Ik droomde over je.

I dreamt about you. Again. After a year or so. It isn't over yet.


Het water was helder. Het leek wel blauw te zijn door de breking van het licht, maar ik weet zeker dat we niet in een zwembad waren. De setting was volkomen vertrouwd, met elementen van 'onze' vakantie 4 jaar geleden (het klimtoestel, het dal, het uitgestrekte meer waarvan je toch alle oevers in één keer kon overzien) en van een zonnig strand met palmbomen, ligstoelen, zon, een droom. Ik was mezelf van nu en geen 4 jaar geleden. Ik was (ben) knap, slank, vrolijk en verzadigd. Daar zat ik op een balk in het midden van het meer en ik genoot. Van mezelf, van het weer, van de mensen om me heen en van het feit dat ik gelukkig ben. Nu, in mijn leven met fijne vrienden, hobby's, familie, studie en mijn vriendje. Natuurlijk zijn er ook mindere kanten - ook voor mensen die dicht bij mij staan - maar op sommige momenten denk je daar niet aan, zoals op het moment dat je midden in een meer op een balk zit en gelukkig bent. Daar zat ik dus gelukkig te zijn. En dat wás ik. Ik voelde me niet ellendig over het feit dat ik alleen was en ik maakte me totaal niet druk hoe ik weer aan de oever, thuis kon komen. Ook verwonderde ik me niet over het feit dat het water zo blauw was - want dat was het - zoals ik achteraf doe. Wat zou het fijn zijn om zomaar eens zo gelukkig te zijn: in de trein, op mijn kamer, in Amsterdam, in college, zomaar. Maar goed, dat dacht ik toen niet.

Het was maar een fractie van een seconde, denk ik, dat ik daar zat en dat ik dat moment zó intens beleefde. Het was maar héél even en toen dook jij op uit het blauwe water, precies zoals ik je herinner van de laatste keer. Breed, slank, met een grote gelukkige glimlach op je gezicht. Je ogen waren gesloten maar ik wist dat jij wist dat je vóór mij naar boven kwam. Je schudde je uit en haalde je handen door je haren. Voor het moment dat de totale verwarring was ingezet, hield de droom op. Slechts enkele seconden. Een fantasie die niet mag zijn, maar er toch even is. Zó kort dat er niet eens ruimte is om na te denken over hoe of wat. Geen tijd om te bedenken dat het niet kán, niet mág en vooral dat het niet waar mag zijn dat jíj de ware bent voor mij - als die al bestaat. Jij mag de ware niet zijn omdat ik voor jou nooit zo veel liefde heb gevoeld als voor mijn grote liefde, nu. En als je het wel was, zou het leven zo verdomd moeilijk zijn...


I dreamt about you. Again. After a year or so. I hope it's over soon.
10 jan 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Jeananas
Jeananas, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende