Ik haat dat koele!

Gisteravond eindigde dus niet echt gezellig en hoewel Wieb's houding wat minder koel leek toen wij gingen slapen, was het vanmorgen weer een en al koele afstandelijkheid. Als ik ergens niet tegen kan is dat het wel.Ik kan dan zeggen en doen wat ik wil maar hij gedraagt zich als een ijsschots.En dan word ik weer hardstikke fel, begin op een gegeven moment te gillen en zo, maar dan blijft hij zo VERDOMDE KOEL!!!!!!!En dan van die half-zelfmedelijdende opmerkingen als:"Wil je van me af?"e.d. Daar gaat het helemaal niet om en dat kan hij ook wel weten als hij zijn verstand gebruikt, maar dat lijkt dan weer de moeite niet waard te zijn want die koelheid schijnt hij de manier te vinden om mij duidelijk te maken dat hem iets niet zint!Hoewel ik op zich gek op hem ben, heb ik in dit soort situaties wel eens de gedachte:was ik maar nooit getrouwd.Onzin misschien, maar dat zijn gewoon momenten dat ik me groen en geel aan hem erger.En hoewel ik wel weet dat zo'n koele houding niet tijdenlang blijft hangen(geen dagen,in elk geval) gevoelsmatig ben ik daar dan toch bang voor...En dan zoek ik maar wat troost bij onze katten.Die schijnen wel aan te voelen dat er iets aan de hand is; Noortje gaf me kopje en likte heel lief mijn vingers, Kitty was ook hardstikke lief...Dieren doen tenminste niet koel en afstandelijk en stellen geen rotvragen met een ondertoon van zelfmedelijden.
Ja, verder is ons huwelijk prima, maar dit soort dingen daar kan ik gewoon niets mee. En dat allemaal vanwege dat rotgeld en door die rottige maatschappij!Vanmorgen vroeg ik me af wat ik eigenlijk met dit leven moet. Natuurlijk, iedereen krijgt wel de "nodige"narigheid, maar toch...Klinkt alsof ik zelfmedelijden heb, maar dat interesseert me even geen bal, zo ervaar ik het.
Gelukkig was Wieb, toen de taxi hem kwam halen, al wat minder koel en daar was ik al lang blij om, maar soms heb ik wel het idee dat ik bij hem soms goed moet uitkijken wat ik zeg, anders is een urenlange, koele houding m'n loon.