Ik ben ook 1 van die meisjes.

Ik ben ook 1 van die meisjes. 1 van die meisjes die is gepest. Maar waarom? Dit is mijn verhaal.

Het begon in groep 8. Ik was niet populair maar had wel een vaste groep vriendinnen. Ik kon super goed dansen. Groep 8 is de klas dat je de schoolmusical gaat doen. Ik, het verlegen meisje, had een kleine rol met weinig tekst, maar wel een solo met dansen. Mijn droom kwam uit, solo dansen voor groot publiek. Maar toen ik op een ochtend wakker werd, kon ik niet meer lopen. Ik zakte door mijn benen heen, dat was het begin van mijn verwoeste leven.

Maanden erna had ik nog steeds veel last van mijn linker knie. Foto’s, MRI-scans, niemand wist wat het was. Er werd gezegd; ‘je hebt een scheurtje in je meniscus, met fysiotherapie gaat het wel over.’ Niet dus. Er ging een jaar voorbij van niet dansen of mee gymmen op school. In de 2e klas begon het pesten, ik kon niet mee gymmen, ik liep mank, moest met de lift, zat soms in een rolstoel. Dat was voor de pester genoeg aanleiding om mij te gaan pesten.

V zei elke dag weer, dat ik anorexia had. Mijn benen waren gewoon smal omdat ik bijna geen spieren had. Maar als je het elke dag hoort, ga je het steeds meer geloven, je gaat twijfelen aan jezelf. Ik ging minder eten en werd steeds bleker. Ook was ik volgens V ‘gehandicapt’, dat raakte mij zo hard. Ik heb op school mijn tranen in moeten houden. Ik heb 1 keer gedurfd hem te slaan, maar dat hielp niet. In dit hele jaar zijn er 2 mensen die voor me op zijn gekomen L en R. Nu betekent het heel veel voor me, maar toen…. Ik wist niet wat ik ermee aan moest, moest ik blij zij dat ze het voor me opnamen? Of deden ze dat voor de grap? Meende ze het wel? Zelfs leraren hebben het nooit geweten, zelfs mijn mentor niet. Het was ook niet een goede mentor, hij dacht dat ik maar wat zei, dat ik loog. Ik moest gewoon mee gymmen, al had ik pijn. Halverwege dat jaar had ik een kijkoperatie, er kwam niks uit. De pester bleef doorgaan. Een half jaar revalidatie centrum, dat was een hulp. S heeft mij daar geholpen, het was een geweldige vrouw. Het hele schooljaar heeft V mij gepest. Ik viel elke nacht huilend in slaap.

Gelukkig zit ik sinds dit schooljaar niet meer bij V in de klas. Daardoor is het pesten ook gestopt. Ik heb het nog steeds soms zwaar. Dan spoken zijn uitspraken weer door mijn hoofd. Ik heb sinds kort een bril. Ik ben bang dat hij weer begint.

In de 2e klas heb ik van veel mensen steun gehad. Mijn ouders, mijn hond, mijn revalidatie therapeut en 3 belangrijke vriendinnen.