me niet meer kan herinneren, geen pijn hebben. En elke keer als ik iets voel ben ik bang, bang dat de operatie is mislukt, bang dat de pijn terug komt, bang dat ik niet meer zal kunnen dansen, bang voor alles wat er mis zou kunnen zijn...
Rond de tijd dat ik mijn blessure opliep danse ik minimaal 7 uur per week en had ik gym op school 2 keer per week. Op een dag viel ik op de gang en de volgende ochtend kon ik niet meer lopen. Dat was het begin van alle ellende. Ik had pijn, altijd.... En er waren nog steeds dagen dat ik niet kon lopen.
Ik ben toen naar 2 verschillende dokters geweest in 2 verschillende ziekenhuizen maar ze zijn er allebei nooit achter gekomen wat er mis was. Zelfs na een kijkoperatie wisten ze het nog niet. Dus ik had me er gewoon bij neergelegd en ben nooit gestopt me dansen.
Maar dit jaar ging het mis. De pijn werd erger en ik kon het niet meer aan, mijn ouders konden het niet meer aan om mij met zoveel pijn te zien. Daarom hadden we besloten om nog één laatste keer iets te proberen. Dus daarom ging ik nog een keer naar een privé kliniek, met een nieuwe dokter. En eindelijk, na 5 jaar, wist iemand wat er verkeerd was. Ik mis een stuk bot in mijn knie waardoor mijn knieschijf alle kanten op kan, daardoor had ik zoveel pijn. Dus 2 maanden geleden, op 23 december ben ik dan geopereerd, in totaal moest ik 8 maanden herstellen, nog 6 te gaan.
Ik heb op dit moment geen pijn meer en ik weet eigenlijk niet wat ik met dit gevoel moet doen. Het is iets wat ik me niet meer kan herinneren, geen pijn hebben. En elke keer als ik iets voel ben ik bang, bang dat de operatie is mislukt, bang dat de pijn terug komt, bang dat ik niet meer zal kunnen dansen, bang voor alles wat er mis zou kunnen zijn...
05 mrt 2015
- meld ongepast verhaal
-
Little129 (opgeheven op 16-3-2015)
vrijdag 06 maart 2015 13:44
Ze zijn er in ieder geval achter wat het is, Beterschap
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 10 aug 2018 Langzaam verdrinkend
- O 09 aug 2018 9-8
- O 24 apr 2017 Terug
- O 05 mrt 2015 Het verhaal van mijn knie blessure ( 1 )
- O 20 nov 2014 Veel te lang ( 2 )
- O 04 jun 2014 "Hoe gaat het?" ( 1 )
- O 20 mrt 2014 Nooit meer genezen ( 1 )
- O 20 mrt 2014 Beyoncé
- O 04 mrt 2014 Hij, help?! ( 1 )
- O 02 mrt 2014 Er zal niemand zijn ( 1 )
- O 22 feb 2014 Ik ben ook 1 van die meisjes. ( 1 )
- O 03 feb 2014 Moet het ergens kwijt
- O 01 feb 2014 hihi
- O 23 jan 2014 Vind hij mij ook leuk? ( 2 )
- O 10 jan 2014 Verliefd ( 1 )