Ik voel me vriendloos >,>
Hoi peeps, jah ik schrijf hier weer eens wat. Want tjah, waar moet ik anders heen met mijn 'gezeik''. Ik voel me al maanden kut, af en toe wel happy moments, maar als je me vraagt hoe het gaat zul je nooit te horen krijgen goed, althans niet gemeend. Ik speel vaak mooi weer tegenover mn 'vrienden''want die hebben geen zin in mijn 'gezeik'. Het enigste wat ik wil, is een goede vriend die naar mijn gezeik luistert, zodat ik mijn hart kan luchten. Dan hoef ik facebook ook niet als twitter te gebruiken om te zeggen hoe kut ik me voel.
Ik voel me over het algemeen erg vriendloos. Ik snap wel dat mensen het niet leuk vinden als ik veel zeik. Maar 9 van de 10 keer is het negatief als mensen reageren. Juist de mensen waarvan ik nog een beetje dacht dat het vrienden waren zeggen dat ik teveel zeik.
Zelf vrienden maken heb ik eigenlijk nog nooit gedaan, ik ken mn 'vrienden' via iets of iemand anders. Zo ken ik het grootste gedeelte omdat het vrienden zijn van de zus van mijn ex. En andere weer via mijn broer. Ik heb al meerder malen in mijn leven gedacht dat het beter was al ik nooit geboren was of beter dood had kunnen zijn. Zowat iedereen die ik ken haat mijn muzieksmaak en vind dat ik me raar kleed, ook vrienden... Ik heb me nog nooit ergens thuis gevoeld en ik hang eigenlijk een beetje tegen het randje van depressief zijn aan, althans dat zei iemand tegen mij. Het feit dat ik op school een cursus moet volgen voor mn zelfvertrouwen, helpt ook niet echt. Ik heb dingen die vroeger zijn gebeurt gewoon weg gestopt en nooit verwerkt. Nu ik bovenstaande tekst herlees vind ik dat ik hier en daar misschien een andere volgorde of woordkeuze had kunnen gebruiken, sorry its messed up.
DIYLF, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende