Hij zal het niet snappen vrees ik
Hoe erg er ook woordenwisselingen zijn in huis.
Hoe vaak ik hem ook negeer.
Hoe vaak ik het lichamelijk contact tussen ons verbreek.
Hij houdt zich van de domme en wordt alleen maar onwijs boos.
Hij schreeuwt, hij verheft zijn stem, hij scheldt me uit, hij beweert dat ik achtelijk ben, hij geeft me telkens naardere namen en is zijn andere broer (mijne dus ook) behoorlijk aan het opfokken. Beide spannen ze af en toe en steeds regelmatiger samen en hebben besloten dat ik geen reden heb om me zo te gedragen en zo kort af te zijn.
Huilen staat dichtbij. Heel dichtbij.
Eens wordt het te veel. Ik weet het.
Het moe zijn gaat niet lang meer.
De uitleg van mijn korte nachtjes en mijn nachtbrakerige gedoe de afgelopen week, vanmiddag aan mijn vrienden, konden ze niet begrijpen. Nachtmerries. Dat liet ik vallen en toen konden ze het enigszinds begrijpen maar echt snappen wat ik bedoel kunnen ze niet. En dat hoop ik ook zeker voor ze.
De hoofdpijn die ik te vaak heb, koppelde ik altijd aan te veel schoolwerk, te veel stress voor examens. Maar nu.. nu ik mijn diploma op zak heb, geen leerwerk meer heb de komende weken/maanden en doe wat ik behoor te doen; feesten, kan ik nog niet zeggen dat ik geniet, dat ik vrij ben, dat ik hoofdpijnloos ben, dat ik niet meer zo gestressd en dat ik ben wie ik wil zijn. Tuurlijk kan ik niet toveren, ik ben ook maar normaal, maar ik hoopte zo dat door de last die nu van me af zou vallen ik mijn eigen weg kon gaan en zou leren dat ik best oke ben en mag zijn. Hier mag zijn. Dat ik ook een plekje heb op deze aarde en niet te veel ben voor anderen.
Ik ben zo moe.
Niet alleen lichamelijk maar ook zeker geestelijk.
Hoe vaak ik hem ook negeer.
Hoe vaak ik het lichamelijk contact tussen ons verbreek.
Hij houdt zich van de domme en wordt alleen maar onwijs boos.
Hij schreeuwt, hij verheft zijn stem, hij scheldt me uit, hij beweert dat ik achtelijk ben, hij geeft me telkens naardere namen en is zijn andere broer (mijne dus ook) behoorlijk aan het opfokken. Beide spannen ze af en toe en steeds regelmatiger samen en hebben besloten dat ik geen reden heb om me zo te gedragen en zo kort af te zijn.
Huilen staat dichtbij. Heel dichtbij.
Eens wordt het te veel. Ik weet het.
Het moe zijn gaat niet lang meer.
De uitleg van mijn korte nachtjes en mijn nachtbrakerige gedoe de afgelopen week, vanmiddag aan mijn vrienden, konden ze niet begrijpen. Nachtmerries. Dat liet ik vallen en toen konden ze het enigszinds begrijpen maar echt snappen wat ik bedoel kunnen ze niet. En dat hoop ik ook zeker voor ze.
De hoofdpijn die ik te vaak heb, koppelde ik altijd aan te veel schoolwerk, te veel stress voor examens. Maar nu.. nu ik mijn diploma op zak heb, geen leerwerk meer heb de komende weken/maanden en doe wat ik behoor te doen; feesten, kan ik nog niet zeggen dat ik geniet, dat ik vrij ben, dat ik hoofdpijnloos ben, dat ik niet meer zo gestressd en dat ik ben wie ik wil zijn. Tuurlijk kan ik niet toveren, ik ben ook maar normaal, maar ik hoopte zo dat door de last die nu van me af zou vallen ik mijn eigen weg kon gaan en zou leren dat ik best oke ben en mag zijn. Hier mag zijn. Dat ik ook een plekje heb op deze aarde en niet te veel ben voor anderen.
Ik ben zo moe.
Niet alleen lichamelijk maar ook zeker geestelijk.
27 jun 2009
- meld ongepast verhaal
-
bliep
zaterdag 27 juni 2009 19:39
Hee,
Heel veel sterkte!
Volgens mij wordt het tijd dat je uit huis gaat, zo aan je vorige verhalen te lezen ga je er helemaal stuk aan...
Ik hoop dat het je lukt om wat meer te ontspannen/dus minder stress..want dit klinkt niet fijn....
Liefs! en nogmaals, sterkte. -
Dus
zaterdag 27 juni 2009 19:39
Ik noem het er bovenop, nog eens...verbal abuse -
kruidje
zaterdag 27 juni 2009 20:33
Het vele leren en de stress voor je examen heeft zeker meegewerkt,maar was slechts 1 van de oorzaken..
Ik snap dat je er geestelijk moe van word..
Hou vol meissie..de dag dat jij 'm terug kan pakken komt alleen maar dichterbij..
liefs -
carlijntje (opgeheven op 7-8-2012)
zondag 28 juni 2009 11:37
Kan je niet doordat je nu gaat studeren, of verder studeren gewoon op kamers gaan? beter als bij jou broers. zij maken je zo kapot heb ik een beetje in de gaten..
sterkte meid en denk er over na -
gizmos (opgeheven op 29-1-2010)
zondag 28 juni 2009 23:09
Ben het met Dus en Kruidje eens, ook al helpt het je natuurlijk niet.
Maar blijf geloven, er komt echt heus een dag.
Volhouden hoor!
-
gizmos (opgeheven op 29-1-2010)
zaterdag 04 juli 2009 09:52
Nu ik dit weer lees, zou ik hem wel een linkse directe en een rechter hoek willen geven.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2019 De blaadjes zijn verdwenen
- O 21 nov 2019 Drie blaadjes aan de boom ( 5 )
- O 17 sep 2019 Lievelings ( 2 )
- O 13 sep 2019 Verdwijn eens uit mijn hoofd ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Moet jij niet een keer een boek schrijven?' ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Hij wel' ( 2 )
- O 28 dec 2018 De middag die ik probeerde uit te stellen ( 3 )
- O 28 dec 2018 Spanning en emoties met enorme vermoeidheid
- O 23 dec 2018 Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag ( 2 )
- O 26 okt 2018 De stap zetten is te... moeilijk? ( 1 )
- O 02 okt 2018 Liedjes van toen ik ze nodig had ( 2 )
- O 30 aug 2018 Update van de ups en downs ( 1 )
- O 22 jan 2018 Ironisch ( 1 )
- O 25 okt 2017 #Metoo ( 3 )
- O 10 sep 2017 Besef... ( 1 )