Met verlof

Inmiddels zit ik al weer in mijn derde week van mijn verlof. Mevrouw is al behoorlijk ingedaald en volgens mij is ze gisteren nog een stukje verder gezakt want ik heb nu constant het gevoel dat ik naar de wc moet.

De babykamer is af, gelukkig. Ik heb mijn stoel om in te zitten voor als het lukt om borstvoeding te geven. Die vond Robin niet nodig, maar ik denk dat hij toch wel heel blij is als ik niet in de slaapkamer ga voeden als hij de volgende dag naar zijn werk moet. Maar we zien het wel. De eerste dagen zal het toch niet anders kunnen.

Het gaat allemaal nog best goed. Ik ben niet echt mobiel meer, maar naast al het maagzuur heb ik verder weinig klachten. Het is nu gewoon wachten totdat de weeën beginnen. Ik zit nu op het punt dat ik me of echt stierlijk ga vervelen en mezelf in de weg ga zitten of ik moet een project voor mezelf gaan bedenken dat ik kan doen, maar wat niet te veel inspanning kost. Ik kan ook niet lang overeind zitten omdat ik dan last krijg van mijn rechter zij. Dus ik ben nu aan het bedenken wat ik ga doen, want ik heb geen zin om mezelf nog een maand in de weg te gaan zitten. Mocht ze echt pas met 42 weken komen, dan heb ik nu nog een maand te gaan. Ik hoop het niet. Maar ik heb er niets over te zeggen.

Mijn zus vraagt nu bijna elke dag of er al een baby is. Mijn schoonzus vraagt het nu elke week, al verpakt zij het nog met andere informatie er omheen. Dat ben ik wel zat, dat iedereen de hele tijd advies op me af blijft vuren. Koop dit, koop dat, doe het straks zus of zo. Met kerst heb ik een kwartier naar adviezen van mijn schoonzus zitten luisteren. Het ging zo snel dat ik bijna aantekeningen wilde gaan maken, want zo kan je het niet onthouden en dan heb je er weinig aan. Ik ga gewoon lekker zien hoe het allemaal gaat.

We hebben een geboortekaartje uitgekozen en we hebben een tekst uitgekozen geloof ik. De adressen staan in een excel document, dus daar kan ik straks voor gaan schrijven met de kraamverzorgster. Of Robin de kraamverzorgster. Of Robin en ik. Bij het bureau waar we staan ingeschreven werkt ook een man. Ik kreeg al de vraag of ik dat bezwaarlijk vind. Nee, op het moment niet. Zoiemand moet toch ook zijn werk kunnen doen en het los kunnen koppelen. Ze gaan het me nog een keer vragen al ik bevallen ben zeiden ze. Je weet maar nooit wat er veranderd is.

Ik probeer zo open mogelijk de bevalling in te gaan. De technische aspecten van de bevalling ken ik, maar dat betekend natuurlijk niet dat het bij mij zo zal gaan. Dat is even afwachten. Het lastige is dat ik dus niet weet wanneer ze gaat komen en dat ik totaal geen idee heb van wat ik precies kan verwachten. Het is moeilijk loslaten, maar tot nu toe gaat het nog aardig.
01 feb 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Scorpio
Scorpio, vrouw, 37 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende