hoping..

En alsof het vorige verhaal niet genoeg is,
Verteld mijn vriend een week geleden dat zijn gevoel wegzakt voor mij..

We waren er net eindelijk een paar dagen tussenuit, toen hij na de zoveelste ruzie vertelde dat zijn gevoel wegzakt.
Dan zit je daar op een camping in niemandsland, je kunt geen kant op en er alleen nog maar het beste van maken.
Ik heb die dagen veel nagedacht, en kwam tot de conclusie dat er inderdaad veel ruzies waren de laatste tijd.
De situatie thuis, nam ik mee naar hem en hij kreeg van mij de volle lading.

Zijn schouders zijn wel breed, maar zo breed ook weer niet.
Het is dan ook niet zo gek dat het gevoel kapot gaat denk ik.

Hij heeft mijn ogen geopend, maar helaas telaat ben ik bang.
Ik wil hem nog lang niet kwijt, en mijn gevoel is sterker geworden voor hem.
Omdat hij nu nog de enige stabiele factor in mijn leven was sinds mijn vader overleed.

Het is op dit moment uit, maar hij weet nu niet meer wat hij wil.
Ik probeer eraan te werken en we praten heel veel.
Ik ben gelukkig nog welkom bij hem thuis, en ik heb nog steeds een sleutel van zijn huis.
sommige momenten heb ik het er heel erg moeilijk mee,
maar ik besef ook dat hij niet ongelukkig zijn leven door moet brengen vanwege mijn situatie.

Ik wil hem niet verliezen uit mijn leven, eraan denken doet me al teveel pijn
maar dan ben ik ook erg egoistisch bezig dat weet ik.
Dus ik doe nu wat hij van me vraagt en probeer er nu echt te veranderen in de hoop dat zijn gevoel ook weer sterker word.

We hebben elkaar de laatste tijd te veel gezien, en ook te veel ruzie.
Dat ligt ook grotendeels aan mij, ik laat hem niet vrij, terwijl hij schreeuwt om vrijheid.
Maar ook nu houd ik me weer vast aan hoop, misschien wel valse hoop dat het weer goed komt.
We missen beiden hoe het vroeger was, zo´n anderhalf jaar geleden.
We zijn het er ook over eens dat we niet zonder, maar ook niet met elkaar kunnen leven.
Dat is een dilemma waar we op dit moment in zitten.

Ik mis ons, ik mis hoe het vroeger was, maar haat het hoe het nu zo gaat..

We weten ons beiden geen raad meer maar we weten dat het zo niet meer gaat.
Ik kan alleen maar vechten voor wat het waard is, maar het liefst wil ik op een dag wakker
word gemaakt door de liefde van mijn leven, door hem, en dat alles weer in goed is.

tot die tijd kan ik alleen maar hopen, en wachten tot er iets gebeurt...