Vier weken al weer
En daar zit ik dan op bed met mijn dochter tegen mijn knieën aan. Ze vind het maar niets dat ik mijn telefoon even aandacht geef in plaats van haar. Een maand geleden stond ik nu weeën weg te puffen en te wachten tot het verlossende woord kwam dat ik naar het ziekenhuis mocht.
Wat is de tijd had gegaan. Van het weekend had ze een regeldag en heeft ze ons de halve nacht wakker gehouden. We merkte al dat ze wat nieuwe dingen deed. Ze wil nu rechter op zitten zodat ze goed rond kan kijken en ze probeert me na te doen als ik mijn tong naar haar uitsteek. Volgens Robin begint ze ook te lachen. Het is vooral nog een halve glimlach.
Ik ga het nu ook zeggen, wat gaat de tijd hard.
Scorpio, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende