Hij zit me dwars
Hoewel ik een rijtje heb wat ik punt voor punt door wilde strepen voor ik moet werken, kan ik het niet. Dit is niet nieuw, in tegendeel. Er zitten dingen in me klem die me geheel lam leggen. Gek word ik er van want het is niet de ik, het is niet het meisje dat kon rammen uren achter elkaar door tot het klaar was. Dit ben ik niet, maar toch heb ik hiermee te leven want het is niet anders. Dat ik het accepteer en het neem zo als het is, is al een ware vooruitgang. Vechten tegen mezelf mag niet langer meer. Het put me volledig uit en het is niet eerlijk. Boos zijn op mezelf terwijl ik zo ontzettend mn best doe. Te veel deed ik het juist en daardoor kwam frustratie en verdriet naar boven. Nu moet het er zijn en weet ik dat het er soms gewoon is. Dan beter met acceptatie zodat het minder intens is. Althans, zo hoort het dan te zijn want jeetje wat kan ik balen.
Er zijn nog twee dingen waar ik over moet/wil schrijven. Een EMDR sessie (geen idee welk aantal) van twee weken terug en een therapiesessie van afgelopen week. Ik heb een paar sessies niet beschreven, omdat ik het of niet wist, of te veel vast zat na die tijd of omdat het geen EMDR was of niet nuttig voor dit account. Althans, dat laatste klinkt gek maar goed.. Euhm tja.
Ik schrijf minder, veel minder en het is me meer dan duidelijk dat dat niet per se goed is. Het geeft wel rust dat ik niet echt elke dag meer die laptop open moet zetten om te schrijven of op íedereen te reageren die ik volg, maar aan de andere kant zet ik mezelf soms klem door niet te schrijven.
Als ik schrijf gaat het over wisselende dingen. Ik ben hier al een tijd niet meer echt fanatiek en dus blijft het cirkelen. Het maakt rondjes terwijl het er juist uit moet zodat ik het los laat. Misschien wel letterlijk.
Elke avond betrap ik mezelf erop dat ik mijn armen onder mijn lijf krampachtig houdt om mijn lichaam te beschermen. Ik lig met volledige spanning in mijn lijf op het moment dat ik zou moeten slapen, maar ontspannen kan ik niet. Het is een raar iets. En wat zou ik het graag kunnen. Er zijn momenten geweest waarop ik écht ontspanning had. Na een massage van mijn vriendje toen der tijd. Wat een ervaring en wat een rust kan je dan ervaren. Ik heb er behoefte aan. Het komt wel weer. Ooit.
Voor nu weet ik dat ik weer wat tijd moet pakken om te schrijven over dat wat me dwars zit. Hij, de situatie, de verwijten. Het moet eruit, het zal veranderen en ik.. ik zal blijven leren en ontwikkelen. Want dat is waar ik goed in ben. Alleen kost het me met vlagen meer dan dat het op lijkt te leveren. Toch houd ik vol. Dat ben ik mezelf verplicht.
Er zijn nog twee dingen waar ik over moet/wil schrijven. Een EMDR sessie (geen idee welk aantal) van twee weken terug en een therapiesessie van afgelopen week. Ik heb een paar sessies niet beschreven, omdat ik het of niet wist, of te veel vast zat na die tijd of omdat het geen EMDR was of niet nuttig voor dit account. Althans, dat laatste klinkt gek maar goed.. Euhm tja.
Ik schrijf minder, veel minder en het is me meer dan duidelijk dat dat niet per se goed is. Het geeft wel rust dat ik niet echt elke dag meer die laptop open moet zetten om te schrijven of op íedereen te reageren die ik volg, maar aan de andere kant zet ik mezelf soms klem door niet te schrijven.
Als ik schrijf gaat het over wisselende dingen. Ik ben hier al een tijd niet meer echt fanatiek en dus blijft het cirkelen. Het maakt rondjes terwijl het er juist uit moet zodat ik het los laat. Misschien wel letterlijk.
Elke avond betrap ik mezelf erop dat ik mijn armen onder mijn lijf krampachtig houdt om mijn lichaam te beschermen. Ik lig met volledige spanning in mijn lijf op het moment dat ik zou moeten slapen, maar ontspannen kan ik niet. Het is een raar iets. En wat zou ik het graag kunnen. Er zijn momenten geweest waarop ik écht ontspanning had. Na een massage van mijn vriendje toen der tijd. Wat een ervaring en wat een rust kan je dan ervaren. Ik heb er behoefte aan. Het komt wel weer. Ooit.
Voor nu weet ik dat ik weer wat tijd moet pakken om te schrijven over dat wat me dwars zit. Hij, de situatie, de verwijten. Het moet eruit, het zal veranderen en ik.. ik zal blijven leren en ontwikkelen. Want dat is waar ik goed in ben. Alleen kost het me met vlagen meer dan dat het op lijkt te leveren. Toch houd ik vol. Dat ben ik mezelf verplicht.
12 mei 2013
- meld ongepast verhaal
-
kruidje
zondag 12 mei 2013 11:53
Soms kun je de dingen die je dwars zitten gewoon niet opschrijven.
Het is dan zo druk in je hoofd dat er een file ontstaat. Een opstopping van gedachten.
Je krijgt ze niet op 'papier' JUIST wanneer je het zo nodig hebt.
Soms begin ik gewoon wat te tikken op het toetsenbord. Buitelende gedachten komen er dan. Alles door elkaar heen. Geeft niks, want niemand hoeft het dan te lezen, maar ik ben het dan even kwijt en dat lucht op.
Ik hoop dat je ooit gewoon ontspannen slapen kan.
-
xLaguntza (opgeheven op 31-10-2013)
zondag 12 mei 2013 13:54
Mee eens met Kruidje!
Lots of love! -
SweetBro
zondag 12 mei 2013 14:23
*sluit zich ook aan bij de woorden van kruidje*
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2019 De blaadjes zijn verdwenen
- O 21 nov 2019 Drie blaadjes aan de boom ( 5 )
- O 17 sep 2019 Lievelings ( 2 )
- O 13 sep 2019 Verdwijn eens uit mijn hoofd ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Moet jij niet een keer een boek schrijven?' ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Hij wel' ( 2 )
- O 28 dec 2018 De middag die ik probeerde uit te stellen ( 3 )
- O 28 dec 2018 Spanning en emoties met enorme vermoeidheid
- O 23 dec 2018 Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag ( 2 )
- O 26 okt 2018 De stap zetten is te... moeilijk? ( 1 )
- O 02 okt 2018 Liedjes van toen ik ze nodig had ( 2 )
- O 30 aug 2018 Update van de ups en downs ( 1 )
- O 22 jan 2018 Ironisch ( 1 )
- O 25 okt 2017 #Metoo ( 3 )
- O 10 sep 2017 Besef... ( 1 )