Hoe ik Harry Potter ging waarderen

Ik heb zojuist boek twee van Harry Potter herlezen en wauw wat geniet ik er weer van. Het is echt een stukje jeugdsentiment dat terug begint te komen.

In het begin was ik absoluut geen Harry Potter fan. Toen de eerste film in de bioscoop kwam en iedereen lyrisch was over de boeken, wilde ik er zo ver mogelijk vandaan blijven. Ik zat in mijn 'ik-ben-metal' periode, en zat sowieso absoluut niet goed in mijn vel. Alles wat 'mainstream' was, vond ik bij voorbaat al kut.
Dus ook Harry Potter.

En toen gingen we met de hele school naar de bioscoop. Naar de eerste film. Ik zat bijna vooraan en het was één grote hectiek (zoals je je vast kunt voorstellen als je een hele school naar de bioscoop stuurt). Maar ondanks alle chaos om me heen, heb ik het hele verhaal gevolgd met enorm veel belangstelling. Ik vond het gaaf!
Niet lang daarna leende mijn moeder de eerste vier delen (meer waren er op dat moment niet verschenen) van een vriendin van haar en ik greep ze om ze als eerste te lezen.

Boek één ging wat langzaam, omdat ik net de film had gezien, maar omdat ik zó nieuwsgierig was naar de rest, las ik stug door. En daarna was ik hooked. Ik heb de boeken in rap tempo achter elkaar gelezen. Ik werd boos op Draco, ik vond de Dementors eng en ik was één en al fan van de Vuurbeker.

Samen met mijn ex kocht ik de vier boeken in het Engels, die heel goedkoop bij de Kruidvat stonden. Hij begon ze ook te lezen. Ik las ze niet, omdat ik ze al had gelezen.

En toen begon het lange wachten op boek vijf. Ik bestelde de Engelse variant, want ik had de rest ook in het Engels. Ik had op dat punt nog amper Engelse boeken gelezen, maar ik wilde niet nog langer wachten en ik meende dat ik het niveau best wel aan kon. M'n Engels was absoluut niet slecht.
Het was een omschakeling, omdat alle namen van de personages anders waren en omdat boek vijf echt véél dikker is dan de eerdere delen.
Ik las hem grotendeels in Sicilië, waar ik samen met mijn ex en zijn ouders was. Lezend in bed, lezend bij het zwembad. Ik genoot. Opnieuw.

Daarna uiteraard weer lang wachten op boek zes. Die ik dit keer had ge-preordered via bol. Ik kocht in die periode helemaal niet veel boeken, dus het was echt iets waar ik naar uitkeek.
In die periode was ik ook heel actief op de website Neopets (mijn account is helaas gehackt dus ben alles kwijt, had echt megaveel daar). Op het moment dat boek zes verscheen, werd er overal gesproken over Harry Potter. Ook op Neopets.
Er was een forumbericht: 'Heb jij het nieuwste boek van Harry Potter al?'
Ik klikte hem aan, omdat ik enthousiast wilde delen dat ik hem had. Tot mijn grote schrik las ik de eerste zin die er stond: 'Erg hè? Dat .. dood is?' (ik weet dat de meeste wel weten wie doodgaat in dit boek, maar ik weet hoe naar het is als je het tóch toevallig niet weet).

Ik had het boek nog niet gelezen en ik baalde er enorm van dat ik zo'n belangrijk element van het plot te weten kwam tijdens een simpel bezoek aan een forum. Ik besloot geen forumberichten meer te lezen en focuste me in plaats daarvan op het lezen van het boek.
Wat voor veel lezers als een enorme shock kwam, toen het personage inderdaad doodging, was voor mij al verpest. Ik wist het al. Ik was lang niet zo geëmotioneerd als anderen.

Ik wilde niet dat hetzelfde me overkwam bij boek zeven en wilde dat ik niet per ongeluk informatie over de inhoud te weten kwam. En dus las ik boek zeven direct vanaf het moment dat hij verscheen en vermeed ik alle media tot ik hem uit had.

Qua films weet ik niet precies meer hoe dat ging. Ik weet wel dat ik deel vier twee keer in de bioscoop heb gezien. Ik weet ook dat ik een paar keer naar de middernacht première ben geweest, en dat ik latere delen ook een paar keer ben gaan kijken.

Sindsdien heb ik de films op DVD nog een aantal keer gekeken en er iedere keer van genoten. De boeken heb ik op de een of andere manier telkens wat genegeerd.

Tot deze week dus en wat is het heerlijk om weer in de wereld van Harry Potter te duiken. En het feit dat ik ze weer lees, roept dus veel herinneringen op. Fijne herinneringen, die misschien extra fijn zijn omdat ik toen niet goed in mijn vel zat. Het was een soort ontspanning naar een andere, magische wereld.
En nu? Nu is het vooral een fijne ontspanning.