IK........ en mijn.......

Net bij een therapie geweest. Sacrium sacraal of zoiets. Nu ik dit schrijf zit ik in de auto te wachten op mams, want die is nu aan de beurt.

Vandaag wilde ik mijn blokkade bespreken die ik heb opgebouwd om mensen op een afstand te houden. Heb een muurtje gebouwd ter bescherming om gekwetst te worden.

In mijn hart zit een deurtje .. laten we zeggen een soort branddeur.... met een sleutelgat. Die sleutel heb ikwel, maar zit heel diep verstopt.

Open ik die deur voor iemand stel ik me kwetsbaar op...doe ik dat is het makkelijk voor mensen om mij ... te kwetsen, teleur te stellen en verdriet te doen.

Waarom laat ik niemand in mijn hart toe, waarom zet ik me daar niet voor open?

kwam er uit dat ik sinds mijn vaders overlijden een muurtje om mijn gevoel ben gaan bouwen om zo niet meer verdriet gedaan te worden.Had veel verdriet toen van het verlies.

Verlies is nu bindingsangst geworden....Bang als ik me bind (dus gaat houden van een persoon) dat ik die persoon zal verliezen....

Zet mijn hart open en dan ben ik kwetsbaar.... komen er teleurstellingen
of verlies een persoon... kon ik gewoon niet aan en zeker niet al die tijd met mijn pijn en de uren die ik in het ziekenhuis zit.
na het ongeluk heb ik veel lichamelijke pijn, mij daarmee opgesloten, wil daar niemand mee tot last zijn. Blijf bijmezelf en krop alles op.
Iemand die zegt dat ie om me geeft en me snapt. is dat echt zo?? of op het moment snapt ie het en dan ga ik die persoon vertrouwen ..... en Bam... daarna wordt ik keihard op mijn gevoel getrapt.

Mag ik geen vreugde voelen, niet blij zijn..? Waarom ben ik bang om liefde te ontvangen en liefde in mijn hart te sluiten?

Was er na mijn mening en gevoel nog niet klaar voor om als het zo zou zijn om weer een teleurstelling te overwinnen.
Bedoel begrijp me niet verkeerd.. liefdesverdriet is de "normaalste" zaak.. iedereen heeft er mee te maken. maar als je je al niet lekker voelt kan je liefdesverdriet er niet bij hebben hoor. had al te veel aan mijn hoofd.

Had al te veel aan mijn hoofd.... dus ben ik mezelf gaan beschermen:
1) mezelf af kraken,
2) (relaties) geen kans geven
3) Alles in twijfel trekken
4) er bij voorbaat van uit gaan dat het niets wordt.

heb altijd liefde gegeven: Intereswen getoond en aandacht aan mensen gegeven. Wil me vanaf nu eens helemaal openzetten en zien of mensen mij dat ook kunnen geven.

Toen we het over de periode hadden dat het begonnen was, gaf ik de gebeurtenis aan van mijn vader toen... Zou ik hem nog wat willen zeggen.... Toen rolde ineens de tranen over mijn wangen en kon niets meer zeggen....
Wat zou hij willen vroeg ze.

* dat ik vrolijk ben en geniet van leuke dingen (geen verdriet)
* dat ik een fijn iemand vindt waar ik me vertrouwd bij voel. (relatie)
* dat ik alles een kans geef en zijn stoere meid ben.

De beschermende reactie die ik heb opgesteld is niet slecht.
Mijn IK kon het niet aan en heeft dus een afweersysteem gemaakt.. een zelfverdedigings plan.
Voor hoelang doorgaan???

Wil liefde krijgen en iets aan durven gaan.....

Kan ik het deurtje in mijn hart op een kiertje zetten en alles een kans geven wat op mijn pad komt??

Ik wil het zo graag..... Ga er voor......Ben al blij dat ik dit zelf onder ogen ben gekomen...